ΑΙΣΙΟΔΟΞΕΙΤΕ! Η ΤΕΧΝΗ ΣΩΖΕΙ.

ΑΙΣΙΟΔΟΞΕΙΤΕ! Η ΤΕΧΝΗ ΣΩΖΕΙ.


3.7/5 κατάταξη (6 ψήφοι)

Με τον Δημήτρη Καρατζιά, ηθοποιό, σκηνοθέτη και συγγραφέα, αλλά και ψυχή του Vault, ενός πολυχώρου που σφύζει από δημιουργικότητα τα τελευταία χρόνια, συζητάμε το πρόγραμμα της φετινής σεζόν που εστιάζει κυρίως στη σύγχρονη δραματουργία.

- Φέτος βλέπουμε σπουδαία πράγματα στο Vault.

Το φετινό μας πρόγραμμα ξεκίνησε με 10 παραστάσεις. Πέντε παραστάσεις που ξεχώρισαν από κοινό και κριτικούς την περασμένη σεζόν και πέντε νέες παραγωγές. Το Vault πιστό στο στόχο του να θίξει και να σχολιάσει τη σύγχρονη κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα, συνεχίζει για τέταρτη χρονιά να στηρίζει το νεοελληνικό έργο (Λιλή Ζωγράφου, Γιάννη Καλαβριανό, Πάνο Μπρατάκο, Χριστίνα Σαμπανίκου, Μάκη Τσίτα), εστιάζοντας στο πολιτικοποιημένο θέατρο.
Με μια ομάδα από μόνιμους και νέους συνεργάτες θα παρουσιάσει τη φετινή σεζόν μια σειρά από σύγχρονα έργα, περιλαμβάνοντας στο ρεπερτόριό του τρεις δυνατούς μονολόγους (Μάρτυς μου ο Θεός, Επάγγελμα Πόρνη, Αυτό που εγώ ονομάζω λήθη), κάποια εξαιρετικά κοινωνικά δράματα (Μικρές Ιστορίες Φόνων, Marvins Room, Το παγκάκι, ΜπΑτσος) και τρεις υπέροχες κωμωδίες (Πρακτόρισσες, Mr Colbert, Σκάσε ή η χαμένη παντόφλα του Μανώλη Καρέλη). Έτσι εννέα σκηνοθέτες (Βίκη Αδάμου, Δημήτρης Κανέλος, Σοφία Καραγιάννη, Γρηγόρης Καραντινάκης, Δημήτρης Καρατζιάς, Βαγγέλης Λάσκαρης, Κατερίνα Πολυχρονοπούλου, Αυγουστίνος Ρεμούνδος, Ένκε Φεζολλάρι) εγκαινιάσουν με τις παραστάσεις τους την φετινή θεατρική χρονιά του Πολυχώρου. Παράλληλα βρίσκονται σε στάδιο προετοιμασίας και οι παραστάσεις που θα ξεκινήσουν μετά τον Ιανουάριο.

- Ποιος είναι ο άξονας του φετινού ρεπερτορίου και γιατί επιλέγατε αυτόν;

Το σύγχρονο έργο. Έργα “δυνατά”, με σύγχρονη γραφή και οπτική, που αφορούν τον σημερινό Έλληνα, που μπορούν να τον διασκεδάσουν ή να τον προβληματίσουν, ακόμη και να του αλλάξουν την οπτική για πράγματα, πρόσωπα και καταστάσεις. Έργα με βαθιές κοινωνικές προεκτάσεις, που καυτηριάζουν ή σατιρίζουν τη σημερινή κοινωνία, τις ανθρώπινες σχέσεις (φιλικές, οικογενειακές, ερωτικές), κι όλο αυτό τον παραλογισμό που ζούμε τα τελευταία χρόνια.

- Mιλήστε μας για τις δικές σας παραστάσεις.

Θα συνεχίσουμε και φέτος τις “Μικρές Ιστορίες Φόνων” του Πάνου Μπρατάκου, ένα έργο για την καταστροφική δύναμη της αγάπης, τη σκοτεινή πλευρά του έρωτα και ταυτόχρονα ένα καυστικό σχόλιο για τον κόσμο της δημοσιογραφίας. Ένα κοινωνικό - ψυχολογικό δράμα, ένα σύγχρονο παζλ της σημερινής Ελληνικής κοινωνίας, που πραγματεύεται τον ρατσισμό και τη διαφορετικότητα σε κάθε της μορφή. Μια παράσταση που δείχνει τα λεπτά όρια της ανθρώπινης ψυχής. Με αφορμή μία διάσημη παρουσιάστρια τηλεοπτικής εκπομπής, κάποτε βασίλισσα της τηλεθέασης, που καταλήγει στη φυλακή για ένα έγκλημα πάθους, παρουσιάζονται πέντε εγκλήματα αγάπης. Καλεσμένοι της εκπομπής ο θύτης, ένας μάρτυρας και το ίδιο το θύμα της κάθε ιστορίας. Δεκατέσσερις εξομολογήσεις ιδανικές να εκτοξεύσουν τα νούμερα της τηλεθέασης. Πέντε ιστορίες, όπου ο ρόλος του θύτη και του θύματος ανατρέπεται συνεχώς, ενώ το μόνο ξεκάθαρο είναι τα εγκλήματα της κοινωνίας απέναντι τους. Πέντε ιστορίες γεμάτες χαμένα όνειρα, χαμένα πάθη, χαμένες ζωές, και με μια ελπίδα ανατροπής φυλαγμένη πάντα για το τέλος.
Παράλληλα βρισκόμαστε σε πρόβες για το πολυβραβευμένο «Marvins Room» του Scott McPherson,σε μετάφραση Μελισσάνθης Μάχουτ, με τις Αθηνά Τσιλύρα, Αλεξάνδρα Παλαιολόγου, Γιάννα Σταυράκη, Κική Μαυρίδου, κλπ. που θα κάνει πρεμιέρα τέλος Νοεμβρίου.
Πρόκειται για ένα από τα πιο αστεία και συγκινητικά έργα για την αναζήτηση, την ανάγκη και την αξία της οικογένειας. Παρουσιάζει με πολύ κωμικό τρόπο την απόφαση μιας γυναίκας να αφιερώσει τη ζωή της στο να φροντίζει τον άρρωστο πατέρα και την θεία της, βάζοντας πάντα τους άλλους πάνω από τις ανάγκες της ενώ δεν τρομάζει με την προοπτική του θανάτου της, μια και έχει ζήσει μια γεμάτη ζωή, δίνοντας και παίρνοντας αγάπη. Δυο αδελφές ξανασυναντιούνται μετά από χρόνια δίπλα στο κρεβάτι του ετοιμοθάνατου πατέρα τους. Τα έντονα συναισθήματα κι ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας που βαραίνει μια από τις δύο, απομακρύνουν την πικρία που χαρακτηρίζει τη σχέση τους και τις βοηθούν να δουν τη ζωή από διαφορετική οπτική γωνία. Το «Marvins Room» παρουσιάστηκε και στον κινηματογράφο σε σκηνοθεσία Τζέρι Ζακς, με τους Μέριλ Στριπ, Νταϊάν Κίτον (για την οποία έλαβε την τρίτη της υποψηφιότητα για Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου), Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Ρόμπερτ Ντε Νίρο.

- Σας έχει επηρεάσει η όλη κατάσταση και το δύσκολο καλοκαίρι;

Σαφώς και η κοινωνικοπολιτική κατάσταση που βιώνουμε, δεν μπορεί να αφήσει κανέναν ανεπηρέαστο. Δεν γίνεται όταν ζεις σε αυτή τη χώρα της αβεβαιότητας, της τόσο μεγάλης ανεργίας, της τόσης λιτότητας, να μην προβληματιστείς, να μην αναθεωρήσεις, να μην αγωνιάς για το μέλλον αυτού του τόπου. Παρόλα αυτά, είχε κι ένα καλό αυτό το καλοκαίρι. Ο κόσμος ξύπνησε, διαφώνησε, ενημερώθηκε, ρώτησε, έμαθε, πήρε θέση. Όποια κι αν ήταν αυτή. Επιτέλους.

- Πώς βλέπετε εσείς τα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας;

Με ψυχραιμία. Δεν έχει νόημα να πέσεις σε κατάθλιψη ή να σταματήσεις ό,τι κάνεις και απλά να παρακολουθείς τις εξελίξεις. Πρέπει να γίνεις μέρος τους. Να προσπαθήσεις με τον τρόπο σου να τις αλλάξεις ή να τις σιγοντάρεις. Οφείλεις να μην τα παρατήσεις και να συνεχίσεις να αγωνίζεσαι για όλα αυτά που καθημερινά σε απασχολούν, ενάντια στα κακώς κείμενα της εποχής μας. Που φυσικά και είναι πολλά. Με ποιο τρόπο; Θα βρεις τον τρόπο. Εμείς μέσα από την τέχνη μας. Αυτός είναι ο δικός μας τρόπος. Μέσα από αυτήν μπορείς έστω και για λίγο να δώσεις κουράγιο στον κόσμο, να τους διασκεδάσεις ή να τους ψυχαγωγήσεις, να τους προβληματίσεις, να τονίσεις όλα τα άσχημα της κοινωνίας μας, αλλά και όλα αυτά για τα οποία αξίζει ακόμη στις μέρες μας να μάχεσαι και να παλεύεις.

- Όλοι ανησυχούν για το χειμώνα στο θέατρο. Ποια η δική σας εκτίμηση;

Σαφώς και θα είναι ένας δύσκολος χειμώνας. Ειδικά για το θέατρο και για όλους τους καλλιτέχνες. Μπορεί το θέατρο να είναι διέξοδος, αλλά αν δεν έχεις τα απαραίτητα για την επιβίωσή σου, αυτόματα η κάθε μορφή τέχνης μετατρέπεται σε είδος πολυτελείας. Παρόλα αυτά είμαι αισιόδοξος. Το τρίτο μνημόνιο δεν μπορεί και δεν πρέπει να σταματήσει όλη αυτή την θεατρική έκρηξη που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια. Μια καλή παράσταση, όπου κι αν είναι, με όποιους κι αν είναι, αργά ή γρήγορα, θα βρει το κοινό της.


Αφήστε σχόλιο

Παρακαλούμε συνδεθείτε για να αφήσετε σχόλιο.