Ο ΑΙΝΙΓΜΑΤΙΚΟΣ ΚΥΡΙΟΣ ΟΥΙΛ
- Ημερομηνία: Σάββατο, 22/04/2017 19:00
23/4 είναι η επέτειος του θανάτου του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ (1616). Μαζί και τα γενέθλιά του. Κάποιοι φίλοι του, μετά το θάνατό του, είπαν πως "δεν ανήκει σε μία εποχή, αλλά σ' όλες τις εποχές". Και μοιάζει σα να μην έχει για πατρίδα την Ελισαβετιανή Αγγλία, αλλά ολόκληρη την Οικουμένη, του γνωστού και άγνωστου τότε κόσμου.
Κάποιοι λένε πως πέθανε από ανακοπή, έπειτα από τρελό γλέντι. Άλλοι από τυφοειδή πυρετό, από σύφιλη, από δολοφονία κάποιου ζηλιάρη συγγραφέα ή από εραστή που προδόθηκε ή ακόμη κι απ' το Παλάτι. Το πρώτο, αν συνέβη, θα τον πέτυχε ευτυχισμένο και χαμογελαστό.
Λένε πως έπαιζε ο ίδιος τους εισαγωγικούς ρόλους στα έργα του, για να βγαίνει πρώτος στη σκηνή, να μετράει κεφάλια θεατών, ώστε να μην τον κλέβουν οι ταμίες.
Πως ήταν υπερβολικά ευφυής, με τεράστια γκάμα εξειδικευμένων γνώσεων, φυσική, γεωγραφία, νομική, ιστορία, πολιτική, αυλικούς τρόπους, ξένες γλώσσες, ώστε μπορεί και ...να μην ήταν ένα μόνο άτομο.
Λένε πως έγραψε 1.000.000 λέξεις, αλλά μόνο 14 είναι γραμμένες απ' το χέρι του. Δεν βρέθηκε καμία επιστολή ή χειρόγραφό του.
Απ' τα έργα του καταλαβαίνεις ότι ήταν αριστοκρατικός, εγκεφαλικός, μεταφυσικός, μακιαβελικός, νευρωτικός, μελαγχολικός, ξέγνοιαστος και τρυφερός. Ταυτόχρονα.
Με ταπεινή καταγωγή και εξαιρετικά περιορισμένα μέσα, μοιάζει παράδοξος ο τρόπος που διέπρεψε. Δεν υπάρχει ούτε δύο φορές γραμμένο με τον ίδιο τρόπο, το όνομά του στις υπογραφές των έργων του.
Λένε πως κάπνιζε κάνναβη μανιωδώς. Τα 20 και χρόνια που έμεινε μακριά απ' την οικογένειά του, λένε πως απέκτησε ένα σωρό εξώγαμα που αποκαλούσε "βαφτιστήρια" του.
Πάντως, στο φινάλε, στην αγκαλιά της Άννας Χάθαγουεϊ ξαναγύρισε κι αν η Γερτρούδη είχε άποψη, θα το έθετε διαφορετικά: “αστάθεια, το όνομα σου είναι άντρας!”
Στον τάφο του γράφει: “Καλέ φίλε, στο όνομα του Θεού συγκρατήσου και μη σκαλίσεις τη σκόνη που είναι εδώ κλεισμένη. Ευλογημένος να ‘ναι όποιος ήσυχες αφήσει αυτές τις πέτρες. Καταραμένος όποιος τούτα τα κόκκαλα ενοχλήσει.”
Χμ.. καλύτερα να μην τον ενοχλούμε άλλο κι ας μας βασανίζει το αίνιγμα "γιατί ο νους μας δεν χωράει -όχι δίχως άμυνες- τις μεγάλες ιδιοφυΐες;".
Υπάρχει κάποιο σχετικό εκ γενετής κόμπλεξ της ανθρωπότητας;
Real news 23/04/2017