Κριτική Onlytheater

Πολλές ιδέες, αλλά άναρχες και χωρίς να δένουν. Αποτέλεσμα μια γενικότερη σύγχυση, που δεν επέτρεψε να έχει το έργο ειδικό βάρος και ίχνος στο θεατρικό γίγνεσθαι.

Μια παράσταση που σεβάστηκε απόλυτα τον πολυσήμαντο και ανθρώπινο λόγο του Άλμπι κι έδωσε έμπνευση για δημιουργικό προβληματισμό.

Μια παράσταση βασισμένη στο βιβλίο-μωσαϊκό της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, που προσπάθησε να διατηρήσει ισορροπία ανάμεσα σε γεγονότα, χαρακτήρες και συναίσθημα.

Οι δυνατές ερμηνείες ευθυγραμμίστηκαν με τη δυναμική σκηνοθεσία, δίνοντας μια θεατρική πρόταση που κέντρισε θετικά, έντονα και δημιουργικά τόσο το μάτι όσο και το πνεύμα του θεατή.

Μια παράσταση που προσπάθησε μέσω τριών ρόλων από εμβληματικά έργα της παγκόσμιας δραματουργίας, να αποτυπώσει "ανθρώπινες" αγωνίες και αδιέξοδα, σε μια υποτιθέμενη συνάντησή τους.

Μια προσπάθεια προσαρμογής ενός μυθιστορήματος σε θεατρικό μονόλογο, που ενώ ξεκίνησε με ένα σχετικό ενδιαφέρον, γρήγορα εξάντλησε τις δυνατότητές του και βάλτωσε.

Και μόνο που βλέπεις στη σκηνή τον Άγγελο Αντωνόπουλο να ζει το ρόλο που παίζει, αρκεί.

Μια σκηνική ανάγνωση ενός δύσκολου κειμένου, με φαντασία και πρωτοτυπία στην οπτική της.

Κάποιες καλές ερμηνείες και μια νοσταλγία στην ατμόσφαιρα, δεν έφτασαν για να δώσουν ρυθμό και ζωή στην παράσταση.

Κλασσικό έργο σε μια πιο φρέσκια προσέγγιση, ανθρωποκεντρική, που διερευνά σε βάθος το ψυχολογικό υπόβαθρο των τριών ηρωίδων.