ΕΠΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΚΑΙΤΗ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΥ
- Ημερομηνία: Τετάρτη, 31/01/2018 10:17
Η Καίτη Λαμπροπούλου (Επιβάτες Θράκης 26 Αυγούστου 1926 - 31 Ιανουαρίου 2011) ήταν Ελληνίδα ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου.
Μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη, όπου είχε μετακομίσει η οικογένειά της λόγω των εμπορικών δραστηριοτήτων του πατέρα της. Ήταν το δεύτερο παιδί από τα συνολικά τρία της οικογένειας.
Ξεκίνησε τα μαθήματα στο θέατρο από τα μαθητικά της χρόνια κρυφά από την οικογένειά της και συμμετείχε στην πρώτη παράσταση του Θεάτρου Τέχνης μαζί με τον Κάρολο Κουν το 1942-1943, στην "Αγριόπαπια" του Ίψεν. Με το Θέατρο Τέχνης συνεργάστηκε στα έργα "Σουάνεβιτ", "Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε", "Κωνσταντίνου και Ελένης", "Βυσσινόκηπος", "Στέλλα Βιολάντη", "Το πρώτο έργο της Φάννυ", "Δεν μπορείς να ξέρεις", "Χαρούμενα νιάτα", "Βρυκόλακες (Ίψεν)" κ.ά.
Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο υπό τη διεύθυνση του Ροντήρη και πήρε μέρος στις παραστάσεις: "Φοιτηταί", "Ζητείται υπηρέτης", "Συρανό ντε Μπερζεράκ", "Το φιντανάκι", "Λοκαντιέρα", "Ο Κατά Φαντασίαν Ασθενής", "Οι Εύθυμες Κυράδες του Ουίνδσορ" κ.ά. Στη συνέχεια, ακολούθησε το Ροντήρη στην Ελληνική Σκηνή, αλλά συνεργάστηκε και με άλλους θιάσους σε πολλές παραστάσεις.
Στον κινηματογράφο έκανε την πρώτη της εμφάνιση το 1951 στην ταινία "Το παιδί μου πρέπει να ζήσει". Εμφανίστηκε και σε τηλεοπτικές σειρές, καθώς και στο Θέατρο της Δευτέρας.
Στις 20 Δεκεμβρίου 2004, απονεμήθηκε σε αυτή και τη Σμαρούλα Γιούλη το έπαθλο "Κυβέλη" για τη συνολική τους θεατρική προσφορά.
Σύζυγός της ήταν ο δημοσιογράφος και σεναριογράφος Γεώργιος Ρούσσος.[5] Τα τελευταία χρόνια της ζωής της τα πέρασε με την αδερφή της στο Διόνυσο.