Άρθρο

Ο Χάρης Αττώνης, έγραψε αυτό το κείμενο, για τους αόρατους ανθρώπους. Γι' αυτούς που αόρατοι περνούν από τις ζωές μας κι αόρατοι περνάμε από τις δικές τους. Άνθρωποι καραβάνια σε κλειστά σύνορα, που στοιχειώνουν συνειδήσεις και βολεμένες ζωές.

Ένα κείμενο για τον -όποιο- νέο υπουργό πολιτισμού και το θέατρο. Τα 12 πράγματα που του ζητά και γιατί του υποδεικνύει να διαβάσει όλα τα μηνύματα που έχουν γραφτεί για την ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΘΕΑΤΡΟΥ.

Πέντε χρήσιμες ενδείξεις, για το πώς ο ηθοποιός στη σκηνή, θα τα κατάφερνε περίφημα ως πολιτικός και πώς ο πολιτικός στη Βουλή, είναι κατά βάθος, ηθοποιός.

Μετατραυματική αμνησία, σύμφωνα με το ιατρικό λεξικό, είναι μια κατάσταση παραζάλης, σύγχυσης και απώλειας της μνήμης μετά από τραυματική βλάβη του εγκεφάλου. 

Ένα κείμενο για τη Μυρτώ, (της Κατερίνας και του Παύλου). Για το βιβλίο με τα ποιήματά της. Το 'χε ζητήσει η Όλια. Ένα κείμενο που τελειώνει με τη φράση: "Η ψυχή μας ξεκουράζεται επιτέλους". Ένα κείμενο της Γλυκερίας, σαν κεράκι...

Ο Γιώργος Σιδέρης διηγείται παράξενες ιστορίες ανθρώπων, που συναντήθηκαν επιτέλους, με τους θεατρικούς τους ήρωες. Πρώτη ιστορία, αυτή της συνάντησης με τον Γκοντό, κάπου στο Βοτανικό.

Ο κάθε μετανάστης του έργου είναι ένας από εμάς. Ή θα μπορούσε να είναι ο καθένας μας. Το έργο παρουσιάζει με έναν διαφορετικό τρόπο, την αδηφάγο καταναλωτική κοινωνία μέσα στην οποία έχουμε συνηθίσει να υπάρχουμε και να «ευημερούμε». 

Η Μαριάννα Τόλη, έγραψε ένα δοκίμιο, (με χιούμορ και αρκετούς συμβολισμούς) για την πνευματική μας κατάσταση, που εμπνεύστηκε από τα ερωτικά γράμματα, που ρίχνουν φως στην σχέση του Τσέχωφ με την αγαπημένη του γυναίκα, την ηθοποιό Ολγκα Κνίπερ.

Κοιτάζω το εκλογικό πρόγραμμα ενός κόμματος, άλλης ευρωπαϊκής χώρας. Ο πολιτισμός είναι η πρώτη του δέσμευση, γιατί λέει, ότι η ζωή θα είναι καλύτερη έτσι, όταν όλοι μπορούν να έχουν πρόσβαση στην τέχνη. Εδώ όλα αυτά μοιάζουν με όνειρα θερινός νύχτας, συμπεραίνει η Αγγελική Καρυστινού.

Μεγάλο πρόβλημα, η ταμπέλα «γυναικεία Τέχνη»,  «γυναικεία λογοτεχνία», «γυναικεία παράσταση» και πάει λέγοντας. Γιατί δεν λέμε το ίδιο για το έργο των αvδρών. Είναι πολύ απλό...