Ο ΚΛΕΩΝΑΣ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ ΓΡΑΦΕΙ ΣΤΟ ONLYTHEATER
- Ημερομηνία: Τετάρτη, 13/04/2016 16:22
Ο Κλέων Γρηγοριάδης, έχει συνειδητοποιήσει καιρό τώρα, ότι στο θέατρο, αυτό που μετράει, είναι οι άνθρωποι και οι συναντήσεις.
Παίζω τριάντα δυο χρόνια στο θέατρο και ποτέ δεν είχα μπει στη διαδικασία να σκεφτώ, ποιος είναι ο αγαπημένος μου ρόλος. Όταν έκατσα και σκέφτηκα, συνειδητοποίησα ότι δεν είναι ένας, αλλά δύο.
Ο πρώτος είναι στα ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ του Γκόργκι, που παίξαμε φέτος στο Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία του Νίκου Μαστοράκη και ο δεύτερος, ήταν πριν από είκοσι χρόνια περίπου, στους ΔΑΙΜΟΝΕΣ τους Λαρς Νόρεν και πάλι σε σκηνοθεσία του Νίκου, στο θέατρο Κάτια Δανδουλάκη, στη δεύτερη σκηνή που είχε τότε και τη διηύθυνε η Μάγια Λυμπεροπούλου.
Δυο παραστάσεις και οι δύο σκηνοθετημένες από τον ίδιο άνθρωπο… Σύμπτωση; Στην πρώτη συνέντευξη της ζωής μου, στον Ταχυδρόμο, είχα πει ότι, στην υποκριτική οι άνθρωποι είναι πιο σημαντικοί από τα κείμενα. Και αυτή η «σύμπτωση» νομίζω ότι αποδεικνύει αυτό που τότε, άπειρος ακόμα, είχα πει διαισθητικά, χωρίς να το καταλαβαίνω ακριβώς.
Το σημαντικό είναι οι άνθρωποι που συνεργάζεσαι. Προτιμώ να παίζω δραματοποιημένα τραγούδια από σκυλάδικα, με έναν σκηνοθέτη και θίασο που εκτιμώ, παρά να πάω στην Επίδαυρο με μια ομάδα που δεν υπολήπτομαι.
Δεν είναι τυχαίο ότι με τον ίδιο άνθρωπο, τον Νίκο Μαστοράκη, ένιωσα πολύ καλά και τις δύο φορές που δουλέψαμε μαζί και πετύχαμε κι ένα καλό αποτέλεσμα, όπως λένε. Το άγγιγμα του σκηνοθέτη είναι καθοριστικό. Θεωρώ ότι μου πηγαίνει αυτός ο άνθρωπος και το περιβάλλον που δημιουργεί.
Ο Νίκος δεν έχει ενοχές για τίποτα, πράγμα πολύ σπάνιο για τον δυτικό κόσμο. Το βασικό του κίνητρο είναι να περάσει καλά. Θέλει να έχει το ωράριο που του πάει και να περιστοιχίζεται από ανθρώπους με τους οποίους περνάει καλά. Θέλει να είναι ευτυχής και γι’ αυτό συστηματικά πετυχαίνει ένα πολύ καλό αποτέλεσμα. Ο Νίκος είναι ο σκηνοθέτης που αγαπώ να δουλεύω.
Γενικά είμαι πολύ αγχώδης άνθρωπος, τρέμω κάθε βράδυ, πριν βγω να παίξω. Ο Νίκος και οι συνθήκες της πρόβας του, το αίρουν τελείως αυτό. Ειδικά φέτος, που έκανα αντικατάσταση, περίμενα ότι θα πιεζόμουν πολύ, κι όμως πήγα στην πρόβα κι ένιωσα ελεύθερος Ο Νίκος δημιουργεί μια αίσθηση ότι δεν είναι και το σπουδαιότερο πράγμα του κόσμου, μια παράσταση και έτσι αφήνεται στην ηδονή της τέχνης, δεν τον νοιάζει να γοητεύει το κοινό του.
Είμαι πολύ χαρούμενος γ’ αυτήν την παράσταση, που μάλιστα ενδέχεται να παιχτεί και του χρόνου για ενάμιση μήνα. Όταν την είχα δει στην πρεμιέρα,-δεν ήξερα τότε ότι θα έκανα αντικατάσταση - είχα πει ότι είναι από τις καλύτερες παραστάσεις που έχω δει τα τελευταία είκοσι χρόνια. Γι’ αυτό, αισθάνομαι τυχερός, που τελικά τα έφερε έτσι η ζωή και συμμετείχα σε αυτήν.
ΚΛΕΩΝ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ