• BUZZ
  • Νέα
  • Η ΟΜΑΔΑ ΑΜΑΛΓΑΜΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΕΝΑ ΝΕΟ ΧΩΡΟ ΚΙ ΕΝΑ ΝΕΟ ΕΡΓΟ
Η ΟΜΑΔΑ ΑΜΑΛΓΑΜΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΕΝΑ ΝΕΟ ΧΩΡΟ ΚΙ ΕΝΑ ΝΕΟ ΕΡΓΟ

Η ΟΜΑΔΑ ΑΜΑΛΓΑΜΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΕΝΑ ΝΕΟ ΧΩΡΟ ΚΙ ΕΝΑ ΝΕΟ ΕΡΓΟ


0.0/5 κατάταξη (0 ψήφοι)

  • Ημερομηνία: Τετάρτη, 08/02/2017 15:47
  • Συντάκτης: Onlytheater
  • Κατηγορία: Νέα

Εκεί όπου κάποτε στεγάζονταν οι μοδίστρες του Εθνικού Θεάτρου, εκεί όπου έραβαν τα κοστούμια των παραστάσεων και πραγματοποιούσαν τις μοδιστρικές πρόβες, τις επιδιορθώσεις και τη συναρμολόγηση τoυς, εγκαινιάζεται από τις 24 Μαρτίου ο νέος χώρος παραστάσεων και δράσεων της ομάδας Αμάλγαμα της Μαρίας Γοργία. Στον 5ο όροφο της Μενάνδρου 47 ο «Χώρος Αμάλγαμα» παίρνει σάρκα και οστά με το «Το Μονόπετρο του Πύργου», μια συμμετοχική περφόρμανς εμπνευσμένη από τον Πύργο του Κάφκα, τα ψυχαναλυτικά πεδία και την κοινωνική και έμφυλη πραγματικότητα. Οι άντρες που παίζουν στην παράσταση δεν είναι περφόρμερς ή ηθοποιοί, κι αυτό αποτελεί μια συνειδητή επιλογή για τη βιωματική δραματουργία του έργου, με σκοπό να κυριαρχεί το στοιχείο του ακατέργαστου και αφτιασίδωτου ρεαλισμού, συγχέοντας έτσι και τα όρια μεταξύ πραγματικού και αναπαραστατικού.

***


Η ομάδα χορού Αμάλγαμα της Μαρίας Γοργία παρουσιάζει το νέο της έργο

Το Μονόπετρο του Πύργου


Χώρος Αμάλγαμα
Μενάνδρου 47, 5ος όροφος, Αθήνα

Παραστάσεις:
Από 24 Μαρτίου μέχρι και 30 Απριλίου (εκτός του Πάσχα),
κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή
ώρα έναρξης 21.15 / διάρκεια: 70 λεπτά
είσοδος ελεύθερη με προαιρετική οικονομική συνεισφορά
απαραίτητη τηλεφωνική κράτηση στο 6944686991
ο χώρος υποδέχεται αυστηρά έως 45 άτομα


Μετά την επιτυχία των δύο προηγούμενων παραστάσεών της, «Στην άκρη του βατήρα» (62 παραστάσεις σε Αθήνα, Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, Πάτρα και Κύπρο) και «Νηπιαγωγείο» (παίχτηκε για 2η σεζόν στο χώρο Μπανγκλαντές), η ομάδα χορού Αμάλγαμα συνεχίζει να εμπνέεται και να δημιουργεί με γνώμονα τα ψυχαναλυτικά πεδία αλλά και την κοινωνική και έμφυλη πραγματικότητα.

Το νέο έργο, με τίτλο «το Μονόπετρο του Πύργου» κάνει ένα βήμα προς τα πίσω (σε σχέση με τον ανήλικο-ενήλικα του Νηπιαγωγείου), προς την Οικογένεια και τη βαθύτερη αγωνία του ανθρώπου να ανήκει «κάπου» και όχι τόσο να είναι «κάποιος». Καθώς η Πυρηνική Οικογένεια, (και ακόμα περισσότερο η ελληνική οικογένεια) εκπαιδεύει διεξοδικά τα άτομα ώστε να μην αναπτύξουν την κυριότητα του Εαυτού τους και να «ζήσουν προσκολλημένα, έτσι ώστε να προσαρτούν κομμάτια άλλων ανθρώπων στον Εαυτό και ύστερα να αγνοούν τη διαφορά ανάμεσα στην ετερότητα στον εαυτό τους και στην ταυτο-ομοιότητα του εαυτού τους» (Νταίηβιντ Κούπερ, «Ο θάνατος της οικογένειας»), η ανάγκη να ανήκουμε κάπου και η αίσθηση της μη πληρότητας του Εαυτού μεγεθύνεται! Οι διαπροσωπικές σχέσεις και οι «έρωτες» εκκινούν πολύ συχνά κυρίως από αυτή την αίσθηση ότι είμαστε ανίκανοι να ζήσουμε μόνοι, αλλά και «προβληματικοί» (κυρίως οι γυναίκες, που ακόμα και σήμερα στα κρυφά χαρακτηρίζονται «γεροντοκόρες») αν ζούμε, ακόμα και για ένα διάστημα, μόνοι. Μέσα από τη συγκεκριμένη οικογενειακή δομή, αντί το άτομο να ανακαλύπτει και να αναπτύσσει μια ευέλικτη διαλεκτική ανάμεσα στο «είμαι μόνος» και στο «είμαι μόνος με τον άλλον», κτίζεται από πολύ νωρίς το «για να είσαι καλά –ή για να θεωρείσαι ότι είσαι καλά–, πρέπει να είσαι με κάποιον».
Με κεντρική επιρροή και έμπνευση τον «Πύργο» του Κάφκα και τον (ακραίο ίσως) Νταίηβιντ Κούπερ και το βιβλίο του «Ο θάνατος της Οικογένειας», το «Μονόπετρο του Πύργου» περνάει από το προσωπικό στο συλλογικό-πολιτικό, από το έμφυλο στο βαθύτερα υπαρξιακό, από τη σουρεαλιστική σχεδόν αφήγηση του έργου του Κάφκα στο ρεαλισμό του σήμερα. Όπως η Χωρομέτρης του Πύργου έχει προσληφθεί από την Κλαμ (τα φύλα έχουν αντιστραφεί σε σχέση με το έργο του Κάφκα), και όλη η αγωνία της είναι να ανήκει στον Πύργο, έτσι και στο Σήμερα η αγωνία του ατόμου δεν είναι να αναπτύσσει την αίσθηση του ποιος είναι, αλλά να αναλάβει έναν συγκεκριμένο ρόλο (σύζυγος, πατέρας, μάνα κτλ.), να ανήκει κάπου, να βρει ένα σύντροφο, να παντρευτεί, να αποκτήσει έτσι ταυτότητα!

Τα κοινωνικά στερεότυπα ξεπροβάλλουν και πάλι μέσα από απλές σκηνές καθημερινότητας. Πίσω από όλα ίσως κρύβεται η προβληματική σχέση του ατόμου με τη Μάνα, καθώς η σημαντικότερη «διαμόρφωση» του ατόμου γίνεται στα πολύ πρώτα χρόνια της ζωής του που, σύμφωνα με τα πλειοψηφικά συμπεράσματα των ανθρωπολογικών επιστημών αλλά και της ψυχολογίας και ψυχανάλυσης, ζει ως εξάρτημα του σώματος και του μυαλού της, (μιας και εκείνη έχει «διδαχθεί» από τη δική της μάνα ότι κάτι της λείπει...) Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα η Μητριαρχική Πατριαρχία, φορώντας ακόμα και φεμινιστικά ρούχα, συνεχίζει να πρωτοστατεί.

Ο νέος χώρος στον 5ο όροφο της Μενάνδρου 47 επιλέχτηκε σημειολογικά για το νέο έργο. Ο χώρος μοιάζει με όροφο δημόσιας υπηρεσίας (Εφορίας κτλ.) και από τους θεατές που είναι σε καλή φυσική κατάσταση θα ζητηθεί να μην πάρουν το ασανσέρ αρχικά, αλλά να ανεβούν με τα πόδια στον 5ο όροφο του Πύργου… Εκεί, ο χώρος από δημόσια υπηρεσία θα μετατραπεί σε γραφείο συνοικεσίων, σε χώρους από τους οποίους πέρασε η Χωρομέτρης του Πύργου του Κάφκα αλλά και σε άλλους –απρόσμενους– χώρους...

Πρόκειται για ένα ακόμα διαδραστικό έργο, κάποιες σκηνές του οποίου θα πραγματοποιούνται ή θα ολοκληρώνονται με τη συμμετοχή του κοινού.

Για «το Μονόπετρο του Πύργου» έγινε ειδική ακρόαση στην οποία αναζητήθηκαν άνδρες που δεν είναι performers, και από ένα φάσμα ηλικιών μέσης ηλικίας (μεταξύ 40-60 χρονών) αλλά και επαγγελμάτων, ώστε να κυριαρχεί το στοιχείο του ακατέργαστου και αφτιασίδωτου ρεαλισμού και να συγχέονται τα όρια μεταξύ πραγματικού και αναπαραστατικού. Η «γυναίκα» στο έργο, που είναι ταυτόχρονα «πολλές» αλλά και «μία», ερμηνεύεται από την έμπειρη χορεύτρια Νικολέττα Ξεναρίου και την ίδια τη χορογράφο Μαρία Γοργία.



Συντελεστές
Σύλληψη-χορογραφία-σκηνοθεσία- σκηνογραφία: Μαρία Γοργία
Ερμηνεία: Μαρία Γοργία, Μιχάλης Καζάζης, Θεοφάνης Καλεβράς, Παύλος Λαουτάρης, Νίκος Μαϊνάρης, Νικολέττα Ξεναρίου, Θανάσης Παπαδημητρίου, Γιάννης Σπανός
Κείμενα: Φραντς Κάφκα, Μαρία Γοργία
Διασκευή κειμένων: Μαρία Γοργία
Φωτισμοί: Περικλής Μαθιέλλης
Φωτογραφίες: Μαρίνα Τσελεπή
Επιμέλεια κειμένου: Έφη Γιαννοπούλου
Βίντεο τρέιλερ: Περικλής Μαθιέλλης
Υπεύθυνος επικοινωνίας: Άρης Ασπρούλης


Η ομάδα αμάλγαμα (https://www.facebook.com/ Amalgama-201384823223400/ , www.amalgama.com.gr ) ιδρύθηκε από τη Μαρία Γοργία το 1996 στο Λονδίνο συμμετέχοντας στο Διεθνές Φεστιβάλ «Resolutions» (The Place Theatre, London, 1997). Στην Ελλάδα άρχισε να λειτουργεί το Νοέμβριο του 1998. Έχει στο ενεργητικό της 21 χορογραφίες και 19 παραγωγές, οι οποίες έχουν παρουσιαστεί σε Ελλάδα, Νέα Υόρκη, Ιταλία, Κροατία και Κύπρο. Το 2004 η ομάδα συμμετείχε, μετά από παραγγελία του έργου «Οι Άθλοι του Πένταθλου» στις Τελετές Υποδοχής Αθλητών (οργάνωση ΑΘΗΝΑ 2004). Η αμάλγαμα στοχεύει στη δημιουργία σύγχρονων έργων που βασίζονται στη συνδιαλλαγή με άλλες μορφές τέχνης και παρουσιάζουν έναν ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα. Με έντονο το στοιχείο του κοινωνικού και αισθητικού προβληματισμού, πάνω στη θέση της τέχνης με τη σημερινή κοινωνική πραγματικότητα και τα όρια ανάμεσα στη φόρμα και την ιδεολογία, έχει παρουσιάσει έργα, ανάμεσα σε άλλες συμμετοχές της , στο Φεστιβάλ Αθηνών (Ιούνιος 2012), στο Φεστιβάλ «Theatri di Vita» στη Μπολόνια (Ιούλιος 2012), στα Δημήτρια της Θεσσαλονίκης (Οκτώβριος 2012), στο Φεστιβάλ Καλαμάτας (Ιούλιος 2016).

Η Μαρία Γοργία γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι αριστούχος της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης. Σπούδασε με υποτροφία της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης στο Laban Centre for Movement & Dance (MA in Dance Studies), με ειδίκευση στη χορογραφία. Έχει συνεργαστεί με ομάδες χορού από την Αθήνα, το Λονδίνο και το Χονγκ Κονγκ και έχει διδάξει σύγχρονο χορό, χορογραφία και αυτοσχεδιασμό στο Αμερικάνικο Κολέγιο Ελλάδος (1998-2009)και στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελλοπονήσου (2005-2009). Έχει επιμεληθεί την κίνηση σε θεατρικά έργα.


Παραγωγή: Ομάδα Χορού Αμάλγαμα

No video selected.

Αφήστε σχόλιο

Παρακαλούμε συνδεθείτε για να αφήσετε σχόλιο.