«ΤΟ ΘΕΙΟ ΤΡΑΓΙ» | ΚΡΙΤΙΚΗ

«ΤΟ ΘΕΙΟ ΤΡΑΓΙ» | ΚΡΙΤΙΚΗ


5.0/5 κατάταξη (58 ψήφοι)

          Ο Γιάννης Σκαρίμπας δε βόλευε και εξακολουθεί να μην βολεύει κανέναν. Το «ΤΟ ΘΕΙΟ ΤΡΑΓΙ» του, τόλμησε να μπει σφήνα στο λογοτεχνικό κατεστημένο της εποχής και δέχτηκε ποικίλες κριτικές τη δεκαετία του '30.
          Μοναδική η γραφή του, πρωτοποριακή, αντισυμβατική, άναρχη, παραληρηματική, αιχμηρή. Ποίηση σε πεζή μορφή, ένα σουρεαλιστικό παραμύθι με αρκετές δόσεις οργής. Ο αφηγητής - πρωταγωνιστής της μικρής νουβέλας είναι ένας αλητήριος κοσμογυριστής, ένα στοιχείο αντικοινωνικό και περιθωριακό από επιλογή. Ο Γιάννης, ο πρώτος αντι – ήρωας της σύγχρονης ελληνικής πεζογραφίας αποδεικνύεται επαναστάτης, αρνητής, άξεστος διαβολέας, καταστροφέας ή τελικά κομιστής της ζωής; Ένα «θείο τραγί», ένα ανθρώπινο κτήνος με ψυχή, ευαισθησίες, αλλά και με λάγνες ορέξεις και ποταπά ένστικτα που αψηφά, προκαλεί και αναστατώνει την ηθική τάξη. Τον ήρωα τούτο δεν τον χωράει ο κόσμος όλος, περιδιαβαίνει από τόπο σε τόπο, βγάζει γλώσσα σε κοινωνικές συμβάσεις και θεσμούς, ειρωνεύεται και χλευάζει κατάφωρα. Μοιάζει με Σάτυρο που αρέσκεται να ενοχλεί και να μην αφήνει τίποτα και κανέναν σε ησυχία. Φτάνει στο πλούσιο αρχοντικό και το κάνει άνω κάτω με το παράδοξο, το παιχνιδιάρικο και το αλλοπρόσαλλο του χαρακτήρα του. Διέπεται, όμως, από καθαρό πνεύμα, είναι ορθολογιστής και γι' αυτό φροντίζει να μην «κολλήσει» καλοσύνη από κανέναν.
          Στο «BIOS» ο Άρης Μπινιάρης επανέρχεται δυναμικά στα πάτρια εδάφη, μετά από δέκα χρόνια, για να αναζητήσει ξανά την παλιά του αγάπη και να την κάνει κτήμα του. Ο προκλητικός του αλήτης αλωνίζει, ραδιουργεί, μεγαλουργεί απαγγέλοντας χορικά στην καθαρεύουσα μπροστά σε ένα μικρόφωνο με κιθάρες και ντραμς. Μία πανκ ροκ συναυλία, μία ψυχεδελική performance, μόλις 60 λεπτών με ατμόσφαιρα απόκοσμη, χαώδη και συνάμα ηλεκτρισμένη. «Βρώμικοι» ήχοι, «βρώμικα» λόγια, «βρώμικα» video. Όλα λειτουργούν άψογα και έχεις την εντύπωση ότι ο δημιουργός Σκαρίμπας είχε στο νου του τον Μπινιάρη όταν έγραφε το έργο. Κείμενο και performance σε πλήρη αρμονία. Γιατί ο Μπινιάρης τον έχει κατακτήσει τον ρόλο του: είναι ο «Γιάννης» και δεν παρεκλίνει λεπτό. Αυθεντικός, ειλικρινής, παράφορος, γοητευτικός, ειρωνικός, σκωπτικός παθιασμένος, μποέμ από την κορυφή μέχρι τα νύχια. Την ιδρώνει τη φανέλα του, κυριολεκτικά. Η καταραμένη μπαλάντα μετατρέπεται σε εικόνες, ήχους και μύρια συναισθήματα. Τα εμβόλιμα τραγούδια είναι δικής του έμπνευσης και ενισχύουν ακόμα περισσότερο το πολιτικό σχόλιο που πλημμυρίζει, έτσι κι αλλιώς, το «αναρχικό» διήγημα.
          Συνταξιδιώτες του, ο Βίκτωρ Κουλουμπής στο μπάσο και ο Πάνος Σαρδέλης στα τύμπανα. Εξαιρετικοί μουσικοί, δυναμιτίζουν τον ρυθμό της αφήγησης και απολαμβάνουμε έναν εκρηκτικό διάλογο μουσικής και λόγου. Θαύμα!
          Στη φετινή εκδοχή της προκλητικής αυτής ιστορίας, έχει προστεθεί ο DJ Joseph Μοuzakitis, μέλος της πολυπολιτισμικής κολεκτίβας «ΑΤΗ Κids», o οποίος προσθέτει νέους ηλεκτρονικούς ήχους επί σκηνής με φόντο τα visuals του art director και videographer Kelloggs. Έτσι, ο λόγος του Σκαρίμπα συμπορεύεται με το urban culture και τη σύγχρονη έκφραση της νέας γενιάς. Μαγικό συνονθύλευμα!
          Κλείνοντας, θα πω δύο λέξεις: Το κατευχαριστήθηκα!


Αφήστε σχόλιο

Παρακαλούμε συνδεθείτε για να αφήσετε σχόλιο.