Άρθρο

Ένας άλλος σκληρότερος κόσμος, έχει ήδη ανατείλει.
Ο νέος συνειδητοποιημένος πολίτης καλείται να συνδυάσει δυο ταλέντα: Να είναι πειθαρχημένα απείθαρχος!

Είναι αδιανόητο να υπάρχει η ανοχή μιας εργασιακής εκμετάλλευσης που κρατάει τόσα χρόνια, στον χώρο του θεάτρου, της μουσικής, του χορού.

Άκουσα με πολύ προσοχή τις "ανακοινώσεις" της υπουργού Πολιτισμού! Δυστυχώς, για ακόμα μια φορά "αέρας κοπανιστός"

Η Ελλάδα απεχθάνεται τους εν ζωή καλλιτέχνες και οικειοποιείται ανενδοίαστα το έργο τους μετά θάνατον.

Οι άνθρωποι της τέχνης, ξέρουν να φτιάχνουν το φως ακόμα κι εκεί που δεν υπάρχει...

Πρέπει να εκμεταλλευτούμε τη συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία και να οδηγηθούμε σε αλλαγές εκ βάθρων

Το κράτος, ως αφελής τιμωρός, ετοιμάζεται να αφαιμάξει ό,τι έμεινε ζωντανό στα κύτταρα του Έλληνα καλλιτέχνη, αγνοώντας επιδεικτικά την ύπαρξή του.

Η πρωτοφανής, καθολική, κρίση που μας περιμένει, είναι συνυφασμένη με αυτή τη στροφή συντηρητισμού που έχουμε εδώ και χρόνια πάρει.

Να παλέψουμε. Να επιμείνουμε. Να μην υποκύψουμε. Να μην επιτρέψουμε σε κανέναν, να μας ξεχάσει.

Στο θέατρο, μάλλον θα περάσουμε  μια μακρά -ενδεχομένως- μεταβατική περίοδο γενικής και απόλυτης αμηχανίας.