• BUZZ
  • Διεθνή νέα
  • Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΟΝ ΕΥΓΕΝΙΟ Ο’ ΝΗΛ
Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΟΝ ΕΥΓΕΝΙΟ Ο’ ΝΗΛ

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΟΝ ΕΥΓΕΝΙΟ Ο’ ΝΗΛ


0.0/5 κατάταξη (0 ψήφοι)

Η συγγραφέας και δημοσιογράφος Μπάρμπαρα Γκλεπ, που «έφυγε» προχθές σε ηλικία 91 χρόνων, και ο σύζυγός της, Άρθουρ Γκελπ, υπήρξαν οι διάσημοι βιογράφοι και ερευνητές του έργου το μεγάλου Αμερικανού συγγραφέα Ευγένιου Ο’ Νηλ. Ήταν οι πρώτοι που εξέδωσαν μια μεγάλη βιογραφία του, την οποία ακολούθησαν δυο τόμοι αφιερωμένοι στη ζωή και στο έργο του. στην ουσία όμως η Μπάρμπαρα ήταν εκείνη που έγραφε, ενώ ο Άρθουρ είχε την επιμέλεια των εκδόσεων.

Ο Ευγένιος Ο’ Νηλ, που από πολλούς θεωρείται ο πατέρας του αμερικανικού θεάτρου, εισήγαγε μέσα από τα έργα του τον ρεαλισμό συνδυάζοντας το τραγικό στοιχείο, δημιουργώντας μια τομή στην εποχή του, όπου πρωταγωνιστούσε το μελόδραμα.

Μετά από το θάνατό του, το 1953, όμως φαίνεται πως έχασε την δημοτικότητά του. Στα μέσα της δεκαετίας του ’50 άρχισαν να παίζονται και πάλι μερικά από τα αριστουργήματά του και τότε ένας εκδότης ανέθεσε στους Γκελπ να συντάξουν τη βιογραφία του μεγάλου συγγραφέα. Μετά από έξι χρόνια ενδελεχούς έρευνας, οι δυο μελετητές κατάφεραν να ολοκληρώσουν το έργο τους.

Στην πρωτότυπη αυτή βιογραφία που έχει ως τίτλο το όνομα του Ο’ Νηλ, εμπεριέχονται συνεντεύξεις με τις πρώην συζύγους του, με φίλους από την παιδική του ηλικία, αλλά και τα πραγματικά πρόσωπα από τα οποία εμπνεύστηκε πολλούς χαρακτήρες των έργων του. Το βιβλίο αυτό κυκλοφόρησε το 1962 κι έγινε best seller, αποκαθιστώντας οριστικά τη φήμη του Ο’ Νηλ. Οι Γκελπ έκαναν συνεντεύξεις σε πάνω από 400 άτομα, επενδύοντας πολλά προσωπικά τους χρήματα γι’ αυτό το σκοπό και τελικά βρέθηκαν χρεωμένοι με 30.000 δολάρια. Είχαν όμως την τύχη να πετύχουν μια εκτεταμένη συνέντευξη με τη χήρα του Ο’ Νηλ. Η βιογραφία αυτή έλαβε εξαιρετικές κριτικές

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ‘10, ο Ο' Νηλ συσχετίστηκε με πολλά μέλη της λόγιας σκηνής του Γκρίνουιτς Βίλατζ στο Μανχάταν και ιδιαίτερα με τον ιδρυτή του κομμουνιστικού εργατικού κόμματος της Αμερικής, Τζον Ριντ. Είχε επίσης συνάψει μια σύντομη ερωτική σχέση με τη σύζυγο του Ριντ, τη συγγραφέα Λουίζ Μπράιαντ. Ο εκδοτικός οίκος ζήτησε από την Γκελπ να γράψει ένα βιβλίο γι’ αυτό το ερωτικό τρίγωνο, που είχε τον τίτλο « So Short a Time».

Όταν ο Γουόρεν Μπίτι αποφάσισε να κάνει ταινία τη συγκεκριμένη ιστορία ζήτησε της βοήθειά της , αλλά αργότερα άλλαξε γνώμη. Η ταινία παρόλα αυτά γυρίστηκε . Λεγόταν « Οι κόκκινοι» και πρωταγωνιστούσε ο ίδιος με την Ντάιαν Κίτον. Η Μπάρμπαρα τότε κατέθεσε μήνυση εναντίον του Μπίτι, αλλά τελικά οι δυο πλευρές συμβιβάστηκαν. Ο γνωστός ηθοποιός μάλιστα της χάρισε μια πανάκριβη γούνα.

Μερικές δεκαετίες αργότερα, οι Γκελπ ανακάλυψαν κάποια ημερολόγια του συγγραφέα και οικογενειακές του ιστορίες , που δεν είχαν συμπεριλάβει στην πρώτη βιογραφία. Τότε κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το βιβλίο του δεν ήταν και τόσο δίκαιο.
Έτσι τη δεκαετία του’ 70 άρχισαν να γράφουν δυο τόμους πάνω στη ζωή και του έργου του Ο’ Νηλ, αντιμετωπίζοντας τους γονείς του συγγραφέα με μεγαλύτερη επιείκεια, ενώ ταυτόχρονα αποκάλυψαν τα πρόβλημα που είχε ο ίδιος με το αλκοόλ και τις αυτοκαταστροφικές του τάσεις.

Ο πρώτος τόμος που τιτλοφορείται «O’Neill: Life With Monte Cristo», εκδόθηκε το 2000. Καταπιάνεται με τα νεανικά χρόνια του συγγραφέα, εστιάζοντας στη ζωή του με την μορφινομανή μητέρα του και τον πατέρα του, έναν επιτυχημένο ηθοποιό, που σκόρπισε το ταλέντο του, παίζοντας επί σειρά ετών το ρόλο του κόμη ΜοντεΧρίστο.

Στο δεύτερο τόμο, ( «By Women Possessed: A Life of Eugene O’Neill»), επικεντρώνονται στις σχέσεις με τις τέσσερις γυναίκες που τον καθόρισαν. Όμως ο Άρθουρ Γκελπ πέθανε πριν την έκδοση του συγκεκριμένου βιβλίου το 2014, το οποίο ολοκλήρωσε μόνη της η Μπάρμπαρα το 2016.
Η δια μάλιστα, εμπνευσμένη από τη ζωή του Ο’ Νηλ, έγραψε ένα δικό της θεατρικό έργο, που αφορούσε την τρίτη γυναίκα του συγγραφέα, την ηθοποιό Καρλότα Μόντερεϊ , με την οποία έζησε ως το τέλος της ζωής του. Το έργο αυτό ανέβηκε για πρώτη φορά το 1987 στη Νέα Υόρκη, σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία.

Φωτογραφία: Gene Maggio/The New York Times


Αφήστε σχόλιο

Παρακαλούμε συνδεθείτε για να αφήσετε σχόλιο.