ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΠΟΥ ΜΕΝΕΙ

ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΠΟΥ ΜΕΝΕΙ


4.0/5 κατάταξη (5 ψήφοι)

Βγαίνοντας από το θέατρο Δημήτρης Ροντήρης στην οδό Φρυνίχου 10, στην Πλάκα, έχεις την αίσθηση πως έκανες ένα ταξίδι στο χρόνο. Δυσκολεύεσαι να προσαρμοστείς εύκολα στα τέλη του 2016. Γιατί η Κίρκη Καραλή είναι σαν να έφτιαξε μια χρονομηχανή με την παράστασή της «Αυτή η νύχτα μένει», για να μας ταξιδέψει πίσω στη δεκαετία του ‘80. Βασισμένη στο ομώνυμο και άκρως βιωματικό βιβλίο του Θάνου Αλεξανδρή, στήνει ένα οδοιπορικό στα σκυλάδικα της επαρχίας, περιγράφοντας μια ολόκληρη εποχή και μαζί το τέλος της.
Στο φινάλε, όταν η σκηνή αδειάζει, έχουν μείνει μόνο γαρύφαλλα και σπασμένα πιάτα από μια ξέφρενη νύχτα. Χωρίς να επιχειρεί περαιτέρω συνδέσεις- κι αυτό είναι πλεονέκτημα, γιατί οι όποιοι συνειρμοί λειτουργούν υποσυνείδητα κι όχι εκβιαστικά- η σκηνοθέτις αποκαλύπτει όλα τα συστατικά εκείνων των «αμαρτωλών» ημερών, που έσφυζαν από παλμό, αλλά ήταν προδιαγεγραμμένο ότι θα κατέληγαν στην απόλυτη συντριβή.
Στο καλόγουστο και πολύ λειτουργικό σκηνικό μιας σκηνογράφου που υπόσχεται πολλά, της Ζωής Μολυβά- Φαμέλη, στήνει έναν κόσμο γεμάτο διονυσιασμό και εντάσεις. Αφηγείται ιστορίες που ο ίδιος ο συγγραφέας έζησε και ξέρει καλά, ιστορίες αδυσώπητες και οριακές, σκιαγραφώντας τελικά την ιστορία μιας χώρας. Χαρακτήρες βουτηγμένοι στο αλκοόλ και παραδομένοι σε εφιάλτες, που προσπαθούν να ξορκίσουν, αναμετρώνται με τον εαυτό τους πρωτίστως σε μια νύχτα που τα έχει όλα: πάθος, μίσος, αγωνία, γοητεία, αλλά και ματαιότητα.

Με οδηγό της τα γνωστά σουξέ των νυχτερινών κέντρων, που εκτελεί άψογα ο θίασος της, φτιάχνει μια θεατρική αναπαράσταση των μπουζουκιών εκείνης της εποχής. Είναι δύσκολο να το πετύχεις αυτό και να μην εγκλωβιστείς μόνο σε ένα πρόγραμμα διασκέδασης, αλλά η Κίρκη Καραλή επιμένει σε αυτό που βρίσκεται πίσω από το φαίνεσθαι και τα καταφέρνει.
Συγκλονιστική η σκηνή, όπου η Μαρία Διακοπαναγιώτου και ο Σήφης Πολυζωίδης μέσα από ένα μόνο τραγούδι, ερμηνεύουν στην ουσία την ιστορία ενός απελπισμένου έρωτα. Η παρουσία του ίδιου του Αλεξανδρή στη σκηνή δίνει μια ιδιαίτερη νότα στο όλο εγχείρημα: ένας καλλιτέχνης που αγάπησε εκείνες τις μέρες, στέκεται στο σήμερα και με απόσταση μας αφηγείται πώς έγιναν τα πράγματα, με γνήσια συγκίνηση και χιούμορ, χωρίς να πέφτει στις παγίδες μια μελοδραματικής αναπόλησης.

Κατερίνη, Βέροια, Σέρρες, Λάρισα - που είναι και η αγαπημένη πόλη του συγγραφέα- και τόσα άλλα μέρη ζωντανεύουν μέσα σε δυο ώρες και δέκα λεπτά. Καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της κολασμένης διαδρομής, έχεις την αίσθηση μιας ψυχικής ανάτασης. Όταν η ‘ περιπλάνηση» τελειώνει, μένεις μόνος να σκεφτείς, όπως άλλωστε συνέβαινε και σε εκείνες τις νύχτες, που έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Είναι σημαντικό που ένας νέος άνθρωπος καταπιάνεται με μια σελίδα της ιστορίας μας, που θέλουμε να ξεχνάμε, αμερόληπτα και αντικειμενικά, αφήνοντας τον θεατή μόνο του να αποφασίσει.
Οι ηθοποιοί ενσαρκώνουν τη βία και την παρακμή ακραίων προσώπων, γι’ αυτό και απίστευτα γοητευτικών. Μέσα από τους ήχους του Κώστα Βόμβολου, μας κάνουν αυτόπτες μάρτυρες μιας ξέφρενης βραδιάς, που την επομένη μέρα επανέρχεται συνέχεια στη σκέψη μας, για να μας θυμίσει τελικά ποιοι είμαστε.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΣΤΑΥΡΟΣ ΧΑΜΠΑΚΗΣ


Αφήστε σχόλιο

Παρακαλούμε συνδεθείτε για να αφήσετε σχόλιο.