Κριτική Onlytheater

Συχνά ένιωθα ότι οι διάλογοι είναι σχηματικοί και ξύνουν μόνο την επιφάνεια του συναισθηματικού τους υποβάθρου, με τους περισσότερους χαρακτήρες να παραμένουν άνευροι και χωρίς εξέλιξη στη ροή του έργου.

Η σκηνοθεσία επιχειρεί να προσδώσει μια ατμόσφαιρα παρακμής, η οποία συχνά υπερβάλλει, οι ήρωες φλερτάρουν με την καρικατούρα, ενώ οι σχέσεις τους παραμένουν σχηματικές.

Η σκηνοθετική προσέγγιση έδειξε να στερείται εμπνεύσεων και λύσεων, που θα διατηρούσαν το λεπτό χιούμορ του σεναρίου.

Ο Δημήτρης Μακαλιάς είναι ένας ηθοποιός με αυθεντική κωμική φλέβα και μπορεί να αυτοπαρωδείται, χωρίς να γελοιοποιεί τους χαρακτήρες του.

Η ερμηνεία του Άγγελου Αντωνόπουλου, απέδειξε ότι κάποιοι ηθοποιοί, σαν το παλιό, καλό κρασί, ωριμάζουν με το χρόνο, αλλά δε χάνουν στιγμή, τη λάμψη και την ακτινοβολία τους.

Η σκηνοθετική οπτική είχε ρυθμό, ατμόσφαιρα και σαφήνεια στις προθέσεις της, ενώ οι ερμηνείες ήταν σε υψηλό επίπεδο και είχαν πολύ καλή σκηνική συνεργασία.

Ο λόγος και η μουσική συνυπάρχουν, δημιουργώντας ένα ενιαίο θέαμα, που άντλησε την έμπνευσή του από τη δημοτική και λαϊκή μας παράδοση.

Η σκηνοθετική οπτική υπηρετεί το λόγο, σταχυολογεί την ουσία του και τη συνοδεύει με εικόνες.

Η συμπαγής, καλοδουλεμένη και υψηλών προδιαγραφών ερμηνευτική ομάδα, αποτελεί επαρκή λόγο για να παρακολουθήσει κανείς την παράσταση.

Παράσταση, που στηρίχτηκε σε ένα κείμενο φρέσκο, σημερινό, με γλώσσα ρεαλιστική, που δίνει μια αληθινή οπτική της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας, όπως τη βιώνει ένας νέος άνθρωπος.