Κριτική Onlytheater

Μια μαύρη κωμωδία, με κείμενο περιορισμένης δυναμικότητας και σκηνοθεσία που ξεκινάει με κέφι και διάθεση, αλλά προς το τέλος αφήνεται να λιμνάσει παρέα με το κείμενο.

Όσοι περιμένετε έναν ακόμα κλασσικό Τσέχωφ, θα απογοητευτείτε, οι υπόλοιποι θα περάσετε καλά, έστω και αν στο τέλος έχετε κάποιες ενστάσεις.

Στο Θέατρο της οδού Κεφαλληνίας, δείτε μια παράσταση, με δυνατό και αιχμηρό κείμενο, υψηλή αισθητική, ενδιαφέρουσα σκηνοθεσία και πολύ καλές ερμηνείες.

Ο Παπακωνσταντίνου, συνεχίζει ακάθεκτος με το ίδιο κέφι και διάθεση, που είχε και ως έφηβος. Η φωνή του πιο ώριμη, μεστή, αλλά αναλλοίωτη στο μέταλλο και την αισθαντικότητά της έχει γίνει σήμα κατατεθέν για γενιές και αποτελεί σταθερή αξία. Ξέρεις ότι θα περάσεις υπέροχα ακούγοντάς τον..

Η σκηνοθεσία απέτυχε να μεταφράσει με επιτυχία την ιδέα που την κίνησε. Οι ηθοποιοί παρέμειναν δέσμιοι μιας στημένης τοποθέτησης στο γυμνό, γεωμετρικό σκηνικό χώρο. 

Υπέρμετρη προβολή στην παράσταση της "αστικής" Σμύρνης, σε βάρος της "πνευματικής", με εξαίρεση τη σκηνή της όπερας. Οι τόνοι μελό δεν αποφεύγονται.

Η ταινία του Φελίνι υπήρξε πηγή έμπνευσης για το NINE και κει τελειώνει η όποια σχέση τους.

Η ΓΚΑΜΠΥ αποτελεί τολμηρό θεατρικό πόνημα. Δικαίωσε τους συντελεστές και φανέρωσε βάθος δουλειάς. Προσεγμένη και ευφάνταστη σκηνοθεσία, γρήγορος ρυθμός, εναλλαγές δράσης και αφήγησης, πολύ καλές ερμηνείες.

Οι αδυναμίες και η επαναληπτικότητα του κειμένου, συνδυάστηκαν με σκηνοθετική ατολμία και γενικότερη ερμηνευτική σύγχυση.

Η Ματίνα Καλτάκη πιστεύει πως το μήνυμα πίσω από τη σκηνική πράξη είναι τόσο αντιδραστικό, που παίζει τελικά, το παιχνίδι του ακραίου φιλελεύθερου μοντέλου, που έχει διαλύσει το κράτος πρόνοιας.