Buzz

          Ένα ανάποδο τραγούδι για όλα εκείνα τα παιδιά που είχαν «άγνωστους γονείς». Παράσταση βασισμένη σε νουβέλα ενδοσκόπησης με θραύσματα από μνήμες.

          Μία παράσταση από την υφή του ονείρου κι ένας ποιητής που νιώθεις την ανάγκη να του σφίξεις το χέρι τρυφερά.

          Ο Ρώσος σκηνοθέτης Adolf Sapiro δε μπόρεσε να δαμάσει το έργο. Η παράσταση ήταν άνευρη, αδύναμη χωρίς ενιαίο ύφος και ρυθμό.

          Το έργο της Rumena Bužarovska δίνει τροφή για σκέψη και στους άνδρες και τις γυναίκες. Γιατί λέει αλήθειες που διστάζουμε -ή φοβόμαστε;- να κοιτάξουμε κατάματα.

          Μια ωραία έκπληξη στο «BIOS» από νέους ανθρώπους που φωτογραφίζουν τη λούπα των προβλημάτων της σύγχρονης ζωής.

          Ο Δημήτρης Μαμιός πλάθει τον ήρωά του με φωτεινό χαμόγελο, πειραχτική διάθεση και εξαίσιο χιούμορ.  Ένας μονόλογος που δίνει  φωνή και έμπνευση στους «κατεστραμμένους» της ζωής.

          «Λιγότερο duende και πιο σκληρή δουλειά», θα έπρεπε να είναι ο υπότιτλος του έργου.

          Το έργο, αν και ωμό και επιδέξια ψυχρό και αμήχανο, μπολιάζεται με ψήγματα χιούμορ και ανθρωπιάς. Μια τραγωδία που συνοδεύεται από μια υπέρβαση της λογικής.

          Όλα τα πρόσωπα έχουν κοινό παρονομαστή την αποτυχία  στον έρωτα και την τέχνη. Ονειρεύονται τα πάθη τους, μιλούν για αυτά, αλλά δεν τα ζουν. 

          Απολαυστικός ο Πρ. Αλειφερόπουλος ως «Ρασκόλνικωφ», στιβαρός ο Κ. Φιλίππογλου ως «Πορφύρης» και σταθερή αξία η Σ. Σεϊρλή, ως «Πουλχερία» και «Φάντασμα Αλιόνας».