Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΖΗΣΗΣ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ 'ΑΣΤΡΟΦΕΓΓΙΑ'
- Ημερομηνία: Δευτέρα, 11/07/2016 14:48
Στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας τα κοριτσάκια φιλοξενούσαν στους εφηβικούς τους τοίχους ένα αγόρι... διαφορετικό. Αυτό που μας συστήθηκε μέσω μίας «προχωρημένης» για την εποχή ταινίας, το «Hardcore» του Ντένη Ηλιάδη.
Σε μία εποχή όπου οι μεσημεριανές εκπομπές «έβραζαν», ο πιτσιρικάς τότε ηθοποιός με τις δηλώσεις του αποτελούσε βούτυρο στο ψωμί τους. Ευτυχώς το ταλέντο του τον έβγαλε στον «αφρό» όλων αυτών. Πολύ θέατρο, τηλεόραση, κινηματογράφος και παρότι τα κοριτσάκια επέμεναν, εκείνος βρήκε το ένα και μοναδικό κορίτσι της καρδιάς του στο πρόσωπο της τραγουδίστριας Βανέσας Αδαμοπούλου. Την πρόσφατα μητέρα του γιού του!
Αυτό το καλοκαίρι, όσο οι υπόλοιποι έχουν στο μυαλό τους τον ήλιο, εκείνος βλέπει μόνο... Αστροφεγγιά! Για ποιο λόγο; Προετοιμάζεται για την πολυαναμενόμενη παράσταση του Πέτρου Ζούλια, βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο του Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου.
Συνέντευξη στην Κάτια Μηλιαράκη - deluxemagazine.gr
Πώς είναι μέχρι σήμερα η συνεργασία με τον Πέτρο Ζούλια στη σκηνοθεσία της «Αστροφεγγιάς», αλλά και με τους συμπρωταγωνιστές σου;
Δεν μπορώ να έχω άποψη ακόμη για τη συνεργασία μου με όλους τους συντελεστές της παράστασης γιατί είμαστε σε πρώιμο στάδιο. Απλά είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι για πρώτη φορά με τον Πέτρο Ζούλια και με όλους τους ηθοποιούς και είμαι σίγουρος ότι θα είναι μια πολύ καλή συνεργασία.
Με ένα έργο που διαδραματίζεται στα χρόνια του Μεσοπολέμου, όπου τα νιάτα του ανεμοδέρνονται και αυτοσυντρίβονται, όπως πολλές φορές έχει γραφτεί για το βιβλίο του Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου, ποια σχέση μπορεί να ‘χεις; Δίνεις μια αίσθηση ότι κι εσύ… ανεμοδέρνεσαι και αυτοσυντρίβεσαι. Του «επαναστάτη χωρίς αιτία» αν θες… Ισχύει κάτι τέτοιο;
Δεν είμαι σε θέση να κρίνω την εικόνα μου προς τους άλλους, είτε αυτή είναι προσωπική, είτε καλλιτεχνική, νομίζω πως αυτό δεν είναι η δουλειά μου. Και θα το θεωρούσα και χαζό να κρίνω τον εαυτό μου. Αλλά ξέρω πολύ καλά ότι είμαι ένας άνθρωπος που θα ήθελα να ζήσω τα πάντα, καλά ή κακά. Βρίσκω το ίδιο ενδιαφέρον και στα δύο.
Πέρυσι πρωταγωνίστησες στην πραγματικά δύσκολη παράσταση «Αρτώ/Βαν Γκογκ, avec un pistolet». Ήταν αυτός ένας ρόλος-πρόκληση για σένα;
Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει ρόλος πρόκληση. Μου έγινε μια πρόταση απο την Ιόλη Ανδρεάδη, που βρήκα ότι έχει ενδιαφέρον ως άνθρωπος και ως σκηνοθέτης, και από εκεί και πέρα ο Αρτώ ήταν ένας χαρακτήρας που πάντα με ερέθιζε μέσα απ’ τα κείμενά του κι είχα μια πολύ έντονη επιθυμία να κάνω σε κάποια φάση της καριέρας μου έναν μονόλογο. Το να σκοινοβατείς και να κοντράρεσαι πάνω στη σκηνή με τον ίδιο σου τον εαυτό, ναι, αυτό ήταν πρόκληση για μένα. Θα ήθελα να το ξαναζήσω.
Μίλησε μου για την ταινία «With a kiss I die» στην οποία συμμετέχεις. Σε γνωρίσαμε από τον κινηματογράφο και το «Hardcore»… Τον αγαπάς πολύ έτσι δεν είναι;
Είναι μια αμερικάνικη παραγωγή που γυρίζεται στην Ελλάδα, μου έγινε μια πρόταση να περάσω από καστινγκ, με είδαν και με πήραν. Είναι μια ταινία που γυρίζεται σε Αθήνα, Σάμο και Σαντορίνη, βασίζεται στο μύθο της Ιουλιέτας που μεταφέρεται στο σήμερα. Εγώ παίζω τον ξάδελφο της Ιουλιέτας. Ναι, με γνωρίσατε από το «Hardcore» το όποιο λατρεύω και ναι, ο κινηματογράφος είναι από τις μεγαλύτερες μου αγάπες, είτε παίζω, είτε ως θεατής.
Είσαι από τους ηθοποιούς που αγαπάμε πολύ οι δημοσιογράφοι γιατί τα λες «έξω από τα δόντια». Έχεις βρεθεί πολλές φορές να «απολογείσαι» για τις δηλώσεις σου… Έχεις ποτέ μετανιώσει για αυτά που κατά καιρού λες;
Έχω μετανιώσει σε ορισμένες περιπτώσεις που έχω μιλήσει σε λάθος ανθρώπους. Στην Αμερική λένε «ηλίθια ερώτηση, ηλίθια απάντηση».
Φανταζόσουν πριν από μια δεκαετία ότι η ζωή σου θα βρισκόταν σε αυτό το σημείο; Ότι θα ήσουν μπαμπάς, αλλά και θα είχες κάνει μία σημαντική πορεία στην υποκριτική;
Νομίζω πως το ότι έγινα πατέρας, όχι δεν το φανταζόμουν. Κι όσο αφορά τη δουλειά μου προσπαθώ πάντα να σκέφτομαι την επόμενη συνεργασία μου και το τι θα κερδίσω καλλιτεχνικά μέσα μου από αυτήν και αυτό αναγκαστικά μου στερεί το δικαίωμα να σκέφτομαι σε βάθος χρόνου τη δουλειά μου.
Πέρα από το θέατρο, τι άλλο σε ευχαριστεί;
Να παίζω με τον γιο μου.
Παρά την οικονομική κατάσταση που ζούμε, υπάρχει κάτι, που ίσως θεωρείται πολυτέλεια, που ακόμη συνεχίζεις να κάνεις;
Δεν ξέρω... Έχω μέρες που βυθίζομαι στην κρίση και χάνομαι μέσα σε αυτήν και άλλες μέρες που θέλω να ουρλιάξω και να κάνω τα πάντα για να πω στον εαυτό μου ότι εγώ θα ζήσω τη ζωή μου με τους δικούς μου νόμους. Το παράξενο είναι ότι και τα δυο δεν είμαι εγώ...
Είναι η Τέχνη ένας καλός τρόπος να ξεφύγουμε από όλη αυτή τη «συννεφιά» που μας περιβάλλει με την οικονομική κρίση; Ποια είναι η άποψή σου; Εσένα σε βοηθάει;
Η τέχνη με βοηθούσε πάντα στο να νιώθω πιο σημαντικός άνθρωπος, όχι από τους άλλους, αλλά από αυτό που θεωρείται δεδομένο στη δική μου περίπτωση. Και να σου πω κάτι, η τέχνη δεν σε κάνει να ξεχνάς, αλλά να θυμάσαι…
Πώς σκέφτεσαι να περάσεις το καλοκαίρι σου; Επαγγελματικά τι άλλο όμορφο μας ετοιμάζεις πέρα από την «Αστροφεγγια»;
Θα ήθελα να πάω σε μια θάλασσα, να κοιμάμαι και να ξυπνάω μαζί της. Ετοιμάζω και μια δεύτερη παράσταση για την επόμενη σεζόν που θα παίξει Δευτέρα-Τρίτη και μια ταινία, αλλά προς το παρόν περιμένω το ταξίδι της «Αστροφεγγιάς». Τα λέμε εκεί...