Άρθρο

Θέλουμε να εμποδίσουμε «το τέλος του παγκόσμιου ανθρώπινου πολιτισμού όπως τον ξέρουμε»; Θα το βάλουμε όλοι ως ζωτική, πρώτη μας προτεραιότητα; Θ' αγωνιστούμε σ' αυτό το λίγο περιθώριο που απέμεινε;

Κι όμως οι ρόλοι εναλλάσσονται. Σε όλα. Έτσι είναι η ζωή. Μια σκάντζα βάρδια διαρκείας.

"Για την αλήθεια, που φέρνει στον κόσμο την πείνα, τη φτώχεια και την υποταγή της ελπίδας στη δύναμη της εξουσίας, επέλεξα το συγκεκριμένο έργο".

Τον αγαπάω γιατί είπε:
"Έχω υποφέρει, και αυτό με έχει κάνει πιο δυνατό, από κάθε άλλο μάθημα. Έχω λυγίσει και έχω σπάσει παίρνοντας –ελπίζω– ένα καλύτερο σχήμα."

Εμείς οι μουσικοί είμαστε πάντα αισιόδοξοι και αγωνιζόμαστε αποφασιστικά, με αυτούς που δημιουργούν, που κάνουν την έμπνευσή τους τέχνη.

Τίνος είναι το θρυλικό Bella Ciao, που ακούμε συχνά τελευταία; Σε ποιους ανήκει; Κάποιοι το κακομεταχειρίζονται; Γιατί ο Γ.Γ του ΚΚ Ιταλίας Μάρκο Ρίτσο, είπε τις προάλλες, στο Σύνταγμα, ότι βεβηλώνεται σε λάθος πολιτικές συγκεντρώσεις; Ξέρουν άραγε, την ιστορία του, όσοι το χρησιμοποιούν ή νομίζουν πως είναι μόνο ένα σουξεδάκι από το “La casa de papel”;

Στο θέατρο Σταθμός η Σοφία Φιλιππίδου παρουσιάζει σε δική της σκηνοθεσία το θεατρικό έργο του Παντελή Χορν, Μελάχρα.

Στα Ανώγεια γνωρίζεις αυθεντικούς ανθρώπους με σπινθηροβόλο πνεύμα και πηγαίο χιούμορ, που διατηρούν τις πολιτισμικές αξίες μιας μακρινής ιστορικής παράδοσης.

Κάποτε ο Αισχύλος, μεταξύ 525-456 π.Χ., είπε:
"Δεν είναι οι όρκοι που μας κάνουν να πιστέψουμε κάποιον άνθρωπο, αλλά ο άνθρωπος που μας κάνει να πιστέψουμε τους όρκους".

Η παγκοσμιοποίηση απαιτεί να είσαι όσο πιο μακριά γίνεται από παράδοση, γνώση, ιστορία, πολιτισμό, γιατί τόσο καλύτερα έτσι, εντάσσεσαι στο ακίνδυνο χωνευτήρι.