Κριτική Onlytheater

Μια παράσταση ενός έργου σύγχρονου κι επίκαιρου, που μιλάει για τη σχέση των δύο φύλων, τη δυναμική, τον μετέπειτα εκφυλισμό της και το πως μέσα της, μπορεί να επωάζεται η βία.

Η ερμηνευτική ομάδα κατέθεσε απλόχερα το ταλέντο της, δημιούργησε έναν καλοκουρδισμένο βιβλικό χορό, με τη μουσική και την κίνηση να συμπληρώνουν δημιουργικά τη σκηνοθετική οπτική.

Η σκηνοθετική οπτική της παράστασης, είχε αισθητική, μια δημιουργικά ερευνητική διάθεση, αλλά και μια εσωτερική ευαισθησία στον χειρισμό των "ηρώων" της.

Οι ερμηνείες ανισοβαρείς, καθώς είδα κάποιες που κυμάνθηκαν σε πολύ καλό επίπεδο, ενώ άλλες δεν απέφυγαν τη μετριότητα.

Σύντομα, χαριτωμένα σκετσάκια, βασισμένα σε κείμενα ενός -σχετικά άγνωστου- Αθηναίου ευθυμογράφου των αρχών του 20ού αιώνα, από έναν θίασο με μπρίο, κέφι και καλή διάθεση.

Η σκηνοθετική οπτική είχε μέτρο και ισορροπία, αποφεύγοντας τις υπερβολές και κλιμάκωσε σωστά τη σύγκρουση των δύο πρωταγωνιστικών ηρώων.

Μια χαριτωμένη εκδοχή του κλασσικού βουκολικού δράματος της ελληνικής μυθιστοριογραφίας, που διατήρησε σε σημαντικό βαθμό τους χυμούς και τη ραχοκοκκαλιά του μύθου.

Μία παράσταση που βασίστηκε στα διαχρονικά μηνύματα του έργου, τη δύναμη της εξουσίας και την εναντίωση στις αδικίες που προκαλεί.

Η σκηνοθετική οπτική του εγχειρήματος ήταν ρεαλιστική και βασίστηκε στη σύγκρουση της αγάπης με τη δυναμική της εξουσίας, της διαχρονικής πάλης της φωτεινής με τη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης.

Στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, παρακολούθησα μια παράσταση που προέκυψε από την επιτυχημένη σύνθεση δύο κορυφαίων έργων του Ευριπίδη, με αλληλουχία γεγονότων και νοημάτων, χωρίς να χαθεί τίποτα από την ουσία των αρχικών κειμένων.