ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΔΙΑΛΥΣΗΣ
- Ημερομηνία: Σάββατο, 09/04/2016 19:00
Είδα το ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΑΚΟΥ, στο Εθνικό θέατρο και μ' άρεσε.
Βγαίνοντας στην Αγ. Κωνσταντίνου, ήμουν ξανά ερωτευμένη, με το ίνδαλμα της εφηβείας. Αυτόν, που τα έβαλε με τον μακαρθισμό και το αντικομμουνιστικό «κυνήγι μαγισσών», που αγωνίστηκε κατά του πολέμου του Βιετνάμ, που παντρεύτηκε την Μονρόε και μέχρι το τέλος της ζωής του, δεν την ξεπούλησε στιγμή, αυτόν που θαύμασε ο Βισκόντι κι ο Χιούστον, από τους μεγαλύτερους θεατρικούς συγγραφείς της Αμερικής.
Μοναδικά τα έργα που τον έκαναν διάσημο, μοναδική και η ζωή που έζησε. Ο Άρθουρ Μίλερ.
Ο άνθρωπος που είδε τον ρόλο του διανοούμενου, ως ένα ρόλο μαχητικό, ικανό «να αρπάξει το λαό από το σβέρκο και να τον ταρακουνήσει».
Πάντα με στοιχειώνουν τα λόγια του, στην "Τραγωδία του απλού ανθρώπου":
"Το μοιραίο τραύμα, από το οποίο ξεπηδούν τα αναπόφευκτα γεγονότα, είναι η προσβολή της αξιοπρέπειας. Η τραγωδία, είναι το αποτέλεσμα της ολοκληρωτικής πιεστικής παρόρμησης ενός ανθρώπου, ν' αξιολογήσει τον εαυτό του με δίκαιο τρόπο."
Και ναι, η Μεγάλη Κρίση, είναι πάλι εδώ, με τους χαμένους της παγκοσμιοποίησης, να έχουν συντριβεί ψυχολογικά, μέσα στη δίνη εικόνων χωρίς ουσία, μέσα σε κενή διαφημιστική ρητορική.
Νάτος πάλι, αυτός ο υποφώσκων φόβος του παραγκωνισμού, η βίαιη απόσπαση από την εικόνα που έχουμε επιλέξει, για το ποιοι είμαστε, μέσα σ αυτόν τον κόσμο.
Η ιστορία ενός διαλυμένου, αυτοϋπνωτιζόμενου, στραπατσαρισμένου κόσμου, συμπυκνωμένου στην ιστορία ενός και μόνο ανθρώπου, του "Εμποράκου".
Στο έργο, που δραματοποιεί συγκλονιστικά, τη χρεωκοπία της ιδεολογίας της "επιτυχίας".
Ξαναδιαβάστε οπωσδήποτε Μίλερ.