Μ. ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑΚΗ: 'ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ'
- Ημερομηνία: Τετάρτη, 07/09/2016 12:48
H Μαριβίτα Γραμματικάκη μας μιλάει για το ΜΑΓΙΚΟ ΒΙΟΛΙ που έγραψε και θα δούμε φέτος στο Θέατρο Χώρα σε σκηνοθεσία Γ. Κωνσταντακόπουλου.
- Τι συμβαίνει στο ΜΑΓΙΚΟ ΒΙΟΛΙ;
Το «Μαγικό βιολί» είναι μια ιστορία που μιλάει κυρίως για το συναίσθημα του φόβου και την διαχείρισή του. Όπως αποκαλύπτει στο τέλος ο βασιλιάς Οράτιος, «όποιος δεν γνωρίζει την χαρά, δεν λυπάται αν την χάσει».
Πρόκειται για μια ιστορία, όπου όλοι οι ήρωες έχουν από την δική τους ματιά, δίκιο. Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό που συναντάμε στην αρχαία τραγωδία και αυτό το έργο έχει όλα τα στοιχεία της αρχαίας τραγωδίας. Δεν υπάρχει δηλαδή κακός και καλός, παρόλο που στην αρχή αυτό δεν φαίνεται, γιατί όλοι έχουν δίκιο. Όλοι οι ήρωες του έργου καταλήγουν να είναι εντελώς διαφορετικοί απ’ ό,τι ξεκίνησαν. Η γοητεία και το ενδιαφέρον σε αυτή την πορεία, είναι ότι η αλλαγή τους δεν γίνεται με τρόπο «μαγικό», αλλά πραγματικό και ρεαλιστικό.
- Όλα διαδραματίζονται στην Γκριζούπολη. Πώς κερδίζει τα χρώματα της αυτή η πολιτεία τελικά;
Όπως κερδίζεται πάντα το «χρώμα» στη ζωή μας. Γεμίζοντας με φως και χαρά την ψυχή μας.
- Πώς εμπνευστήκατε το ΜΑΓΙΚΟ ΒΙΟΛΙ;
Μετά από μια παράσταση της Λυρικής. Όταν άδειασε η αίθουσα και έκλεισαν τα φώτα. Μέσα σε λίγα λεπτά άλλαξαν όλα. Το σκοτάδι διαδέχτηκε το φως. Η σιωπή, τα χειροκροτήματα. Το κρύο, την ζέστη. Μια σκέψη, μια αγωνία γέμισε το μυαλό μου. Πώς θα ήταν άραγε ο κόσμος μας, αν βυθιζόταν για πάντα στο σκοτάδι, στη σιωπή, στο κρύο; Αν μας απαγόρευαν την χαρά, τη μουσική το τραγούδι; Έτσι γεννήθηκε το «Μαγικό βιολί», που θα μπορούσε να λύσει όλα τα προβλήματα και να διώξει την αγωνία.
- Ποιος είναι ο αγαπημένος σας ήρωας;
Πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω κάποιον από τους ήρωες του έργου. Γιατί και οι πέντε είναι κομμάτια της ψυχής μου, της ζωής μου, της δικής μου προσωπικότητας. Και με τις καλές, αλλά και με τις κακές της πλευρές.
- Τι προσφέρει η τέχνη στους ανθρώπους και γιατί είναι σημαντική;
Μέσω των τεχνών, οι άνθρωποι μπορούν να επικοινωνήσουν πολύ καλύτερα μεταξύ τους. Μπορούν να δημιουργήσουν και να αναπτύξουν τον πολιτισμό τους. Γενικότερα μπορούν να γίνουν πιο συνειδητοί πολίτες, όσον αφορά στα πολιτιστικά και κοινωνικά δρώμενα της χώρας τους.
- Τι μήνυμα θέλετε να δώσει το ΜΑΓΙΚΟ ΒΙΟΛΙ στα παιδιά;
Γράφοντας το έργο δεν είχα στο μυαλό μου συγκεκριμένα μηνύματα που θα έπρεπε να περιέχει. Θα είμαι πολύ ευχαριστημένη αν φεύγοντας τα παιδιά από την παράσταση, ρωτήσουν με αγωνία τον συνοδό τους: «Πότε θα ξαναπάμε θέατρο;» Ωστόσο, πιστεύω ότι αυτή η ιστορία έχει πολλά να πει, τόσο σε μικρούς όσο και μεγάλους. Μιλάει για την ανάγκη των ανθρώπων να μοιράζονται τα βάσανά τους, να επικοινωνούν μεταξύ τους και να μην καταδικάζουν τον εαυτό τους και τους γύρω τους σε αδιέξοδες και καταπιεστικές σχέσεις. Μιλάει για τις καταστροφικές συνέπειες του φόβου και αναγνωρίζει τελικά, πως η ψυχή του ανθρώπου μήτε διαβάζεται μήτε μαθαίνεται.
- Ένα έργο που απευθύνεται σε παιδιά, έχει ειδικές απαιτήσεις όσο αφορά στη συγγραφή;
Φυσικά. Η συγγραφή ενός έργου για παιδιά δεν έχει λιγότερες απαιτήσεις από ένα έργο για ενήλικες. Το αντίθετο, θα έλεγα. Πρέπει να είναι απλή, γιατί ακριβώς απευθύνεται σε παιδιά, αλλά όχι απλοϊκή. Να είναι ξεκάθαρη στα πρόσωπα και τους ρόλους τους. Να εξηγεί και να δικαιολογεί τα πάντα. Να έχει ένταση, δράση, κορύφωση, λύση, δικαίωση. Και όλα αυτά σε γρήγορο ρυθμό, χωρίς κενά και ασάφειες. Όταν μπορείς να καθηλώσεις ένα παιδί από την πρώτη κιόλας σελίδα του έργου, έχεις πετύχει. Και αυτό δεν είναι εύκολο.
- Πώς τα παιδιά πρέπει να έρχονται, κατά την γνώμη σας, σε επαφή με τον κόσμο της τέχνης;
Από το πρώτο λεπτό της γέννησής τους, πρέπει να έρχονται σε επαφή με τον χώρο της τέχνης. Στην αρχή ακούγοντας μουσική, τραγούδια. Αυτό είναι τέχνη. Μέσα σε μια αγκαλιά, με χάδια, φιλιά και χορό να νιώσουν ασφάλεια και ζεστασιά. Αυτό είναι τέχνη. Στα πρώτα τους βήματα, στις πρώτες τους λέξεις, στην πρώτη τους κατασκευή να ακούν χειροκροτήματα και μπράβο. Αυτό είναι τέχνη. Από εκεί και πέρα, σίγουρα μεγαλώνουν σωστά και έχουν βάλει την τέχνη στην ζωή τους χωρίς να το καταλάβουν. Γιατί το να ξέρεις να ζεις σωστά, με ασφάλεια, ελευθερία στην έκφραση, με στόχους, αξίες και όνειρα είναι τέχνη. Και ζωή χωρίς τέχνη δεν υπάρχει.
- Τι πρέπει να κάνει τόσο το σχολείο, όσο και οι γονείς;
Αυτό που οφείλουν οι γονείς καταρχάς να κάνουν, είναι να αφουγκραστούν τις ανάγκες των παιδιών, να τους επιτρέψουν να αναδείξουν τα ταλέντα τους και να τα υποστηρίξουν, ακόμα και αν είναι αντίθετα με τα όνειρα που μπορεί να είχαν αυτοί για τα παιδιά τους. Δεν υπάρχουν λάθος ταλέντα και ικανότητες. Τώρα μέσα στο σχολείο πρέπει να υπάρχει το έδαφος για να καλλιεργήσει κάθε παιδί το δικό του σπόρο. Το σχολείο πρέπει να είναι ένα μεγάλο χωράφι, που να παρέχει το κατάλληλο χώμα, το λίπασμα, τα υποστυλώματα, να καθαρίζεται από τα ζιζάνια και τα σκουλήκια, για να μπορεί να μεγαλώσει σωστά ο κάθε σπόρος και να γίνει το δέντρο που πρέπει.«Δεν είναι εύκολο να έχεις έναν ωραίο κήπο», έλεγε ο Έντυ ο τρελός στο «Μαγικό βιολί». «Κάθε εποχή τα λουλούδια, χρειάζονται άλλη φροντίδα». Έτσι και το κάθε παιδί. Αυτή την φροντίδα πρέπει να την παίρνει από τον γονιό καταρχάς και ύστερα από το σχολείο. Δεν είναι εύκολο. Είναι όμως απαραίτητο.