«ΚΑΘΕ ΠΕΜΠΤΗ ΚΥΡΙΕ ΓΚΡΗΝ» | ΚΡΙΤΙΚΗ
- Ημερομηνία: Σάββατο, 18/11/2023 18:28
Το «ΚΑΘΕ ΠΕΜΠΤΗ ΚΥΡΙΕ ΓΚΡΗΝ» («Visiting Μr. Green»), του συγγραφέα Τζεφ Μπάρον, είναι μια τρυφερή κωμωδία με δραματικές προεκτάσεις. Αν και φαινομενικά, αναφέρεται στα προβλήματα δύο άρτια σχεδιασμένων χαρακτήρων, στην ουσία σπάει το φράγμα και μιλάει για το δράμα όλων των ανθρώπων της Γης. Θέτει επί τάπητος, ζητήματα όπως η μοναξιά, ο ρατσισμός, το χάσμα γενεών, η κοινωνική αποξένωση, οι θρησκευτικές προκαταλήψεις.
Πρόσωπα του έργου είναι ο κ. Γκρην, ένας ηλικιωμένος χήρος Εβραίος, που ζει ολομόναχος στη Νέα Υόρκη. Τον χτυπά ελαφρά σε τροχαίο ένας νεαρός γιάπις, ο Ρος Γκάρντινερ, επίσης Εβραίος όπως αποκαλύπτεται, ο οποίος υποχρεώνεται από τον δικαστή να επισκέπτεται και να φροντίζει, επί έξι μήνες, κάθε Πέμπτη το θύμα του. Στη διάρκεια της «αναγκαστικής» επαφής τους, αποκαλύπτεται το δράμα του καθενός. Μέσα από τις συγκρούσεις των δύο εκ διαμέτρου αντίθετων ηρώων, οικοδομείται σταδιακά μία σχέση κατανόησης, συγχώρεσης και αγάπης, που οδηγεί στην κάθαρση των φορτίων που κουβαλάει ο καθένας στους ώμους του.
Από τη μια, ο κ. Γκρην που «αρνήθηκε» πεισματικά την κόρη του, γιατί τόλμησε να παντρευτεί αλλόθρησκο. Το εβραϊκό του αίσθημα είναι τόσο δυνατό, που αντιδρά σχεδόν «ρατσιστικά» σε καθετί που δε συνάδει με την εβραϊκή παράδοση και ηθική. Θεωρεί αδιανόητο, επίσης, ένας Εβραίος να είναι ομοφυλόφιλος, όπως τυγχάνει να είναι ο ευγενικός Γκάρντινερ, που «αποδιωγμένος» από τους γονείς του, προσφέρει στοργικά τις υπηρεσίες του στον κ. Γκρην. Κάθε επίσκεψη και μία σύγκρουση. Θα καταφέρει, άραγε, ο Γκάρντινερ να καταπολεμήσει τον «ρατσιστικό» συντηρητισμό του, να του «ξυπνήσει» την πατρική αγάπη και να αποδεχτεί τη δική του διαφορετικότητα;
Από την άλλη, βλέπουμε τον Ρος Γκαρντινερ, ένα ανερχόμενο στέλεχος πολυεθνικής εταιρείας που αναγκάζεται να υποκρίνεται στις επαγγελματικές και οικογενειακές του σχέσεις, εξαιτίας των σεξουαλικών του επιλογών. Είναι εγκλωβισμένος σε μία μοναξιά που τον αποδυναμώνει και του στερεί το δικαίωμα της έκφρασης. Οι επιβεβλημένες επισκέψεις στον γεροπαράξενο Γκρην, γίνονται η αφορμή να τελειώνει με την αυτομαστίγωση που έχει επιβάλλει ο ίδιος στον εαυτό του.
Μέσα στο καλόγουστο σκηνικό του Αντώνη Χαλκιά, ο Κώστας Γάκης σκηνοθετεί απλά και ουσιαστικά, πατώντας πάνω στη δομή του κειμένου για να αναδείξει αυτό το «άλγος» της μοναξιάς και τη λαχτάρα για αγάπη. Νιώθουμε σαν να βλέπουμε δύο ανθρώπους μέσα από μια κλειδαρότρυπα.
Ατμοσφαιρικοί οι φωτισμοί του Λευτέρη Παυλόπουλου, άρτια τα κοστούμια του Μάριου Ράμμου και ωραίες οι μελωδίες του Κώστα Γάκη.
Ο κύριος Γιώργος Κωνσταντίνου είναι έξοχος! Έπλασε με ακρίβεια, αλήθεια και βάθος κάθε λέξη -ποτισμένη με πικρό χιούμορ-, κάθε βλέμμα, κάθε χειρονομία, κάθε παύση. Έδωσε έναν αξιοπρεπή μονήρη υπερήλικα με παρωχημένες αντιλήψεις και γεροντικό πείσμα, που διψά αφάνταστα για αγάπη.
Ο Αποστόλης Τότσικας, αισθαντικός και στέρεος, επέδειξε μέτρο και συνέπεια στη σκιαγράφηση του ιδιαίτερου ρόλου του.
«ΚΑΘΕ ΠΕΜΠΤΗ ΚΥΡΙΕ ΓΚΡΗΝ», ένα υπέροχο δούναι και λαβείν! Ο αλληλοσεβασμός, η αποδοχή της διαφορετικότητας, η αγάπη, είναι η μόνη γιατρειά για τη συνύπαρξη των ανθρώπων και την «έξοδό» τους από τη μοναξιά.