Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΤΖΕΝΤΑ ΤΟΥ ΜΠΟΥΖ. 8/8/2015
- Ημερομηνία: Σάββατο, 08/08/2015 21:54
18.10 (ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ). Ο Στάθης Λιβαθινός συζητάει, από ότι μου λέει έγκυρη πηγή, να βάλει στην θέση της ακυρωμένης επανάληψης της “Πιαφ”,τον “Ιούλιο Καίσαρα”που είδαμε στο ''Πειραιώς 260'', πριν λίγες εβδομάδες.Το θέλει και για να καλύψει το κενό, που προέκυψε και γιατί εντυπωσιάστηκε από τη δουλειά που υπέγραψε ο Τσέζαρις Γκραουζίνις. Για την ώρα δεν έχει κλειστεί κάτι, αλλά από ό,τι μου περιήλθε (και από ηθοποιό που παίζει στην εν λόγω παράσταση), υπάρχει θετικό κλίμα και μάλλον, θα δούμε εκεί, τον "Ιούλιο", όσοι τον χάσαμε στο Φεστιβάλ Αθηνών.
18.12 Θεϊκό ενσταντανέ, από τον ''Λεωνίδα'' χθες το βράδυ. Ο Λιβαθινός ενώ μίλησε με τον Μοσχόπουλο, την Αμαλία Μουτούση (που θα είναι στο νέο Δ.Σ. του Εθνικού) και με τον Χρυσοστόμου,σηκώθηκε από το τραπέζι του, κατευθύνθηκε σε αυτό, που κάθονταν τα πιο πολλά παιδιά του χορού της παράστασης "Η ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΤΑΥΡΩΝ" και αφού τους έδωσε θερμά συγχαρητήρια, δήλωσε κι αυτός… μέλος του Χορού, δείχνοντας το γυμνό κεφάλι του. Για όσους δεν είδαν και δεν γνωρίζουν, τα παιδιά του Χορού, κούρεψαν γουλί το κεφάλι τους για τις ανάγκες της παράστασης. Αγόρια-κορίτσια γουλί!
Μια άλλη γερή ατάκα της βραδιάς ανήκει σε γνωστό βιτριολικό πρόσωπο του χώρου "Και απλήρωτοι και κουρεμένοι πάει πολύ…". Για την παράσταση, έλεγα να γράψω κριτική, μα αποφάσισα να γράψω εδώ τρεις γραμμές...
18.16. Δεν θέλω πειραματισμό, θέλω μαγεία - κατά το Δεν θέλω ρεαλισμό,θέλω μαγεία. Πήγα με λαχτάρα να δω την "Ιφιγένεια στη χώρα των Ταύρων" κι έγινα ταύρος σε υαλοπωλείο απ’ την οργή. Αγάπησα πολλές πρωτοποριακές- πειραματικές δουλειές του Θωμά Μοσχόπουλου, τις χειροκρότησα, τις στήριξα, τις αγκάλιασα,αλλά χθες ένιωσα βαθύτατη απογοήτευση. Θεωρώ ανήκουστο να κάνεις κωμική, την περίφημη σκηνή της αναγνώρισης Ιφιγένειας - Ορέστη και να αποδομείς μια από τις πιο συναρπαστικές δραματικές σκηνές του έργου. Είχε ζηλευτή αισθητική η παράσταση, είχε την σπουδαία Αμαλία Μουτούση να κεντάει με οίστρο και μαεστρία τον ρόλο της Ιφιγένειας, είχε έναν αξιοθαύμαστο χορό, αλλά "καπελώθηκε" από την απόφαση του Μοσχόπουλου να μας… περιγράψει το έργο, να το αποδομήσει, να το κάνει να θυμίζει παραμύθι, να του δώσει κωμική διάσταση... Μεγάλη απογοήτευση!
18.20 Από την άλλη, υποκλίθηκα στο μεγάλο ταλέντο της Αμαλίας Μουτούση που μέσα από σκληρή δουλειά και κατάθεση - ψυχής, κατάφερε να διασωθεί, σε ένα καράβι που βούλιαζε από το βάρος του πειραματισμού. Κύρος,μέγεθος,ακρίβεια,συνέπεια,αλήθεια, ψυχή.Να παλεύει να σώσει την Ιφιγένειά της παίρνοντάς την μια μεγάλη αγκαλιά, χωρίς να την αφήνει στιγμή από το χέρι, δίνοντάς της φιλί ζωής και δύναμη να αντέξει στην σκηνική της μοναξιά…Αληθινός άθλος. Να μην προδίδεις την οδηγία και παράλληλα να μεγαλουργείς χάρη στην εμπειρία σου.
18.20 Ανυπομονώ να πάω στο "Θέατρο της οδού Κυκλάδων - Λευτέρης Βογιατζής" να τη δω στην "Νόρα" της [αποκλειστικό μου]. Την έβλεπα χθες και σε κάτι ηχηρές παύσεις της, ένιωθα πως ενεργοποιούσε όλα όσα έμαθε από τον Λευτέρη, στα χρόνια που υπήρξαν μαζί… Είχε την έννοια της - τον είδα κάπου στα πεύκα, όπως έγραψα και στο facebook και με κατηγόρησε κάποιος πως βλέπω φαντάσματα... Ο Λευτέρης ήταν εκεί και είναι πάντα κοντά στην Αμαλία του.
18.22 Άλλο ενσταντανέ απο τον Λεωνίδα. Με το που έφτασε η Αμαλία, έτρεξε στο τραπέζι που καθόταν η μαμά της Νόνικα Γαληνέα, με λαχτάρα, λέγοντας: «Η μαμά μου θέλω να μου πει, η μαμά μου». Ζήλεψα, να μην το πω; Γλυκά ζήλεψα, γιατί κι εγώ είχα κάποτε τη μαμά μου στον Λεωνίδα. Κι ήταν όμορφα...