Κριτική Onlytheater

Στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, παρακολούθησα μια παράσταση που προέκυψε από την επιτυχημένη σύνθεση δύο κορυφαίων έργων του Ευριπίδη, με αλληλουχία γεγονότων και νοημάτων, χωρίς να χαθεί τίποτα από την ουσία των αρχικών κειμένων. 

Κάποιες σκηνές θα μπορούσαν να είναι πιο σύντομες, κάτι που θα εξυπηρετούσε και τη γενικότερη χρονική οικονομία του εγχειρήματος.

Η σκηνοθεσία δε χρειάστηκε τρικ και υπερβολές, για να καταθέσει την πρότασή της, αλλά βασίστηκε στη δυναμική του έργου, την καθαρή και στοχευμένη της ματιά και τις μεστές και καλοδουλεμένες ερμηνείες των ηθοποιών.

Η σκηνοθεσία συντονίστηκε με την ευαίσθητη και ανθρώπινη ροή του λόγου, υπογράμμισε τη λαϊκότητα της ιστορίας, δημιούργησε συναίσθημα κι έδωσε τη δυνατότητα στην ηθοποιό του να ξεδιπλώσει για άλλη μια φορά όλη την έκταση του ταλέντου της, να μας συγκινήσει και να μας προσφέρει μια ιδιαίτερη θεατρική βραδιά.  

Η ερμηνευτική ομάδα συμπαγής, δυναμική, είχε κέφι, ζωντάνια και ρυθμό και δημιούργησε ένα σύνολο με ελάχιστα ψεγάδια.

Η ερμηνευτική ομάδα, δεμένη, αρμονική, έδωσε τον καλύτερό της εαυτό, υποστηρίζοντας εξαιρετικά τη σκηνική απόδοση αυτού του, μάλλον, παραγνωρισμένου αρχαίου κειμένου.

Ο χώρος δε βοήθησε τη ροή της ιστορίας, τουναντίον "έπνιξε" μεγάλο μέρος της ευαισθησίας της.

Παράσταση που βασίστηκε σε πραγματική ιστορία, με τη σκηνοθεσία να φωτίζει τη διαχρονικότητά της και να επενδύει στην αφύπνιση της σκέψης του θεατή. Λιτή, ουσιαστική, ανέδειξε την ουσία και τα μηνύματά του.

Πρωτότυπη (ανα)παράσταση ενός ερωτικού δράματος του περασμένου αιώνα, σε υπέροχο έμμετρο λόγο, που υποστήριξε τη γνησιότητα και τη λαϊκότητα της ιστορίας που αφηγήθηκε.

Η σκηνοθετική οπτική παρά την αρχική στατικότητα και αμηχανία, χειρίστηκε εξαιρετικά τις ανατροπές της εξέλιξης της ιστορίας.