Ο ΜΕΜΟΣ ΜΠΕΓΝΗΣ ΓΡΑΦΕΙ ΣΤΟ ONLYTHEATER
- Ημερομηνία: Τρίτη, 19/04/2016 11:27
Μουσικός από μικρός και μάλιστα ταλαντούχος. Όμως η πρώτη φορά που βρέθηκε στο θέατρο, τον έκανε να αλλάξει δρόμο.
Ως μουσικός από παιδί, έπαιζα μπροστά σε κόσμο. Η πρώτη φορά όμως, που πάτησα στο θεατρικό σανίδι, ήταν το 1997, όταν τυχαία επελέγην για το ρόλο ενός πιανίστα, στο θέατρο της Κάτιας Δανδουλάκη. Ήταν η παράσταση «Μasterclass» , ένα έργο για τη ζωή της Μαρίας Κάλλας, σε σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη.
Συνόδευα στο πιάνο τους ηθοποιούς κι είχα πολύ λίγες ατάκες, όμως αυτή η εμπειρία, μου άλλαξε τη ζωή.
Η Έλενα Χούντα, μια φίλη μου πιανίστρια σολίστ, έπαιζε στο φουαγιέ του θεάτρου, την προηγουμένη χρονιά κι αρρώστησε, οπότε την αντικατέστησα εγώ. Εκεί με είδε η κυρία Δανδουλάκη και μου είπε να με προτείνει στον Κακογιάννη.
Δεν είχα ως τότε, την επιθυμία να γίνω ηθοποιός, ως μουσικός ξεκίνησα κι έτσι ήθελα να συνεχίσω. Όμως στις πρόβες μαγεύτηκα. Μια μέρα μάλιστα, είχα πάει πιο νωρίς στο θέατρο και ήμουν μόνος. Θυμάμαι ότι τότε, στο ημίφως, κοιτούσα τις άδειες θέσεις και σκεφτόμουν ότι σε λίγες μέρες, θα ήταν γεμάτες κόσμο. Αυτή η εικόνα με συγκίνησε…
Όταν άρχισαν οι παραστάσεις, με μάγεψε ο τρόπος έκφρασης των ηθοποιών και η επαφή με τον κόσμο. Έτσι πήρα την απόφαση να κάνω αυτή τη δουλειά.
Ένας πιανίστας είναι λίγο μόνος του πάντα. Ήμουν κι εγώ κλειστό παιδί, δεν πατούσα καλά στα πόδια μου, δεν είχα αυτοπεποίθηση, αλλά μέσα από την ομαδικότητα του θεάτρου, μου ανοίχτηκε ένας καινούργιος κόσμος. Αυτή η τόσο ζωντανή επικοινωνία της σκηνής, ήταν ένας είδος ψυχοθεραπείας μάλλον, για ένα ντροπαλό παιδί, σαν εμένα τότε.
Ίσως αυτό με κινητοποίησε και με έκανε να ακολουθήσω το δρόμο της υποκριτικής.
ΜΕΜΟΣ ΜΠΕΓΝΗΣ