• BUZZ
  • Κριτική άλλων ΜΜΕ
  • 'ΤΟ ΜΟΝΟΝ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΤΑΞΕΙΔΙΟΝ'. ΜΙΑ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΜΕ ΤΟ ΟΝΕΙΡΙΚΟ
'ΤΟ ΜΟΝΟΝ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΤΑΞΕΙΔΙΟΝ'. ΜΙΑ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΜΕ ΤΟ ΟΝΕΙΡΙΚΟ

'ΤΟ ΜΟΝΟΝ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΤΑΞΕΙΔΙΟΝ'. ΜΙΑ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΜΕ ΤΟ ΟΝΕΙΡΙΚΟ


0.0/5 κατάταξη (0 ψήφοι)

Έπειτα από τον επιτυχημένο κύκλο της παρουσίασης στην Αθήνα και το Tempus Verum Εν Αθήναις, όπου θα επαναληφθεί στην έναρξη της θεατρικής χρονιάς για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων, ο Δήμος Αβδελιώδης και η Ιωάννα Παππά ταξιδεύουν ανά την Ελλάδα αυτό το καλοκαίρι ένα εκ των κορυφαίων θεατρικών αποτελεσμάτων της σεζόν.

Γράφει ο Αλέξανδρος Κούρτης - thecaller

Μια παράσταση – ορισμό της τέχνης του ηθοποιού. Τέχνη λιτή μα ουσιαστική, απαιτητική μα γοητευτική, απογυμνωμένη μα χειμαρρώδης, ενισχυμένη μόνο με ταλέντο και σκληρή δουλειά.

«Το Μόνον της Ζωής του Ταξείδιον» του Γεωργίου Βιζυηνού αποτελεί ένα από τα εμβληματικότερα έργα της ελληνικής πεζογραφίας, μια αναμέτρηση του πραγματικού με το ονειρικό, ένα θαυμάσιο ταξίδι με μοναδικό μέσο την ερμηνεία. Τον λόγο. Η βιωματική ιστορία του ίδιου του συγγραφέα, όταν μετά τον θάνατο του Πατέρα χωρίς να ‘χει κλείσει ακόμα τα δέκα του χρόνια, η Μητέρα τον στέλνει στην Κωνσταντινούπολη για να μάθει την τέχνη του ράπτη.

Στο εργαστήριο Ραπτικής ενός γέροντος συγγενούς τους, ο οποίος του συμπεριφέρθηκε με μεγάλη σκληρότητα, ενώπιον όλων των κατά πολύ μεγαλύτερων του μαθητευομένων ραπτών, κάνοντας το μικρό ραφτόπουλο να ζήσει απροετοίμαστο και ανυπεράσπιστο μια βάναυση φυλακή.

Ο δραματικός αυτός εγκλεισμός του Βιζυηνού γίνεται η αιτία να γραφεί ένα δραματουργικό επίτευγμα πιστό στο πανανθρώπινο πνεύμα και τον παιγνιώδη χαρακτήρα του ελληνικού πολιτισμού. Ίσως το πλέον ευφυές έργο για να κατανοήσουμε την αιτία, τον σκοπό και τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της Τέχνης όσο και εκείνων που φιλοδοξούν να την υπηρετούν.

Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που ο Δήμος Αβδελιώδης επιλέγει να βυθιστεί στον κόσμο του σπουδαίου πεζογράφου προκειμένου να αναδείξει το έργο του στη σκηνή. Έχει αντιμετωπιστεί, επίσης, με το «Μορφές από το έργο του Βιζυηνού» και το «Αμάρτημα της μητρός μου».

Στην προκειμένη περίπτωση για το Ταξείδιον, ο σημαντικός σκηνοθέτης επιλέγει να ακολουθήσει την πλέον αφαιρετική γραμμή της αφήγησης, δείχνοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στις δυνατότητες της ερμηνεύτριας του. Την καθοδηγεί εκφραστικά μα και κινησιολογικά σε κάθε λεπτομέρεια. Έχοντας ιδιαίτερη αδυναμία και σπουδή πάνω στην καθαρεύουσα, την οποία έχει χρησιμοποιήσει και σε προηγούμενα του έργα επί σκηνής, δείχνει εξ αρχής τη διάθεση να «περάσει το κείμενο στον θεατή». Παρά τις όποιες προφανείς δυσκολίες. Κάτι που επιτυγχάνεται στον καλύτερο δυνατό βαθμό. Ξεχωριστής αναφοράς χρήζουν οι φωτισμοί, τους οποίους επιμελήθηκε ο ίδιος και μεταφέρουν τον θεατή σε έναν κόσμο αθώο και ξεχασμένο. Παραμυθένιο μα παράλληλα σκληρό.

Οι κόσμοι, οι γενιές και οι γλώσσες εξάλλου κύκλους κάνουν με το σπουδαίο ταλέντο μιας ηθοποιού, ενός ερμηνευτή, να τους αναδεικνύει και να τους φέρνει μπρος στο βλέμμα του κοινού.

Η Ιωάννα Παππά, η οποία έχει κερδίσει την καλλιτεχνική μου εκτίμηση και προσοχή τα τελευταία χρόνια μέσα από τις μελετημένες θεατρικές επιλογές της, καταφέρνει να ξεπεράσει τον σκόπελο της γλώσσας και να την μετατρέψει σε διάλεκτο οικεία στον κάθε θεατή. Κάθε ηλικίας και μορφωτικού επιπέδου. Με βαθιά μελέτη στο έργο του Βιζυηνού και με λόγο καθαρό. Ακούει και κατανοεί κάθε λέξη και φράση που εκφέρει από το πρώτο λεπτό μετατρέποντας την σε δικό της προσωπικό βίωμα.

Με σκηνική ευφυΐα και ευκολία εναλλαγής προσώπων και χρωματισμών χροιάς σε κάθε ρόλο στην αφήγηση της. Διατηρώντας μια εξαίσια ροή και τηρώντας πιστά τις λεπτές γραμμές του ορίου που χαρακτηρίζει κάθε πρόσωπο, η γοητευτική ηθοποιός κατορθώνει να πείθει καθ’ όλη τη διάρκεια της συναισθηματική της διαδρομή άλλοτε με πινελιές χιούμορ και άλλοτε με δραματικές κορυφώσεις.

Μια παράσταση που έπρεπε – και καλώς ταξιδεύει – να ιδωθεί και να ακουστεί σε κάθε άκρη της Ελλάδος, όσο αυτό βεβαίως είναι επιτρεπτό σε καιρούς δυσμενείς. Όπως είχα αναφέρει πρόσφατα στο ραδιοφωνικό Τέχνης Σεργιάνι στο Μεταδεύτερο, πρόκειται για ένα προσωπικό ρεσιτάλ ερμηνείας της Ιωάννας Παππά στην πληρέστερη καλλιτεχνική της στιγμή.

Εντός του Ιουλίου, έπειτα από την Κρήτη, η παράσταση θα παρουσιαστεί στο Αίγιο, την Πρέβεζα, την Καρδίτσα, τον Βόλο, τα Τρίκαλα, την Λάρισα, την Θεσσαλονίκη, την Βέροια, την Καβάλα και την Πτολεμαϊδα. Επίσης, την Δευτέρα 31 Ιουλίου θα παρουσιαστεί στην Αθήνα και στο θέατρο Βράχων στον Βύρωνα.


Αφήστε σχόλιο

Παρακαλούμε συνδεθείτε για να αφήσετε σχόλιο.