«ΓΙΟΣΙΡΟΥ ΓΙΑΜΑΓΚΟΥΣΙ» | ΚΡΙΤΙΚΗ
- Ημερομηνία: Παρασκευή, 12/04/2024 18:25
Ο παράξενος ήρωας με το γιαπωνέζικο όνομα ξεκινάει το περιπετειώδες του ταξίδι, μετά τον θάνατο της μητέρας του, για να βρει τα ίχνη του εξαφανισμένου Ιάπωνα πατέρα του, Μινόρου, και να ανακαλύψει τις ρίζες του. Οι αινιγματικοί κάτοικοι της Λακκοσπηλιάς, βουτηγμένοι στις ακαθαρσίες από την κορυφή μέχρι τα νύχια, τον υποδέχονται, όχι και με τον καλύτερο τρόπο. Στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής, θα ανακριθεί, με έναν παράδοξο τρόπο, από τον άξεστο αστυνομικό και θα γίνει η αφορμή για να αποκαλυφθούν τα σκοτεινά μυστικά ενός ολόκληρου χωριού, χτισμένου πάνω σε λάσπες και περιττώματα. Τι κρύβουν οι κάτοικοι της Λακκοσπηλιάς; Τι ρόλο έχει παίξει στην ζωή του ήρωα η οικονομική καταστροφή ενός παραγωγού μεταξοσκώληκα; Γιατί ο Γιοσίρου μισεί τόσο τις πεταλούδες;
Το «Γιοσίρου Γιαμαγκούσι» του Γιάννη Κεντρωτά είναι μια μαύρη κωμωδία με στοιχεία αστυνομικού θρίλερ, λόγο σκωπτικό και μια ανατρεπτική πλοκή που φλερτάρει με τον ρεαλισμό, τον σουρεαλισμό και το παράλογο. Ο συγγραφέας επικοινωνεί, με τρόπο αμφίσημο και απροκάλυπτο, όλα όσα φαντάζουν σκληρά ακόμα και σαν σκέψη. Στο νοσηρό σύμπαν του Γιοσίρου, τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Η Λακκοσπηλιά αποτελεί μικρογραφία της πατριαρχικής ελληνικής κοινωνίας με όλες τις συνιστώσες της. Ένα χωριό βίας και αμαρτίας, όπου όλοι είναι συνένοχοι, αλλά κρατούν σιγή ιχθύος.
Η σκηνοθεσία του Μιχάλη Κοιλάκου, ζωντανή και εύρυθμη, κουμπώνει στο κείμενο, προσφέροντας μία αλλόκοτη αίσθηση χαρμολύπης. Τα συνεχή flash back με τις αποκαλύψεις πυροδοτούν την εξέλιξη του έργου.
Στα ενδεικτικά σκηνικά της Άννας Σάπκα και Μαργαρίτας Τζαννέτου, με τα αρμόζοντα κοστούμια της Ιφιγένειας Νταουντάκη και την ιδανική κίνηση της Δήμητρας Ευθυμιοπούλου, οι ηθοποιοί αποπνέουν σκηνική ευελιξία, πάθος και παλμό, δικαιώνοντας τόσο τις προθέσεις του δημιουργού όσο και τις απαιτήσεις του σκηνοθέτη.
Οι φωτισμοί του Γιώργου Αγιαννίτη και η πρωτότυπη μουσική του Βασίλη Τζαβάρα συνομιλούν με τον πυρήνα του έργου.
Οι ηθοποιοί κινούνται σωστά, αποδίδοντας το ρεαλιστικό, μέσα στο φουτουριστικό αφηγηματικό πεδίο. Σε αυτήν τη συνθήκη, λογική και τρέλα είναι δύο έννοιες σχετικές.
Εύγλωττος ο πολύ καλός Ελισσαίος Βλάχος, ως «Γιοσίρου». Είναι ο ήρωας που έχει μεγαλώσει στο ψέμα, που πασχίζει να γίνει η «πεταλούδα» που αγαπάει να μισεί, που γκρεμίζεται τελικά όλος ο κόσμος του.
Ο Σήφης Πολυζωίδης επέδειξε συνέπεια στον ρόλο του φαλοκράτη αστυνομικού.
Ο Φοίβος Συμεωνίδης διέπρεψε σε ρόλο έκπληξη, που δεν πρέπει να γίνει spoiler.
Η Χαρά Δημητριάδη και η Μαρία Μπαλούτσου, πηγαίες, σκιαγράφησαν με σθένος τους ρόλους τους.
«ΓΙΟΣΙΡΟΥ ΓΙΑΜΑΓΚΟΥΣΙ», μία καλοκουρδισμένη γλυκόπικρη ρεαλιστική αλληγορία για κάθε μορφή κακοποιητικής βίας, με θετικό πρόσημο.