Buzz

          «Λιγότερο duende και πιο σκληρή δουλειά», θα έπρεπε να είναι ο υπότιτλος του έργου.

          Το έργο, αν και ωμό και επιδέξια ψυχρό και αμήχανο, μπολιάζεται με ψήγματα χιούμορ και ανθρωπιάς. Μια τραγωδία που συνοδεύεται από μια υπέρβαση της λογικής.

          Όλα τα πρόσωπα έχουν κοινό παρονομαστή την αποτυχία  στον έρωτα και την τέχνη. Ονειρεύονται τα πάθη τους, μιλούν για αυτά, αλλά δεν τα ζουν. 

          Απολαυστικός ο Πρ. Αλειφερόπουλος ως «Ρασκόλνικωφ», στιβαρός ο Κ. Φιλίππογλου ως «Πορφύρης» και σταθερή αξία η Σ. Σεϊρλή, ως «Πουλχερία» και «Φάντασμα Αλιόνας».

          Ένα έργο γρίφος για την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης ύπαρξης.

          Η εξουσία φοβάται όποιον ανεβάζει στη σκηνή το σκοτεινό της πρόσωπο. Ένα δυνατό γέλιο, τη σωστή στιγμή, μπορεί να τους θάψει όλους».

          Ανατρεπτικό θρίλερ, στο οποίο οι αντικρουόμενες απόψεις για τον τρόπο που βλέπουμε τον εαυτό μας στην εποχή του διαδικτύου, δημιουργούν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ.

          Ο Άρης Τρουπάκης είδε την παράσταση σαν ιεροτελεστία του παιχνιδιού, είδε το παράλογο, την επιμονή στη νεύρωση, το μαρτύριο να γεφυρωθεί το όνειρο με την πραγματικότητα.

          Στον κόσμο του Μάρμπερ, οι σχέσεις είναι εφήμερες, αναλώσιμες και εκτυλίσσονται σαν ανώδυνες συνδιαλλαγές.

          Ο Μάξιμος Μουμούρης, ως «Πλατόνωφ», πέτυχε σε μεγάλο βαθμό το βάθος που απαιτούσε ο πολύπλευρος ρόλος του.