«Ο ΚΥΡΙΟΣ ΚΟΛΠΕΡΤ» | ΚΡΙΤΙΚΗ

«Ο ΚΥΡΙΟΣ ΚΟΛΠΕΡΤ» | ΚΡΙΤΙΚΗ


5.0/5 κατάταξη (45 ψήφοι)

          Δύο ζευγάρια, ένας πιτσαδόρος, ένα μπαούλο και ένα πτώμα. Το «Ο ΚΥΡΙΟΣ ΚΟΛΠΕΡΤ» είναι η μαύρη κωμωδία του Νταβίντ Γκίζελμαν (David Gieselmann), που σκηνοθετεί η Αγνή Χιώτη, στο θέατρο «ΑΡΓΩ», και υπόσχεται μία βραδιά με επιτράπεζια παιχνίδια και πολύ…αίμα.
          «Περάστε...καλώς ήρθατε. Χώρος υπάρχει, και μόνο ένα πτώμα. Εκεί μέσα, στο μπαούλο, είναι ο κύριος Κόλπερτ. Εμείς τον ξεκάναμε».
          Μα, ποιος είναι αυτός ο περίφημος κύριος Κόλπερτ, που συνεχώς γίνεται αναφορά στο όνομά του;
          Ο Ράλφ και η Σάρα πλήττουν θανάσιμα. Καλούν σε δείπνο την Έντιτ και τον Μπάστιαν, αλλά δεν έχουν μαγειρέψει τίποτα και παραγγέλνουν πίτσες. Για να σπάσουν τον πάγο, παίζουν ένα αρρωστημένο παιχνίδι με τους καλεσμένους τους. Ισχυρίζονται ότι έχουν δολοφονήσει τον κύριο Κόλπερτ, τον προϊστάμενο των δύο γυναικών και ότι το πτώμα του βρίσκεται κλειδωμένο στο μπαούλο. Η Έντιτ αποφασίζει να συμμεριστεί το «αστείο» παιχνίδι τους –όπως η ίδια πιστεύει-, ενώ ο οξύθυμος αρχιτέκτονας Μπάστιαν το παίρνει πιο σοβαρά και αναλαμβάνει να ρίξει φως στην περίεργη ιστορία. Ζει τελικά ο κύριος Κόλπερτ ή όχι;
          To έργο καυτηριάζει τη χρήση της βίας στη σύγχρονη κοινωνία, την ίδια στιγμή που εμπεριέχεται, μοναδικά, ως κύριο συστατικό της πλοκής και βασικός μοχλός της δράσης του. Ο συγγραφέας κριτικάρει την αστική ανία και τη συναισθηματική απονέκρωση, που οδηγεί, πλέον, τους ανθρώπους σε «ζωώδεις» καταστάσεις και απερίγραπτες φρικαλεότητες, μόνο και μόνο για να μην πλήττουν και να καλύπτουν τα συναισθηματικά τους κενά. Όταν η βία γίνεται διασκέδαση, τότε, πραγματικά κάτι λάθος έχει συμβεί σε τούτο τον κόσμο.
          Η σκηνοθετική προσέγγιση της Αγνής Χιώτη, σε μετάφραση Αλέξανδρου Κοέν, συνδυάζει ισόποσα την κωμικότητα με το σασπένς και την ένταση, διατηρώντας αμείωτο τον ρυθμό της «μακάβριας» παράστασης. Με αναφορές σε έργα των Άλμπυ, Χίτσκοκ και Ταραντίνο, με δόσεις εξπρεσιονιστικές, σουρεαλιστικές και ρεαλιστικές, βλέπουμε το κακό να παραμονεύει πίσω από τη βιτρίνα του συνηθισμένου και να δημιουργεί την κατάλληλη κλειστοφοβική αίσθηση. Το γέλιο που προκύπτει είναι πικρό, αν αναλογιστούμε ότι ένας θάνατος ή μάλλον καλύτερα μία πιθανή «δολοφονία», μας κάνει να διασκεδάζουμε.
          Ο πενταμελής θίασος ισορροπεί καίρια στο κωμικοτραγικό της υπόθεσης.
          Ο Κυριάκος Μαρκάτος, ως «Ραλφ», μετατρέπει μια απλή τηλεφωνική παραγγελία πίτσας σε one man show.
          Η Καλή Δάβρη, στον ρόλο της αισθησιακής οικοδέσποινας «Σάρας», διαθέτει αυτοπεποίθηση, άνεση και κωμικό ταμπεραμέντο.
          Ο Θεόφιλος Μανόλογλου, ως «Μπάστιαν», διαγράφει με πειστικότητα τις απρόσμενες εκρήξεις θυμού του.
          Η Ευγενία Παναγοπούλου υποδύεται την «Έντιτ» με εκφραστικότητα και συνέπεια. Η φιλήσυχη ιδιωτική υπάλληλος υπομένει την κακοποιητική συμπεριφορά του συζύγου της, ώσπου βγαίνει εκτός εαυτού και απελευθερώνεται με την πράξη της.
          Ο Σταμάτης Μπάκνης είναι απολαυστικός, ως «πιτσαδόρος». Βρίσκεται στο λάθος σημείο τη λάθος στιγμή, προσφέροντας εύθυμες νότες στο απόλυτο κρεσέντο.
          Το λειτουργικό σκηνικό φέρει την υπογραφή της Μαρίας Φιλίππου
          Οι υπαινικτικές φωτοσκιάσεις ανήκουν στην Κατερίνα Μαραγκουδάκη.
          Η Αναστασία Μανιάτη διαλέγει δυνατά μουσικά μοτίβα.
          Η Νικόλ Παναγιώτου και η Στεφανία Λυμπεροπούλου αναλαμβάνουν να ντύσουν τους ηθοποιούς.
          Αναπάντεχα δυνατή και τραγικά επίκαιρη αποδεικνύεται η παράσταση «Ο ΚΥΡΙΟΣ ΚΟΛΠΕΡΤ» -που δίνουν νέοι και ταλαντούχοι ηθοποιοί.
          Τελικά, ζει ή δε ζει ο κύριος Κόλπερτ;
          Σσσς… Η απάντηση επί σκηνής.


Αφήστε σχόλιο

Παρακαλούμε συνδεθείτε για να αφήσετε σχόλιο.