• BUZZ
  • Συνέντευξη
  • ΑΚΙΣ ΒΛΟΥΤΗΣ: ΜΕΓΑΛΩΝΟΝΤΑΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΟΤΙ Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ
ΑΚΙΣ ΒΛΟΥΤΗΣ: ΜΕΓΑΛΩΝΟΝΤΑΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΟΤΙ Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ

ΑΚΙΣ ΒΛΟΥΤΗΣ: ΜΕΓΑΛΩΝΟΝΤΑΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΟΤΙ Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ


0.0/5 κατάταξη (0 ψήφοι)

Συνέντευξη στο klik με έναν καλλιτέχνη που αγαπά & σέβεται το θέατρο.-Από τη Μανταλένα Μαρία Διαμαντή


“ Το θέατρο είναι μεγάλο δώρο...” μου είπε. Κι αυτό φαίνεται τόσο από τα δύσκολα εγχειρήματά του, όσο και από την απήχηση των έργων που ανεβάζει και πρωταγωνιστεί. Τρεις ιδιαίτερα απαιτητικές παράστασεις ενός από τους σπουδαιότερους δασκάλους του 20ού αιώνα, θα τον απασχολούν για τις επόμενες δύο σεζόν. Σήμερα, ο “Χορός του θανάτου” και στη συνέχεια ο “Πατέρας” και η “Σονάτα των φαντασμάτων”. “Είναι ενδιαφέρον να ασκηθείς με ένα πνεύμα σαν τον Αύγουστο Στρίνγμπεργκ” τονίζει ο ηθοποιός και σκηνοθέτης, Άκις Βλουτής.

Εκτιμώ ιδιαίτερα τους ανθρώπους που επιλέγουν το “δύσκολο” και “απαιτητικό” δρόμο της ποιότητας, σε μιαν εποχή που το επιφανειακό και το “πρόχειρο” βολεύει τους περισσότερους... Γιατί σε βάθος χρόνου, αυτό που κυριαρχεί και θα θυμόμαστε είναι η ούσια και ό,τι αξίζει.

Ο Άκις Βλουτής και η Δήμητρα Χατούπη, μαζί με τον Βασίλη Ευταξόπουλο, πρωταγωνιστούν σε ένα απρόβλεπτο ερωτικό τρίγωνο, με τον “Χορό του Θανάτου”, στο Θέατρο Μεταξουργείο.

Καθένας τους έρχεται αντιμέτωπος με τους άλλους δύο, εξερευνώντας υπαρξιακά ζητήματα που απασχολούν -λίγο ή πολύ- όλους μας.

Από όλα όσα μου είπε, στάθηκα σε κάτι προσωπικό του... Ότι το μεγαλύτερο μάθημα ζωής που έχει πάρει, είναι η κόρη του. Και νομίζω ότι αυτό είναι αρκετό για να βγάλουμε συμπεράσματα για το πώς ιεραρχεί τις αξίες και για το ρόλο που παίζει το συναίσθημα στη ζωή του…

Αξίζει να διαβάσετε τη συνέντευξη που ακολουθεί...

 

Σκηνοθετείτε και πρωταγωνιστείτε στο εξαιρετικό έργο του πατέρα του σύγχρονου θεάτρου. Στο “Χορό του θανάτου” του Αυγούστου Στρίντμπεργκ. Θα ήθελα να μου μιλήσετε γι’αυτήν την παράσταση και τις συνεργασίες σας.

Ο Στρίντμπεργκ με απασχόλησε τα τελευταία είκοσι χρόνια .Όταν πριν από δυο χρόνια έκανα το “Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ” του Αλμπυ άρχισα μέσα από την μελέτη του ρόλου μου να αντιλαμβάνομαι πιο καθαρά πως ο Αλμπυ μετέφερε και χρησιμοποίησε στοιχεία του χορού του θανάτου αλλά και του Πατέρα στο έργο του. Κι επειδή είχα την τύχη να συναντήσω την Δήμητρα Χατούπη και γρήγορα αναπτύξαμε μια δυνατή επικοινωνία αποφάσισα να συνεχίσω με τον Στρίντμπεργκ. Είχα πολύ καλούς συνεργάτες και συνεννοηθήκαμε εύκολα χωρίς χάσιμο χρόνου και τους ευχαριστώ όλους πολύ γι’αυτο

Στις επόμενες δύο σεζόν ( 2018-2019 & 2019-2020) μαζί με τη Δήμητρα Χατούπη θα συμπρωταγωνιστήσετε μετά από το “Χορό του θανάτου” σε ακόμη δύο έργα του σημαντικότερου δάσκαλου του 20ού αιώνα - τον “Πατέρα” και τη “Σονάτα των φαντασμάτων”. Πώς οδηγηθήκατε σε αυτό το πραγματικά εκπληκτικό εγχείρημα που δεν μπορεί παρά να είναι μια ιδιαίτερη “πρόκληση” για έναν καλλιτέχνη με αναζητήσεις;

Όπως ήδη ανέφερα στην συνέχεια προχωρώ με τους ίδιους συνεργάτες κι αυτό ειναι μεγάλη ανακούφιση. Νομίζω ειναι πολύ ενδιαφέρον να ασκηθείς με ένα πνεύμα σαν τον Στρίντμπεργκ. Μου αρέσει πάντα η έννοια ρεπερτόριο. Ειναι ωραίο αλλά και πολύ χρήσιμο να ξέρεις τι κανεις την επόμενη σεζόν.Εμένα με ησυχάζει και έτσι μπορώ απερίσπαστος να συνεχίσω την δουλειά

Μελετώντας τη βιογραφία του ευρηματικού Αυγούστου Στρίνμπεργκ, μαθαίνουμε ότι μεγάλωσε μέσα στη μιζέρια και τις στερήσεις, καταπιεσμένος από την κακία της μητριάς του. ‘Εγινε τελικά ένα παιδί υπερευαίσθητο, αντιδραστικό, οξύθυμο και ιδιαίτερα καχύποπτο. Κατά πόσο, πιστεύετε ότι τα πικρά αυτά βιώματα της παιδικής του ηλικίας, τον επηρέασαν στη δημιουργία των έργων του και στη θεματολογία τους;

Η βιογραφικά του Στρίντμπεργκ αφορά ολόκληρη την ζωή του. Δεν νομίζω ότι μόνο τα παιδικά του χρόνια όρισαν την πορεία του. Σιγουρα αυτά που αναφέρετε έπαιξαν κάποιο ρόλο αλλά η περίπτωση Στρίντμπεργκ ειναι κάτι πολύ μεγαλύτερο Ειναι ένας αναγεννησιακός καλλιτέχνης Αλχημιστής , ζωγράφος λογοτέχνης. Στερεοσκόπος σκηνογράφος εσωτεριστής. Τεράστιο εύρος εκπαίδευσης και τρέλας

Τα έργα του Στρίντμπεργκ είναι αριστουργήματα ψυχολογικής ανάλυσης. Στο «Χορό του θανάτου» επικεντρώνεται στη δυστυχία του έγγαμου βίου. Μια γαμήλια ένωση που με το πέρασμα του χρόνου μετατρέπεται σε αγώνα πυγμαχίας... Πόσο διαχρονικός είναι ο τρόπος που παρουσιάζεται η άκρως προβληματική συμβίωση-συνύπαρξη δύο ανθρώπων;

Δείτε, το έργο επιδέχεται πιο ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις. Ο ίδιος ο Στρίντμπεργκ ανέφερε πάντα για τον Χορό του θανάτου πως το έργο αυτό ειναι σαν ένα κουτί με δυο πάτους. Αν δεν βρεθεί το κλειδί για να ανοίξει ο πάτος ναι , μπορεί να το αντιληφθούμε όπως το περιγράψατε. Αν όμως ξεκλειδωθεί. Μπορεί να μας εκπλήξει η ιδέα που είχε για αυτό το έργο. Νομίζω πως ειναι περισσότερο κοντά σε ένα μεσαιωνικό Δράμα. Τότε που δεν είχε ακόμη διαρραγεί το συνολικό ασυνείδητο. Τότε που οι άνθρωποι ήταν μαζί. Που πίστευαν. Που έβλεπαν ο ένας τον άλλο.Έτσι νομίζω ειναι πιο ενδιαφέρον

Τι σας κέντρισε το ενδιαφέρον στο ρόλο που υποδύεστε -του Έντγκαρ-, τι σας προβλημάτισε στο χαρακτήρα που υποδύεστε και τί- ίσως- σας δυσκόλεψε;

Μου αρέσουν πολύ οι ακραίοι ρολόι. Άλλωστε αυτό χαρίζουν τα μεγάλα έργα Με ιντριγκάρει να αλλάζω. Ειναι μια αλλαγή δύσκολη αλλά όταν γίνει ειναι πολύ απελευθερωτικό.

Ο Έντγκαρ και η Αλίς είναι αναπόφευκτα δεμένοι στην υπαρξιακή φυλάκισή τους, εθισμένοι και εξαρτημένοι από τις απογοητεύσεις της ζωής. Αν και συνειδητοποιούν ότι έζησαν μια ζωή “σπαταλημένη” και βασανιστική με λάθη και ανεκπλήρωτα όνειρα, τούς είναι αδύνατο να κάνουν την αλλαγή και παραμένουν καταδικασμένοι στο “τραύμα”... Γιατί πιστεύετε ότι συμβαίνει αυτό; Για ποιό λόγο θεωρείτε ότι ο Στρίνμπεργκ δε δίνει καμία λυτρωτική απάντηση στην υπαρξιακή αγωνία;

Ίσα ίσα αν το πράττει αποθέωνει την ζωή μέσα από τον θάνατο.Η μετακίνηση σε ένα μεσαιωνικό δρώμενο απελευθερώνει το συνολικό ασυνείδητο.

Η υπαρξιακή αγωνία του ανθρώπου απέναντι στον άλλον, απέναντι στον θάνατο, απέναντι στο κόσμο και την ζωή, απέναντι στην χριστιανική ενοχή, στην μετά θάνατον ζωή και τη μεταφυσική, είναι κάποια ακόμη σημαντικά γεγονότα που πραγματεύεται ο “Χορός του Θανάτου”. Εσάς, τί σας προβλημάτισε περισσότερο σε αυτό το έργο;

Όλα μαζί ,όμως αυτή ειναι η μοίρα του ανθρώπου. Ερχόμαστε εδώ με μοναδική βεβαιότητα ότι θα πεθάνουμε. Δεν ειναι ευχάριστο αυτό. Αλλά έτσι υπάρχουμε με τον χρόνο να τρέχει προς το τέλος.

Ο Έντγκαρ αναρωτιέται εάν τελικά η ζωή είναι τραγωδία ή φάρσα. Ωστόσο, ο Μπέκετ ωστόσο είχε πει ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη κωμωδία από τη δυστυχία. Οι ήρωες, λοιπόν, του ”Χορού του θανάτου” έχουν στιγμές σαρκασμού, γκροτέσκας παραφοράς, αλλά και τεράστιου πόνου. Πόσο δύσκολη είναι για το σκηνοθέτη αλλά και για τον ηθοποιό η σωστή απόδοση ;

Όλα αυτά ειναι καταρχάς λόγια. Και τα λόγια ειναι η μαγεία του κόσμου. Μας αρέσει να τα ακούμε αλλά περισσότερο μας αρέσει η ποίηση Αυτή αναβαθμίζει τους ανθρώπους. Όμως όλα αυτά δημιουργούν το έργο ,την παρασταση. Ναι έχουν κοινά ο Χορός του θανάτου και το Τέλος του παιχνιδιού που έπαιξα πριν από πέντε χρόνια με τον Δημήτρη Λιγναδη Μεγάλη ποίηση. Ως προς τα υπόλοιπα φυσικά υπάρχουν δύσκολες στιγμές κατα την διάρκεια των προβών Όμως όταν φτάσουμε στο γεγονός Όταν αρχίζει η παρασταση αρχίζει και το παιχνίδι και τότε πετάς. Είσαι ελεύθερος.

«Μην παίρνεις τη ζωή σου στα σοβαρά… κάποιος θα βρεθεί να στη γελοιοποιήσει… Γι` αυτό, γέλα…» λέει ο Έντγκαρ. Θα ήθελα να σχολιάσετε αυτήν την ατάκα.

Έτσι δεν ειναι ; Η ζωή ειναι μεγάλο δώρο. Και το γέλιο ειναι μεγάλο δώρο. Και το θέατρο ειναι μεγάλο δώρο. Και ο άλλος ειναι μεγάλο σωρό

«Η αλήθεια είναι ότι χωρίσαμε μια φορά, εδώ μέσα, χωρίς να φύγουμε από το σπίτι. Χωρίσαμε για πέντε χρόνια. Τώρα πια μόνον ο θάνατος μπορεί να μας χωρίσει. Αυτό το ξέρουμε κι οι δυο και γι` αυτό τον περιμένουμε σαν λυτρωτή». λέει η Άλις. Πόσο τραγικό μπορεί να είναι να μην έχει κάποιος τη δύναμη να λυτρώσει τον εαυτό του από μια τόσο δυσάρεστη συνύπαρξη και να περιμένει το θάνατo για να γλιτώσει;

Θα επιμείνω σε κάτι. Κατανοώ την ερώτηση αλλά η οπτική μου στην παρασταση ειναι διαφορετική.

Όλο αυτό ειναι ένα παιχνίδι.

Ένα παιχνίδι όμως σύνθετο.

Το παιχνίδι επιτρέπει να λέγονται πράγματα που ειναι η δεν ειναι.

Δεν νομίζω ότι όλα ειναι σοβαρά .

Τρόποι που κρύβουν η εξαφανίζουν κάτι πάντως πάντα με μια ελαφριά διάθεση.

«Στη σιωπή δεν μπορείς να κρύψεις τίποτα… όπως μπορείς στα λόγια.» έλεγε ο Στρίνμπεργκ. Συμφωνείτε;

- Η σιωπή όπως έλεγε κι ο Χαμ στο Τέλος του παιχνιδιού κρύβει τον θάνατο. Η σιωπή ειναι του θανάτου δεν ειναι της ζωής. Ο λόγος μας κάνει να νοιωθουμε ζωντανοί γι’αυτο λέμε τόσα ψέματα.

«Οι άνθρωποι που έχουν σκυλιά είναι δειλοί που δεν έχουν το θάρρος να δαγκώνουν ανθρώπους μόνοι τους.» Πίστευε ο Στρίντμπεργκ. Πόσο μεγάλη αλήθεια, κρύβεται κατά τη γνώμη σας στα λόγια του;

Υπαρχουν κι αυτοί οι άνθρωποι. Εγώ πάντως επειδή αγαπούσα πολύ τα σκυλιά μου δεν θα τα φανταζόμουν να δαγκώνουν κάποιον. Προτιμώ να δαγκώνω μόνος μου.

Ποια είναι τα μηνύματα που περνάει στους θεατές η εν λόγω παράσταση;

Όταν φτιάχνω μια παρασταση σαν σκηνοθέτης αυτή η παρασταση κρύβει μηνύματα δεν τα εμφανίζει.

Οι ηθοποιοί ειναι οι φορείς πολλών σημαινόντων.

Η δουλειά του θεατή ειναι να διαλέξει που θα ταυτιστεί και τι θα αποκρυπτογραφήσει.

Στις αποφάσεις σας σάς κυριεύει η λογική ή το συναίσθημα;

Νομίζω περισσότερο ρόλο παίζει η έμπνευση. Ειναι μεγάλο πράγμα όταν συμβαίνει. Δεν λέω ότι δεν χρησιμοποιώ την λογική και σίγουρα έχω αισθήματα. Η έμπνευση όμως με οδηγεί.

Πιστεύετε ότι ο έρωτας έχει διάρκεια και αν λήξει μπορεί να αναγεννηθεί;

Πολύ δύσκολη ερώτηση. Με απλά λόγια έχω μια σχέση 26 χρόνια. Μην με ρωτάτε πως. Απλώς συνέβη. Για την αναγέννηση δεν μπορώ να πω. Πιθανόν να ισχύει. Μέχρι τώρα δεν το έχω σκεφτεί. Ίσως κάθε μέρα ειναι μια αναγέννηση αν φροντίζεις αυτόν που ειναι δίπλα σου.

Τι χρειάζεται για να γίνει ο έρωτας αγάπη; Πόσο δύσκολο είναι κατά τη γνώμη σας;

Μεγαλωνοντας καταλαβαίνω ότι η αγάπη είναι το μεγαλύτερο ζητούμενο. Σιγά σιγά ο μεγάλος θυμός μετατρέπεται σε μια αποδοχή

Ο έρωτας ειναι μια λέξη της αρχαίας γλώσσας

Η αγάπη ειναι λέξη του χριστιανισμού

Δεν ξεχωρίζουν αυτά τα δυο

Από τις εμπειρίες που είχατε έως σήμερα, υπάρχει κάτι για το οποίο έχετε μετανιώσει ;

Ότι έχω ζήσει ειναι δικό μου.

Εγώ το προκάλεσα ,εγώ το πλήρωσα. Ειναι η ζωή μου και μέσα σε αυτήν ειναι και τα λάθη.

Ποιά είναι η μεγαλύτερή σας φοβία;

Οι αρρώστιες.

“Δεν πειράζει να διστάζεις, αν μετά προχωράς μπροστά.” είπε κάποτε ο Μπέρτολτ Μπρεχτ. Υπήρξε κάποια στιγμή στη ζωή σας που λυγίσατε αλλά καταφέρατε να προχωρήσετε; Αν ναι, τί σας βοήθησε να συνεχίσετε;

Πολλές πολλές φορές Κανονικός άνθρωπος είμαι

Πιστεύω πως ότι κι αν συμβεί πρέπει να ξανά σηκώνεσαι σαν να ειναι η πρώτη σου μέρα.

Τί απεχθάνεστε περισσότερο από όλα στη ζωή σας;

Την μιζέρια. Τους μίζερους ανθρώπους γενικά. Διαλύει τα πάντα γύρω της.

Ποιον στίχο ποιήματος ή τραγουδιού αγαπάτε περισσότερο και γιατί;

Το let it be των Beatles γιατι ειναι ένα τραγούδι που το άκουσα πολύ μικρός και με συγκινεί πάντα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.

Ποιοι είναι οι ήρωές σας στην πραγματική ζωή;

Ηρωες ;;;;;

Σε αυτή την εποχή και σε αυτόν τον τόπο όλοι είμαστε ήρωες

Σε μια τέτοια έκπτωση της ανθρώπινης υπόστασης όλοι μας είμαστε ήρωες όταν διατηρούμε την ελπίδα

Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;

Συγχωρώ τους νέους.

Τι είναι για εσάς ευτυχία;

Δεν ξέρω να σας απαντήσω

Δεν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος να απαντήσω.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο μάθημα ζωής που έχετε πάρει μέχρι στιγμής;

Η κόρη μου.

Θα ήθελα να μου πείτε μια ατάκα από την παράσταση που ξεχωρίζετε και η οποία περνά ίσως, κάποιο δίδαγμα...

"Δεν υπάρχει κανεις στον κόσμο που να έχει υποστεί τόσους εξευτελισμούς όσους εγώ"

Υπάρχει κάτι άλλο που θα θέλατε να προσθέσετε για τη δουλειά, τη ζωή σας ή οτιδήποτε άλλο;

Δεν φτάνουν όσα ήδη είπα

Δεν θέλω να σας κουράσω περισσότερο

Ευχαριστώ παρά πολύ

Σας ευχαριστώ θερμά!

Μετάφραση: Ερρίκος Μπελιές

Σκηνοθεσία: Άκις Βλουτής

Σκηνικά- Κοστούμια: Νίκος Αναγνωστόπουλος

Φωτισμοί: Δημήτρης Λογοθέτης

Μουσική: Κώστας Ζησιμόπουλος

Βοηθός Σκηνοθέτη: Αντωνίνα Βλουτή

Φωτογραφίες- Trailer: Βάσια Αναγνωστοπούλου

Παίζουν: Άκις Βλουτής

Δήμητρα Χατούπη, Βασίλης Ευταξόπουλος

Είδος: Δράμα

Έναρξη παραστάσεων: 31/10/2018

Διάρκεια: 100 χωρίς διάλειμμα

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:

Τετάρτη: 20.00, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο: 21.00

Θέατρο Μεταξουργείο

Ακαδήμου 14, Αθήνα

Τηλέφωνο: 2105234382

Τιμές εισιτηρίων: Κανονικό 14 ευρώ, μειωμένο 10 ευρώ

Προπώληση εισιτηρίων:

https://www.viva.gr/tickets/theater/theatro-metaxourgeio/xoros-thanatou/


Αφήστε σχόλιο

Παρακαλούμε συνδεθείτε για να αφήσετε σχόλιο.