Κριτική Onlytheater

Μία τίμια παράσταση στο Εθνικό Θέατρο που δεν κατάφερε, ωστόσο, να απογειωθεί και να προσφέρει στο κοινό τον πυρετικό, εκρηκτικό λόγο του Λόρκα .

          Ένα ανθρώπινο τρίγωνο με πληγωμένες πλευρές, ένα δυνατό ψυχολογικό θρίλερ, με ωραίες ερμηνείες πάνω σε υπαρξιακά ζητήματα. 

Καλοφτιαγμένη παράσταση και μυσταγωγική, που κινείται σε ρυθμούς κλασικής μουσικής και υπερφυσικού.

Η ιέρεια του θεάτρου, Μαρίκα Κοτοπούλη, γέννημα - θρέμμα του σανιδιού, πνεύμα ελεύθερο και ατίθασο, παίρνει σάρκα και οστά, από τη δαιμόνια Νένα Μεντή.

          Η πρωταγωνίστρια κινείται με τον αέρα και τη γοητεία που απαιτεί το επάγγελμα της «Κυρίας Γουόρεν», αποφεύγοντας τις μελοδραματικές κορώνες. Η ερμηνεία της είναι αποτέλεσμα ουσιαστικής κατανόησης του ρόλου.

          Παρόλο που διαθέτει τα εχέγγυα μιας καλοστημένης συνθήκης (έξυπνο σενάριο, πολύ καλούς ηθοποιούς, ζωντανή μουσική), γρήγορα παίρνει διαστάσεις μιας φασαριόζας φάρσας, στα όρια του ενοχλητικού.

          Ένας ζωντανός οργανισμός πλημμυρισμένος από καταπληκτική μουσική και χυμώδεις ερμηνείες.

          Υπάρχει χημεία, σύμπνοια και φαίνεται ότι έχει γίνει ενδελεχής δουλειά.

          Η πορεία αυτοπροσδιορισμού των ηρώων διαγράφεται αριστοτεχνικά από δύο ερμηνευτές, που αλληλεπιδρούν με πάθος και σεβασμό.

Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, εύπλαστος, σκηνικά πληθωρικός, πηγαίος, πνευματώδης, κυριαρχεί στο σανίδι, αναδεικνύοντας τις αστείρευτες υποκριτικές του εγγραφές στον χώρο της κωμωδίας.