ΘΑΝΑΣΗΣ ΣΑΡΑΝΤΟΣ: 'Ο ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ ΖΕΙ ΚΑΙ ΑΝΑΠΝΕΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΑΠΟ ΕΜΑΣ'
- Ημερομηνία: Τετάρτη, 06/12/2017 15:45
Ο Θανάσης Σαράντος στο OnlyTheater.
Τα συναρπαστικά "Απομνημονεύματα" του Μακρυγιάννη που ξεχωρίζουν, και έχουν συγκεντρώσει διθυραμβικές κριτικές και ο "Αμερικάνος" του Παπαδιαμάντη, που επανέρχεται για 8η χρονιά από τις 16 Δεκεμβρίου, στο Από Μηχανής θέατρο, είναι τα δυο μεγάλα φετινά στοιχήματά σας. Ποιο είναι το κοινό όραμά σας γι' αυτές τις δύο τόσο απαιτητικές παραγωγές;
Σήμερα τελειώνει ο πρώτος κύκλος για την παράσταση «Στρατηγού Μακρυγιάννη Απομνημονεύματα» ένα κείμενο που θεωρώ άκρως επίκαιρο για την σημερινή Ελλάδα της υποτέλειας που μας γεμίζει ελπίδα από το πνεύμα του αγωνιστή Μακρυγιάννη που δεν έπαψε να διεκδικεί και μετά την επανάσταση την πραγματική ανεξαρτησία για τους Έλληνες με μεγάλο τίμημα ακόμα και τον κίνδυνο της ίδιας της ζωής του. Ακολουθεί από τις 16 Δεκεμβρίου και μόνο για 8 παραστάσεις «Ο Αμερικάνος» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη μια αγαπημένη παράσταση που έχει ταξιδέψει σε όλη σχεδόν την Ελλάδα. Πραγματικά είναι μια προσωπική δικαίωση αφού η παράσταση γεννήθηκε σε ένα μικρό θεατράκι στο Άλεκτον, στο Μεταξουργείο, μια γειτονιά που έζησε ο ίδιος ο συγγραφέας την περίοδο που ζούσε στην Αθήνα και καταλήγει και πάλι στο Μεταξουργείο στο Από Μηχανής Θέατρο. Είναι ένας κύκλος που ολοκληρώνεται θριαμβευτικά μετά από τόση απηχήση.
- Ήδη σημαντικοί άνθρωποι της Τέχνης όπως ο Ηλίας Λογοθέτης, ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Μανόλης Κορρές κ α, προτρέπουν το κοινό που αγαπάει το καλό θέατρο να μην χάσει αυτήν την παράσταση. Για πόσα χρόνια ακόμη. λέτε, θα είναι καταπέλτης ο λόγος του Μακρυγιάννη για τη σύγχρονη διανοουμενίστικη «ελίτ» που ανερυθρίαστα βαφτίζει «παρωχημένες εμμονές» τα όσια και τα ιερά του.
Ο λόγος του Μακρυγιάννη συνεχίζει να προκαλεί ακόμη και σήμερα αφού γράφει την «αλήθεια γυμνή». Σίγουρα ο λόγος του δεν είναι πάντοτε αρεστός σε όλους και κυρίως στους κρατούντες. Ο Μακρυγιάννης διαπιστώνει πικρά ότι στην εποχή του η Ελλάδα δεν απελευθερώθηκε μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς από τους Τούρκους δυνάστες της αφού πέρασε αλυσοδεμένη σε νέους ξένους δυνάστες με μεταπράτες τους Έλληνες (;) μειοδότες πολιτικούς, τα λεγόμενα «τζιράκια της Κωνσταντινούπολης και της Ευρώπης» όπως τους αποκαλεί ο ίδιος, οι οποίοι κατάτρεχαν και κατατρέχουν «το δίκαιον και την αλήθειαν».
Οι αντίστοιχες αναλογίες είναι περισσότερο από εμφανείς με την οικονομική δικτατορία που έχει επιβληθεί εδώ και χρόνια στην Ελλάδα. Φτάσαμε στο σημείο να μας κάνουν να ντρεπόμαστε να μιλάμε για την έννοια «πατρίδα» αφού σαρώνει τα πάντα η παγκόσμια απολυταρχία των εμπόρων των εθνών.
Ήταν πολύ σημαντικό για την παράσταση και η παράλληλη μας εκδήλωση «Συναντήσεις με τον Μακρυγιάννη» όπου υπήρξαν πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις με το κοινό της παράστασης με συμπολίτες μας από τον χώρο της επιστήμης και των τεχνών για την σημασία των «Απομνημονευμάτων» στην σημερινή εποχή.
- Πάλι περί εθνικού ξεπουλήματος, μιλάμε και σήμερα. Πάλι απαξιώνεται η αγωνία του σημερινού Έλληνα για το τι θα απογίνουν όλα αυτά, που - όπως έλεγε ο Στρατηγός- «γι’ αυτά πολεμήσαμε». Πως το σχολιάζουν όλο αυτό, οι νέοι θεατές, τι σας λένε;
Είναι παρήγορο η συγκίνηση που εκδηλώνεται στους σημερινούς θεατές κατά την διάρκεια της παράστασης που ξεδιπλώνεται ένα μέρος της ελληνικής ιστορίας όπου ο Μακρυγιάννης δίνει την δική του οπτική για τις νοσηρές παθογένειες που ταλανίζουν τον τόπο μας ακόμα και σήμερα. Μιλά για διχόνοια, για δόλο και απάτη από τους ισχυρούς, προσπαθεί να κατανοήσει τις αιτίες διχασμού που ακόμα και σήμερα εξαθλιώνουν την πατρίδα για να καταλήξει στο εμβληματικό «είμαστε στο εμείς και όχι στο εγώ» όπου στέλνει ένα αισιόδοξο μήνυμα συμφιλίωσης και πραγματικής αλληλεγγύης και για εμάς, τους σημερινούς Έλληνες.
- Ο Μακρυγιάννης έζησε την άκρα αχαριστία και είχε κακό τέλος, με μόνα ...παράσημα μια καταδίκη εις θάνατον και μερικές αγιάτρευτες πληγές, που θα τον στείλουν στον τάφο στα 67 του χρόνια. Τι θα έλεγε σήμερα για την Ελλάδα του 2017;
Ο Μακρυγιάννης ζει και αναπνέει σήμερα στον καθένα από εμάς που μιλά την γλώσσα μας και αναλογίζεται πραγματικά το κόστος εκείνων που θυσιάστηκαν για πατρίδα, μια έννοια που έχει παρεξηγηθεί αδιανόητα από πατριδοκάπηλους. Το μήνυμά του παραμένει ο διαρκής αγώνας για ουσιαστική ελευθερία και δημοκρατία.
- Ο αγράμματος γιος βοσκών της Ρούμελης δίνει ένα συγκλονιστικό μάθημα ιστορίας. Επιλέξατε να το διαδώσετε από σκηνής, να το υπενθυμίσετε. Πιστεύετε αλήθεια, ότι αυτός ο διαχρονικός λόγος του μεγάλου Έλληνα, που ακούγεται επίκαιρος όσο ποτέ σήμερα, μπορεί να είναι θεραπευτικός, για έναν λαό τόσο απελπισμένο, για να μην πω τόσο καραβοτσακισμένο;
Σας απαντώ με τους λόγους του ίδιου του Μακρυγιάννη πού σπρώχνουν τον αγωνιστή να οργανώσει τη «συνωμοσία» που καταλήγει στο Σύνταγμα της Γ´ Σεπτεμβρίου:
»- Ποῦ τὸ τσάκισες αὐτὸ τὸ χέρι;
»- Στὸ Μεσολόγγι, μοῦ λέγει.
»- Ποῦ τὸ τσάκισα ἐγὼ αὐτό;
»- Στοὺς Μύλους τ᾿ Ἀναπλιοῦ.
»- Γιατί τὰ τσακίσαμε;
»- Γιὰ τὴ λευτεριὰ τῆς πατρίδος.
»- Ποῦ ῾ναι ἡ λευτεριὰ κι ἡ δικαιοσύνη; Σήκω ἀπάνου!
»-Τὸν παίρνω καὶ πᾶμε καὶ τὸν ὁρκίζω