Άρθρο

Ο Αουγκούστο Μποάλ έλεγε ότι το θέατρο δεν είναι επανάσταση, αλλά μια πρόβα γι’ αυτή. Τι άραγε σήμερα μπορεί να κινητοποιήσει τους θεατές;

Το ένστικτο του ηθοποιού. Ο τρόπος λειτουργίας του. Το έρεβος. Το φως. Η ερμηνεία. Η αλήθεια.Το δηλητήριο του θεάτρου. Δεν υπάρχει κανένα γνωστό αντίδοτο.

Ο Δημήτρης Μαύρος γράφει για την παράσταση 'ΤΣΕΧΩΦ ΓΙΑ 2, Πάει  πολύς καιρός που δεν ήπια σαμπάνια', που διασκεύασε, σκηνοθετεί και ερμηνεύει στο Μικρό Γκλόρια. 

Παλιότερα οι ηθοποιοί σύχναζαν συνήθως, κοντά στα θέατρα που έπαιζαν, τώρα όμως έχει αλλάξει κάπως το σκηνικό.

Είναι σημαντικό το θέατρο, που είναι ένας χώρος ελεύθερης σκέψης και έκφρασης, να αφομοιώσει και να υποστηρίξει ουσιαστικά, το διαφορετικό..

Ο Λαέρτης Μαλκότσης που πρωταγωνιστεί στην ΜΙΡΑΝΤΑ, στο θέατρο Πορεία, γράφει για την πρώτη του σκηνική εμπειρία.

O χορογράφος Βασίλης Σκαρμούτσος, γράφει για την τέχνη του χορού, που αποτελεί το φτωχό συγγενή των παραστατικών τεχνών και δεν υπολογίζεται ως ...εργασία.

Ο Γιώργος Παπανικολάου, κάθε Δευτέρα, σε ένα δεκάλογο περί Τέχνης και ζωής...

Ο Ούι δεν είναι ανθρωπόμορφο τέρας, αλλά ένα ανθρωπάριο που μια πόλη σάπια τον επέλεξε, γιατί της έμοιαζε. 

Κι ενώ, ρουκέτες πέφτουν στις γωνιές του κόσμου και προσφυγομάνες γεννούν στη λάσπη, σήμερα 20/3 γιορτάζει το Θέατρο. Νάξερα τι σκέφτεται ο Θεός...