Κριτική Onlytheater

          Το παραμύθι, του Trier, δεν έχει happy end και ο θεατής γυρεύει διέξοδο, πνιγμένος από εσωτερικές αναθυμιάσεις.

          Ο νεαρός Δημήτρης Τσικλής, στον ρόλο του «Ραμόν», κερδίζει τον θεατή με την άνετη και ευθύβολη ερμηνεία του.

          Η Μαρούσκα Παναγιωτοπούλου, δείχνει την έκταση των υποκριτικών ικανοτήτων της με σκηνική δεινότητα και ώριμες κορυφώσεις.

          Όλα τα συναισθήματα και οι ματαιώσεις της ζωής συνυπάρχουν σε αυτό το διαβολεμένα διαχρονικό κείμενο.

          Η Ασπασία Κράλλη υφαίνει, με αξιοζήλευτο μεράκι και βαθιά θεατρική γνώση, κάθε πτυχή της ηρωίδας της.

          Μια σύγχρονη, καλαίσθητη ανάγνωση του έργου, με συνέπεια, ουσία και αρμονία λόγου, έκφρασης, κίνησης.

          Μία παράσταση-ωδή στον ανθρωπισμό και την αξία του διαλόγου.

          Όταν η κωμωδία κατορθώνει να αφυπνίζει συνειδήσεις, τότε σίγουρα κάτι καλό συμβαίνει.

          Ο Θέμης Μουμουλίδης μολονότι καταπιάνεται τρίτη φορά με το συγκεκριμένο έργο, δεν κατάφερε  να δημιουργήσει κάτι  ενδιαφέρον. 

Οι τραγωδίες είθισται να κλυδωνίζουν το κοινό με τον μεστό τους λόγο, δίχως φλυαρία. Απαιτείται, όμως, σκηνοθετική ευθυκρισία, γνώση, αίσθηση ρυθμού, συνέπεια.