ΔΕΝ ΣΑΣ ΞΕΧΝΑΜΕ

ΔΕΝ ΣΑΣ ΞΕΧΝΑΜΕ


4.0/5 κατάταξη (4 ψήφοι)

Σε εκείνους τους σπουδαίους ηθοποιούς, συγγραφείς, μουσικούς και ποιητές, που έλαβαν μέρος στην Εθνική Αντίσταση, εξορίστηκαν, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν, είναι αφιερωμένο αυτό το άρθρο.
Σε αυτούς, που δεν λούφαξαν, δεν είπαν "θα κοιτάξω τη δουλειά μου", αλλά μπήκαν στην πρώτη γραμμή, έπεσαν στη φωτιά, κάνοντας αντίσταση με συνέπειες.
Στον Μάνο Κατράκη, τον Γιάννη Ρίτσο, τον Θανάση Βέγγο, τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Τάσο Λειβαδίτη, την Αλέκα Παίζη, την Ολυμπία Παπαδούκα, την Ντιριντάουα, τον Καρούσο Τζαβαλά, τον Μίμη Φωτόπουλο, τον Νίκο Καββαδία, τον Νίκο Καρούζο, τον Χρόνη Μίσσιο, τον Μενέλαο Λουντέμη, την Ταϋγέτη, τον Βασίλη Ρώτα, την Άννα Λώρη, τον Νίκο Κούνδουρο, τον Σπύρο Πατρίκιο, την Ασπασία Παπαθανασίου, τον Αλέξη Δαμιανό, τον Δημήτρη Ραβάνη-Ρεντή, τον Λυκούργο Καλλέργη, τον Νάσο Κεδράκα, τον Δημήτρη Φωτιάδη, τον Γεράσιμο Σταύρου και άλλους πολλούς.
Σε εκείνους, που πολέμησαν γενναία στα βουνά, όπως ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Οδυσσέας Ελύτης και τόσοι ακόμη. Στους ηθοποιούς, που τον χειμώνα του 1944, μετέτρεψαν το θέατρο Ρεξ, σε παράνομο τυπογραφείο και με κίνδυνο της ζωής τους, τύπωναν προκηρύξεις κατά της γερμανικής κατοχής. Μάλιστα, ένα από τα πιο δραστήρια μέλη του ΕΑΜ Θεάτρου, η Ολυμπία Παπαδούκα, έχει πει:
"Τοποθετούσα μικροπολυγραφάκους σε διάφορα σπίτια, γύρω στο κέντρο της Αθήνας, για να τους χρησιμοποιώ ανάλογα με την περίσταση. Εναν τέτοιο πολύγραφο είχα και στο καμαρίνι μου στο Ρεξ. Τις προκηρύξεις τις τύπωνα εκεί. Πήγαινα στο θέατρο νωρίτερα από την παράσταση. Μακιγιαριζόμουν, ντυνόμουν (για να είμαι έτοιμη την ώρα που θα έβγαινα στη σκηνή) και άρχιζα το τύπωμα».
Δεν σας ξεχνάμε!


Αφήστε σχόλιο

Παρακαλούμε συνδεθείτε για να αφήσετε σχόλιο.