Άρθρο

Ο Γιώργος Παπανικολάου, σε ένα δεκάλογο από Θεσσαλονίκη, περί Τέχνης και ζωής...

Η Άννα Παναγιωτοπούλου έστησε την πρώτη της παράσταση για να πείσει τη μητέρα της  ότι μπορεί να γίνει ηθοποιός. Και το πέτυχε!

Ένα εύθραυστο κρύσταλλο, απ' το οποίο αναρωτιέσαι πώς προκύπτει ένα τόσο εκκωφαντικό γκελ!

Ο Βασίλης Νικολαΐδης γράφει για την "αιρετική" Ισμήνη και για το παραλήρημα μιας μοναχικής γυναίκας, που υπήρξε πάντα, θεατής της Ιστορίας.

Έξοχος ο Άγγελος Παπαδημητρίου, στον ρόλο του Πίτσαμ. Καλλιτέχνης, γεμάτος μικρά ενεργά ηφαίστεια! Έχω βάσιμες υποψίες, πως πρόκειται για εξωγήινο πλάσμα!

O Βλαδίμηρος Κυριακίδης θυμάται τον αγαπημένο του ρόλο, τον ΚΟΡΙΟΛΑΝΟ του Σαίξπηρ, που έπαιξε σε σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη.

Εν αρχή ην η γάτα. Η γάτα των Ιμαλαΐων. Όχι πως παίζει ρόλο, το πόσο κυριλέ ήταν η γάτα, αν και πολλοί ισχυρίζονται πως παίζει τον πιο σημαντικό.

Ο Βασίλης Κατσικονούρης γράφει για τη μέρα που κέρδισε το πρώτο βραβείο διηγήματος, που περιλαμβάνεται στη συλλογή «Η Ρωγμή των 7 και 45΄ και άλλες ιστορίες», των εκδόσεων Καστανιώτη.

Ηθοποιός με τεχνική, παρά το νεαρό της ηλικίας  του, αλλά κυρίως με βαθιά ποιότητα είναι ο Αργύρης Πανταζάρας, ο χθεσινός νικητής του Βραβείου Χορν. 

Πόσο καλά πάνε τα θέατρα; Κι αυτό το καλά, έχει αντίκρισμα στο "ταμείο" άραγε; Ο μέχρι τώρα απολογισμός της σεζόν δεν είναι αισιόδοξος, δυστυχώς..