Buzz
«ΠΕΡΛΙΜΠΛΙΝ ΚΑΙ ΜΠΕΛΙΣΑ» | ΚΡΙΤΙΚΗ
-
Μία γκροτέσκα μίμηση μοιχείας, που καταλήγει σε ρομαντικό ειδύλλιο θανάτου, με καρφωμένο το μαχαίρι της ποίησης του Λόρκα στην καρδιά του κάθε «Περλιμπλίν».
«Ο ΡΟΖΕΝΓΚΡΑΝΤΖ ΚΑΙ Ο ΓΚΙΛΝΤΕΝΣΤΕΡΝ ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΟΙ» | ΚΡΙΤΙΚΗ
-
Το έργο φέρνει τα μέσα έξω, αποθεώνοντας το παιχνίδι, το παράλογο, το απίθανο, το τυχαίο. Μία παράλογη υπαρξιακή κωμωδία που καταλήγει σε ένα μεγάλο ταξίδι ενηλικίωσης.
«ΜΑΛΟ ΜΟΜΕ Ή ΜΙΚΡΟ ΚΟΡΙΤΣΙ» | ΚΡΙΤΙΚΗ
-
Ένα ανάποδο τραγούδι για όλα εκείνα τα παιδιά που είχαν «άγνωστους γονείς». Παράσταση βασισμένη σε νουβέλα ενδοσκόπησης με θραύσματα από μνήμες.
«ΤΟ ΤΑΓΚΑΛΑΚΙ» | ΚΡΙΤΙΚΗ
-
Μία παράσταση από την υφή του ονείρου κι ένας ποιητής που νιώθεις την ανάγκη να του σφίξεις το χέρι τρυφερά.
«ΠΛΑΤΟΝΩΦ» (σκηνοθεσία: ADOLF SAPIRO) | ΚΡΙΤΙΚΗ
-
Ο Ρώσος σκηνοθέτης Adolf Sapiro δε μπόρεσε να δαμάσει το έργο. Η παράσταση ήταν άνευρη, αδύναμη χωρίς ενιαίο ύφος και ρυθμό.
«Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ» | ΚΡΙΤΙΚΗ
-
Το έργο της Rumena Bužarovska δίνει τροφή για σκέψη και στους άνδρες και τις γυναίκες. Γιατί λέει αλήθειες που διστάζουμε -ή φοβόμαστε;- να κοιτάξουμε κατάματα.
«ΠΑΓΩΝΙΑ» | ΚΡΙΤΙΚΗ
-
Μια ωραία έκπληξη στο «BIOS» από νέους ανθρώπους που φωτογραφίζουν τη λούπα των προβλημάτων της σύγχρονης ζωής.
«ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΔΥΣΛΕΚΤΙΚΟΥ» | ΚΡΙΤΙΚΗ
-
Ο Δημήτρης Μαμιός πλάθει τον ήρωά του με φωτεινό χαμόγελο, πειραχτική διάθεση και εξαίσιο χιούμορ. Ένας μονόλογος που δίνει φωνή και έμπνευση στους «κατεστραμμένους» της ζωής.
«ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΜΠΕΡΝΑΡΝΤΑ ΑΛΜΠΑ» | ΚΡΙΤΙΚΗ
-
«Λιγότερο duende και πιο σκληρή δουλειά», θα έπρεπε να είναι ο υπότιτλος του έργου.
«RABBITHOLE» | ΚΡΙΤΙΚΗ
-
Το έργο, αν και ωμό και επιδέξια ψυχρό και αμήχανο, μπολιάζεται με ψήγματα χιούμορ και ανθρωπιάς. Μια τραγωδία που συνοδεύεται από μια υπέρβαση της λογικής.