ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
- Ημερομηνία: Τρίτη, 26/12/2017 10:00
Στην Πλατεία Θεάτρου, πίσω από το σημερινό Δημαρχείο, υπήρχε κάποτε το θέατρο του Μπούκουρα, που λειτούργησε την πρώτη δεκαετία των χρόνων του Όθωνα (1834-1862). Η πρώτη θεατρική «σκηνή» στήθηκε στην Αθήνα το 1835, κοντά στην Πλατεία Λουδοβίκου. Στην πραγματικότητα επρόκειτο για ένα ξύλινο παράπηγμα, χωρίς σκεπή, με ξύλινους πάγκους για καθίσματα. Οι θεατές φυσικά δεν κάθονταν καθόλου ήσυχοι και αν κάτι δεν τους άρεσε γινόταν ο χαμός.
Το 1836 ο Αθανάσιος Σκοντζόπουλος ανέλαβε τη σκηνή και την «ανακαίνισε»: έβαλε σανιδένια καθίσματα, έφτιαξε θεωρεία ξύλινα κι ένα «καλό» για το βασιλιά. Βέβαια οι περισσότεροι θεατές παρέμεναν όρθιοι κατά τη διάρκεια της παράστασης. Ο θιασάρχης είχε όμως προβλήματα να βρει ηθοποιούς, καθώς τότε το συγκεκριμένο επάγγελμα θεωρούνταν ντροπή και όνειδος κι έτσι η επιχείρηση έπεσε έξω.
Έπειτα πέρασε στα χέρια του Ι. Καμηλιέρη, τον οποίο διαδέχθηκε ο Ιταλός Σανσών. Ο τελευταίος, για να αντεπεξέλθει στα χρέη του, πούλησε 14 θεωρεία στη Μαρία Φιλίππου Σλάπατερ και στις αρχές του 1844 το θέατρο βγήκε σε πλειστηριασμό. Τότε αγοράστηκε από τον Ιωάννη Μπούκουρα για 23.000 δραχμές. Ο Ιωάννης Μπούκουρας ή Μπούκουρης, γιος του τελευταίου δημογέροντα των Σπετσών Γεωργίου Μπούκουρα, υπήρξε φιλότεχνος και τολμηρός θαλασσοπόρος- είχε μάλιστα πραγματοποιήσει, ένα παρακινδυνευμένο για την εποχή του ταξίδι, από την Ισπανία στην Αμερική. Συμμετείχε επίσης στην Επανάσταση και στήριζε τον αγώνα με μεγάλα ποσά από την προσωπική του περιουσία.
Εγκαταστάθηκε στην Αθήνα το 1836. Η κόρη του, Ελένη Μπούκουρα, παντρεύτηκε τον Ιταλό ζωγράφο Σαβέριο Αλταμούρα και υπήρξε η πρώτη Ελληνίδα ζωγράφος μετά την Απελευθέρωση. Ο γιος της Ιωάννης Αλταμούρας (1852-1875), παρά το γεγονός ότι πέθανε σε ηλικία 23 χρόνων, υπήρξε σημαντικότατος θαλασσογράφος.
Επί των ημερών του Μπούκουρα το θέατρο, το οποίο ονομαζόταν και θέατρο Αθηνών, γνώρισε λαμπρές μέρες. Το εισιτήριο της πλατείας κόστιζε 1,25 δραχμές. Στο μέσο του ταβανιού ήταν κρεμασμένος ένας μεγάλος πολυέλαιος με κεριά. Αργότερα λειτούργησε εγκατάσταση με φωταέριο. Το κοινό φαίνεται πως αγαπούσε τις παραστάσεις του Μπούκουρα, αλλά δεν ήταν λίγοι εκείνοι που επέκριναν το όλο εγχείρημα και δυσανασχετούσαν για την ηθική κατάπτωση της κοινωνίας, θεωρώντας ότι αυτές οι συνήθειες είναι ξενόφερτες και βλαβερές.