Άρθρο

Ο Αντώνης στεκόταν όρθιος καταμεσίς στο μαρμαρένιο αλώνι κι ανάσαινε τον καθαρό αέρα της ψυχής του.

Όταν πέσεις να σηκωθείς. Αλλά να πέσεις πρώτος. Να πέσεις όσο πιο νωρίς, πιο δυνατά, πιο φωναχτά.

Η μουσική της ψυχής παίρνει μορφές χιλιάδες. Αναζητάει και συναντάει τις αρμονικές της να συνταιριάξουνε μαζί τις μελωδίες που νοηματοδοτούν την ύπαρξη και στερεώνουν τα θεμέλια του κόσμου τούτου.

Είναι ζήτημα παραμόρφωσης - για να μην πω διαστρέβλωσης - της θεατρικής σκηνής, που σήμερα έχουμε, στην οποία δημιουργούν εμπνευσμένες γυναίκες.

Είναι εμφανές ότι οι άνθρωποι της Τέχνης άρχισαν να αντιλαμβάνονται την αναγκαιότητα της επανεξέτασης των «10 εντολών» του σύγχρονου θεάτρου.

Να ξεχύνεται η ζωή από παντού, να ξεχειλίζει, να σε καλεί να την απολαύσεις και 'συ να προτιμάς τη στέρηση, τον θάνατο.

«Όντως αυτό το μπαλκόνι έχει πολύ ωραία θέα». Στην άβυσσο.

Το τσακισμένο, από την κυβερνητική εγκατάλειψη, ελληνικό θέατρο, βρίσκεται σε τροχιά πολυήμερης και επώδυνης «αυτοκάθαρσης».

To κύμα αποκαλύψεων, η ατομική εγκληματικότητα και η στάση της Κάτιας Δανδουλάκη σε κρούσμα παρενόχλησης στο θέατρό της.

Τρία απογεύματα με τον κορυφαίο Έλληνα ηθοποιό που πέθανε σαν σήμερα το 1998.