ΩΣ ΠΟΤΕ ΠΑΛΗΚΑΡΙΑ...

ΩΣ ΠΟΤΕ ΠΑΛΗΚΑΡΙΑ...


0.0/5 κατάταξη (0 ψήφοι)

Ήταν μια μαγική εβδομάδα . Πήγα μετά από πολλά χρόνια στην Μυτιλήνη (αν είχα χρόνο κύριε πρωθυπουργέ, θα πήγαινα και στη Λέσβο!), έκανα νέους φίλους, με φοντο το Μανταμάδο, μίλησα στην ημερίδα της Λαϊκής Συσπείρωσης για τον πολιτισμό, είδα τον συγκλονιστικό "Καλό Άνθρωπο του Σετσουάν" στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης, ενθουσιάστηκα - εξαιτίας της συναδέλφου Βαρβάρας Γκιγκιλίνη-, με το εκπληκτικό ντοκιμαντέρ της για τον Τεριάντ και τον Θεόφιλο, "TERIADE" Documentary, έμενα δίπλα στη θάλασσα, παρουσίασα το βιβλίο μου "Κίτρινο Υποβρύχιο", σ' ένα ιδιαίτερα θερμό κοινό, στο Book and Art, (έμαθα μάλιστα, πως έγινε best seller και τρελάθηκα από τη χαρά μου), παρακολούθησα στο FAUST το στήσιμο των δραματοποιημένων συνεντεύξεων των ιερών τεράτων, που συνάντησε ο Αλέκος Λιδωρίκης, με τίτλο "8 πρόσωπα ζητούν δημοσιογράφο", όπου ηθοποιοί όπως οι Λιγνάδης, Τζούμας, Χατζηπαναγιώτης, Καραζήσης, Τζήμου, Σαπουντζάκη, Βακούσης κα "ζωντανεύουν" επι σκηνής μύθους , όπως τη Ντήτριχ, τον Κοκτώ, την Μονρόε, τον Πρίσλεϋ, τον Πιραντέλλο κα, σε επιμέλεια κειμένων Ζωζώς Λιδωρίκη, μουσική Πλάτωνα Ανδριτσάκη και σκηνοθεσία Κίρκης Καραλή.
Ήταν μια κανονική ανθρώπινη, χαρούμενη βδομάδα που αναφέρω, επειδή τη θεωρώ είδηση! Έκανα όσα ήθελα. Παραμονή λοιπόν της 25ης Μαρτίου, νιώθω και μια άλλη, απροσδόκητη διάσταση του "Θούριου" του Ρήγα.
Προσέξτε πάλι τα λόγια... Αφορούν και στους καιρούς μας, τις ζωές και τις σκλαβιές μας...
"Ως πότε παλληκάρια, θα ζούμε στα στενά, μονάχοι σαν λιοντάρια στις ράχες στα βουνά..(...) Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή''
Και λίγο πιο κάτω:
''Δουλεύεις όλη ημέρα, σε ό,τι κι αν σε πει, κι αυτός πασχίζει πάλιν, το αίμα σου να πιει".
1821-2019 μια απόφαση δρόμος.


Αφήστε σχόλιο

Παρακαλούμε συνδεθείτε για να αφήσετε σχόλιο.