Η ΥΡΩ ΜΑΝΕ ΓΡΑΦΕΙ ΣΤΟ ONLYTHEATER
- Ημερομηνία: Παρασκευή, 22/04/2016 13:10
Η πρώτη σκηνική εμπειρία ήταν με το Θέατρο Τέχνης στην ΗΛΕΚΤΡΑ του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν, στην Επίδαυρο. Ήμουν ακόμα στο πρώτο έτος της σχολής και μας ειδοποίησαν ότι ο Κουν ήθελε να μας δει για το Χορό. Εγώ ήμουν πολύ αγχωμένη εκείνη τη μέρα, γιατί δεν με είχε δει στις εισαγωγικές εξετάσεις κι είχα αγωνία για το πώς θα του φανώ. Τελικά μας έδωσε να διαβάσουμε ένα χορικό, έκανε μάλιστα κι ένα θετικό σχόλιο γα τη χροιά της φωνής μου και τελικά με επέλεξε, μαζί με τη Μαρία Καβογιάννη που ήμασταν συμμαθήτριες.
Μεγάλη συγκίνηση για ένα πρωτάκι να παίξει σε ένα χώρο μυθικό, σε σκηνοθεσία του μεγάλου δασκάλου, με τη Ρένη Πιττακή στο ρόλο της Ηλέκτρας και τη Λυδία Κονιόρδου Κλυταιμνήστρα.
Μας έλεγαν τότε οι άλλες κοπέλες του Χορού, οι πιο παλιές, να μην είμαστε σίγουρες ότι θα κρατήσουμε τις ατάκες, που μας είχε δώσει, ως το τέλος. Γι’ αυτό κι εμείς με τη Μαρία, πηγαίναμε σε απόμερες παραλίες συνέχεια και κάναμε πρόβα.
Δεν θα ξεχάσω, όταν πια πήγαμε στην Επίδαυρο, την μέρα της παράστασης, που περπατάγαμε από τα καμαρίνια ως την πάροδο κι ακουγόταν ακόμα και ο ήχος των βημάτων μας, μέσα σε μια απόλυτη ησυχία. Όταν είπα την πρώτη μου ατάκα, ήταν κάτι, για εμένα, συγκλονιστικό.
Είχα βέβαια αγωνία για την εμπιστοσύνη που μου είχε δείξει ο Κουν και ήθελα να τον βγάλω ασπροπρόσωπο.
Θυμάμαι όταν κάναμε πρόβα στο Υπόγειο, ακόμα και στα διαλείμματα, μας έδειχνε πώς να πούμε μια ατάκα. Είχε μεγάλη αφοσίωση σε αυτό που έκανε και έδινε σημασία στον τρόπο που κινείται κανείς πάνω στη σκηνή. Έλεγε πάντα, ότι τον ρόλο τον βρίσκεις από το περπάτημα. Επίσης επέμενε πολύ στη μουσικότητα του λόγου.
Ήταν μεγάλη ευλογία που τον συνάντησα και δούλεψα μαζί του. Είχε τρυφερότητα για εμάς που ξεκινούσαμε, δεν ζήσαμε τα αυστηρά χρόνια εμείς, τον πρόλαβα σε μεγάλη ηλικία πια και ήταν πολύ γλυκός με τους νέους.
ΥΡΩ ΜΑΝΕ
(photo:people)