Το έργο στηλιτεύει με διεισδυτικό χιούμορ, την κατάρρευση του καπιταλιστικού συστήματος και την απατηλή λάμψη του αμερικανικού ονείρου, με το κυνήγι του χρήματος σε βάρος των ανθρώπων.

          Ένα πολυπρόσωπο θεατρικό έργο ενορχηστρωμένο επιδέξια και ευφάνταστα από τον Γιώργο Κουτλή, όπου ρυθμοί και βήματα εκτελούνται στον πόντο.

          Πέντε γυναίκες γεμάτες ζωή μαραίνονται, καταδικασμένες κάτω από το βαρύ πένθος που τους επιβάλλει η τυραννική, άλλοτε «αρχόντισσα», χήρα  μητέρα τους.

          Το δίδυμο είναι απολαυστικό σε κάθε βήμα με αναμφισβήτητη χημεία. Καθώς η σχέση τους εξελίσσεται, διασφαλίζεται η κωμική ταυτότητα του έργου.

          Η παράσταση είναι ισορροπημένη και καλαίσθητη με χιούμορ και συγκίνηση. Μολονότι πλατειάζει σε ορισμένα σημεία, δεν επηρεάζει το θετικό της πρόσημο

          Η Ρένη Πιττακή και ο Κώστας Βασαρδάνης δομούν με στέρεα κι αποφασιστικά βήματα τη χορογραφία μιας αληθινής ανθρώπινης επαφής.

           Ένα σύγχρονο έργο, που πατάει στις εύθραστες ανθρώπινες σχέσεις εξερευνώντας τις ζωές δύο κρατουμένων και την αλληλεπίδρασή τους κατά τη διάρκεια ενός μαθήματος υποκριτικής.

          Η παράσταση είναι ένα σχόλιο για τις εμμονές, τις σκοτεινές επιθυμίες, την εξουσία και την ανάγκη  για δημιουργία.

          Ο Π. Δαδακαρίδης πήρε το ρίσκο να σκηνοθετήσει και να κρατήσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Έστησε μία ανθρώπινη «φέτα ζωής», ζυμωμένη με ενσυναίσθηση, ευαισθησία και χιούμορ.

          Μια παράσταση κλασικότροπη που δεν καταβυθίστηκε στον οργιώδη κόσμο του Άλμπι και δεν προσέφερε κάτι σπουδαίο, εντέλει.