'ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, ΑΔΕΡΦΕΣ ΜΟΥ, ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ'
- Ημερομηνία: Τρίτη, 26/01/2016 11:24
Εδώ και κάποια χρόνια, ούτως ή άλλως, οι Έλληνες ηθοποιοί, αλλά και οι τεχνικοί, πηγαινοέρχονταν για τηλεοπτικές παραγωγές, από τότε που η ελληνική τηλεόραση έπαψε να κάνει σειρές, ή να πληρώνει έστω κι αυτές τις ελάχιστες που κάνει. Τώρα που τα πράγματα έχουν φτάσει στο απροχώρητο, η θεατρική αγορά της Κύπρου, αποτελεί δέλεαρ για τους ‘Ελληνες καλλιτέχνες.
Ο Θ.Ο.Κ πολλές φορές καλεί σκηνοθέτες από τη χώρα μας, να αναλάβουν τις δικές του παραγωγές, μια «παράδοση» που συνεχίζεται και φέτος, με την Έφη Θεοδώρου να σκηνοθετεί την ΛΩΞΑΝΔΡΑ της Μαρίας Ιορδανίδου με την Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, στον ομώνυμο ρόλο και τον Γιάννη Καλαβριανό, για το OUR CLASS, του Ταντέους Σλομποντζιάνεκ, που φέρνει στη σκηνή μια φρικιαστική ιστορία: Στις 10 Ιουλίου του 1941, στην μικρή πόλη Γιεντβάμπνε στην Πολωνία και ενώ η χώρα βρισκόταν υπό γερμανική κατοχή, οι Πολωνοί καθολικοί κάτοικοι, μάζεψαν και σκότωσαν όλους τους Πολωνούς Εβραίους γείτονές τους. Τα θύματα υπολογίζονται από 300 μέχρι 1.600.
Στα υπόλοιπα θέατρα της Λευκωσίας μπορεί κανείς να δει ονόματα Ελλήνων καλλιτεχνών, που είτε μόνιμα έχουν μετακομίσει, είτε έχουν αναζητήσει εκεί την τύχη τους, για μια σεζόν. Ο λόγος είναι, ότι στην Κύπρο μπορούν ευτυχώς να γίνονται κανονικές παραγωγές: δηλαδή οι άνθρωποι που εργάζονται, αμείβονται με μισθούς, υπάρχει προϋπολογισμός για σκηνικά, κοστούμια κτλ, τα οποία μάλιστα είναι εξαιρετικά εντυπωσιακά, (κάποια μάλιστα, θα τα ζήλευαν και οι μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες), ενώ οι παραγωγές λειτουργούν επαγγελματικά κι όχι σε πλαίσια ομάδας-παρέας.
Παραφράζοντας τα λόγια της Ιρίνας από τις «Τρεις αδερφές» του Τσέχωφ, που ήλπιζε με αγωνία, σε ένα καλύτερο μέλλον στην Μόσχα, οι Έλληνες που δούλεψαν σε κυπριακά θέατρα, αναφωνούν: «Στην Κύπρο, αδερφές μου, στην Κύπρο», αφού πλέον στη δική μας χώρα το θέατρο τείνει να καταλήξει σε χόμπι…