Άρθρο

«Το ΤΑΛΓΚΟ, 38 χρόνια μετά, ανεβαίνει στη σκηνή! Η ευθύνη είναι μεγάλη, η χαρά όμως, ακόμη μεγαλύτερη».

Ο Διονύσης Μαλαπέτσας γράφει για τη βασανιστική παρακολούθηση μιας παράστασης...

Στο TAPE, του Stephen Belber, που ξεκινήσαμε στο Θέατρο 104, δίνεται μια μάχη για διεκδίκηση της αλήθειας. Παίζουν ο Κ. Κάππας, η Εμμ. Αλεξίου και ο Δ. Λιακόπουλος.

«Ο Λόγος, αν δεν μπορεί να μεταμορφώσει τον κόσμο, όπως είναι θεμελιωμένος στην αδικία, μπορεί να ξυπνήσει τις συνειδήσεις των σκλάβων, ν’ ανοίξει ένα φωτεινό ρήγμα στο ατράνταχτο μέτωπο της ψευτιάς και να ετοιμάσει το έδαφος για τη Μεγάλη Πράξη», έλεγε ο Βάρναλης

Θυμάμαι να λέω στον Παύλο Μάτεσι: Πως θα δηλώσω εγώ συγγραφέας, όταν είστε εσείς παρών;

"Είχα χρόνια να παίξω έναν ρόλο, τόσο αστείο και συγκινητικό μαζί. Μια γυναίκα πολύπλευρη, που κρύβει καλά το μυστικό της και λατρεύει τη ζωή. "

Ένα δαχτυλίδι μ’ ένα πανάκριβο ζαφείρι , βρίσκεται στο κέντρο υπόγειων σχεδίων!

Ο Τάκης Τζαμαργιάς είναι υπεύθυνος για αμέτρητες συγκινήσεις και συναρπαστικά ταξίδια, όλα αυτά τα χρόνια.

Ίσως μερικές παραστάσεις αρχίζουν πριν το κοινό τους τις συναντήσει.

''Διοικητικοί θώκοι και διευθυντικές θέσεις, μόνο φθορά και ανάσχεση μπορούν να επιφέρουν στο έργο που έχει να καταθέσει ο καλλιτέχνης. Γι′ αυτό και θεωρώ απελευθέρωση την απαλλαγή από καθήκοντα, που οι γνώστες και παροικούντες στην "Ιερουσαλήμ" ξέρουν πως είναι φθοροποιά και ολέθρια.'', λέει ο Παναγιώτης Μέντης.