ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΝΑΡΚΟΠΕΔΙΑ
- Ημερομηνία: Πέμπτη, 28/01/2016 13:20
Τα ατυχήματα στο θέατρο, ήταν ένα πολύ συχνό φαινόμενο, σε παλαιότερες δεκαετίες, που δεν υπήρχαν κανόνες ασφαλείας κι αν υπήρχαν μέτρα, ήταν αρκετά χαλαρά, ώστε να μην τηρούνται. Πολλοί ηθοποιοί και τεχνικοί έχουν βρεθεί σε κίνδυνο, ενώ κάποιοι έχουν χάσει και τη ζωή τους, εν ώρα παράστασης, από πτώσεις σκηνικών, λάθος χειρισμούς τεχνικών μέσων ή παραβλέψεις, που κατέληξαν ολέθριες.
Για τους παραπάνω λόγους, οι περισσότερες χώρες, έχουν πολύ αυστηρούς νόμους, σχετικά με την προστασία των ανθρώπων, που εκτίθενται δημόσια και οι «αμελείς» τιμωρούνται παραδειγματικά.
Και στην Ελλάδα υπάρχουν ανάλογοι κανονισμοί, μόνο που δεν τηρούνται.
Τρέμω κάθε φορά, που βλέπω πραγματικά μαχαίρια επί σκηνής ή αντικείμενα που θα μπορούσαν να προκαλέσουν σοβαρές πληγές. ( Θυμάμαι σε μια παράσταση, έναν ηθοποιό να κατακρεουργεί το πόδι του, από λάθος- γιατί όμως είχε τόσο αιχμηρό μαχαίρι, ποτέ δεν κατάλαβα).
Επίσης καλά είναι τα εφέ και το θέαμα, αλλά όταν αυτά γίνονται επικίνδυνα για τις ζωές των ανθρώπων, θα έπρεπε να απαγορεύονται δια ροπάλου, όποιο και να είναι το καλλιτεχνικό κόστος.
Ας πούμε δεν κάνουμε ποτέ ζογκλερικά με φωτιές διπλά σε ξύλα… Κοινή λογική.
Επίσης, επειδή σε χώρους που δεν είναι θέατρα, αλλά φιλοξενούν παραστάσεις, χωρίς να έχουν την υποδομή, γίνονται πολλά «ευτράπελα». Τσιμεντένια δάπεδα, όπου άμοιροι ηθοποιοί κάνουν πτώσεις ή σέρνονται ημίγυμνοι… Γυμνά καλώδια, ακάλυπτα, κοντά στα οποία χύνονται νερά, χαλασμένα props, καρφιά που εξέχουν στο πάτωμα , έχουν καταστήσει ορισμένες παραστάσεις ναρκοπέδια για τους ηθοποιούς.
Και σαν να μην φτάνουν όλα αυτά, οι σκηνοθέτες ζητάνε παράλογα πράγματα, που απειλούν την σωματική ακεραιότητα των ανθρώπων (ας θυμηθούμε την περίπτωση μιας πολύ καλής ηθοποιού, που λίγο έλειψε να μείνει εφ΄ όρου ζωής παράλυτη, γιατί ο σκηνοθέτης την άφησε απροστάτευτη να σκαρφαλώνει τοίχους). Κανονικά, οι καλλιτέχνες θα έπρεπε να αρνούνται κατηγορηματικά, να συμμετέχουν σε επικίνδυνες δράσεις..
Μαζί όμως με τους ηθοποιούς, κινδυνεύουν φυσικά και οι θεατές, όταν οι παραστάσεις συμβαίνουν σε μέρη που δεν ενδείκνυνται για μαζικές συγκεντρώσεις.
Ναι , να σωθούν τα μικρά θέατρα και να μην τα κλείνουν άνευ λόγου κι αφορμής, (απλώς επειδή κάποιοι δεν τα θέλουν), αλλά πάνω απ’ όλα πρέπει να σωθούν οι άνθρωποι κι εκεί ο νόμος οφείλει να είναι αμείλικτος.