«BACKPACK» | ΚΡΙΤΙΚΗ

«BACKPACK» | ΚΡΙΤΙΚΗ


5.0/5 κατάταξη (67 ψήφοι)

          Πόσο ελπιδοφόρο είναι να βλέπεις σε θεατρικές σκηνές, σύγχρονα έργα Ελλήνων συγγραφέων. Το «BACKPACK», του Σπύρου Μιχαλόπουλου, ανήκει σε αυτήν την κατηγορία κειμένων και αφορά στην ιστορία δύο άγνωστων ανθρώπων, στην Αθήνα του σήμερα.
          Ένα σακίδιο, έχει αφεθεί «επιμελώς εσκεμμένα», κάπου στο πολύβουο μετρό, και το πολύτιμο περιεχόμενό του, φέρνει σε σύγκρουση δύο διαφορετικούς, φαινομενικά, ανθρώπους που πρέπει να συνεργαστούν για να δουν κατάματα την αλήθεια. Η γυναίκα – παραλήπτρια και ο άνδρας – κομιστής έρχονται αντιμέτωποι με τρομακτικά γεγονότα και ένοχα μυστικά του παρελθόντος. Γιατί το backpack κρύβει μέσα του μία ολόκληρη ζωή και η επιστροφή του στα χέρια της παραλήπτριας, σηματοδοτεί και την επιστροφή όλων εκείνων των καλών - κακών αναμνήσεων. Όσο το μυστήριο θεριεύει και πυροδοτεί εκρήξεις συναισθημάτων και συγκρούσεις, τόσο η τσάντα πλάτης κινεί τα νήματα της δράσης, ζυγίζοντας όσο το βάρος της ανθρώπινης συνείδησης.
          Έργο ευρηματικό, μεστό, δομημένο με πλοκή θρίλερ και εξαιρετική σκιαγράφηση χαρακτήρων, το οποίο σου αφήνει μία γλυκιά προσμονή και αισιοδοξία στο τέλος, παρά το τραγικό της υπόθεσης. Αφορά νέους ανθρώπους με ψυχολογική φθορά και ημιτελείς σχέσεις ζωής, παραδομένους στη μοναξιά της καθημερινότητάς τους. Κι όμως «υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος εκεί έξω, με τόσα πράγματα να δεις και να κάνεις». Και είναι τόσο αληθινή αυτή η διαπίστωση – συνειδητοποίηση, γιατί η ζωή εμπεριέχει και χαρές και λύπες, γέλιο και δάκρυ. Αρκεί ο καθένας να είναι έτοιμος να τη δεχτεί χωρίς φόβο, να τη γευτεί με πάθος και να συνεχίσει με ανοιχτή καρδιά και ανοιχτό μυαλό.
          Η σκηνοθεσία της Άννας Μαρίας Παπαχαραλάμπους αγκαλιάζει το έργο με φροντίδα, ευαισθησία, ενσυναίσθηση και οξυδέρκεια, αναδεικνύοντας όλες εκείνες τις λεπτές αποχρώσεις της ανθρώπινης πάλης. Ό,τι φάνταζε άρρητο και πολύ καλά κρυμμένο, βγαίνει σιγά-σιγά στην επιφάνεια, με χειρουργική ακρίβεια.
          Τα ενδεικτικά σκηνικά της παράστασης ανήκουν στη Νατάσα Παπαστεργίου. Η θέαση του έργου μέσω μιας διαφάνειας λειτουργεί περίφημα γιατί εντείνει το αίσθημα της αγωνίας.
          Η Νινέτα Ζαχαροπούλου ντύνει με καθημερινά ρούχα τους ηθοποιούς.
          Οι υπαινικτικοί φωτισμοί φέρουν την υπογραφή του Αλέξανδρου Αλεξάνδρου και σκιαγραφούν τη συναισθηματική έκρηξη.
          Θαυμάσια κουμπώνει στο έργο, η πρωτότυπη μουσική επένδυση, της Μαρίνας Σπανού, και ενισχύει την κλιμακωτή του ένταση.
          Η ερμηνευτική χημεία, του πρωταγωνιστικού διδύμου, είναι αξιοπρόσεχτη. Η Φαίη Ξυλά και ο Χρήστος Σπανός, υποκριτικά πειθαρχημένοι, εκφραστικοί, πειστικοί, πηγαίοι, κινούνται με άνεση και ωριμότητα. Ακόμη και το λάθος, το καμουφλάρουν με την εμπειρία τους και δεν αντιλαμβάνεσαι τίποτα.
          Συμπερασματικά, το «BACKPACK» στο θέατρο «104» είναι ένα σύγχρονο, φρέσκο θεατρικό έργο που ξεχωρίζει για την αλήθεια, την αμεσότητα και την ειλικρίνειά του και δεν αφήνει περιθώρια στον θεατή να ξεφύγει λεπτό από την απόλαυσή του.


Αφήστε σχόλιο

Παρακαλούμε συνδεθείτε για να αφήσετε σχόλιο.