Κριτική Onlytheater

Σαν εικαστικό γεγονός, θα ήταν ίσως από τα κορυφαία της σεζόν, αλλά σαν θεατρική σύλληψη -έστω και μέσα από την αντισυμβατικότητά της- έχει αδυναμίες.

Καταιγιστικός ρυθμός και έντονα κλειστοφοβική -και με την αίσθηση της διαρκούς απειλής- ατμόσφαιρα.

Τα μηνύματά της επίκαιρα όσο ποτέ, δίνουν στο θεατή αφορμή για σκέψη και περαιτέρω επεξεργασία τους. Αξίζει να τη δείτε.

Ατμόσφαιρα θρίλερ, ρυθμός, βιτριολικό χιούμορ, εντυπωσιακό σκηνικό και ρεσιτάλ δύο σπουδαίων ηθοποιών. Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες θεατρικές προτάσεις. 

Σκηνοθεσία με ρυθμό, ατμόσφαιρα και μια ρομαντικά νοσταλγική οπτική, χωρίς να καταφεύγει στο φτηνό μελό για να συγκινήσει και πολύ καλές ερμηνείες.

Υπερπαραγωγή με εντυπωσιακά σκηνικά και κοστούμια, αλλά αδύναμη σκηνοθετικά, χωρίς ισορροπία μεταξύ μουσικής, κίνησης και πρόζας, με άνισες και συχνά άνευρες ερμηνείες, μεγάλη διάρκεια και σκηνές που δεν δικαιολόγησαν την ύπαρξή τους.

Επιχειρήθηκε μια πιο φρέσκια προσέγγιση ενός κλασσικού έργου, αλλά δεν υπήρξε η φλόγα, η δυναμική, η εμβάθυνση και η εσωτερικότητα που απαιτεί ένα τέτοιο κείμενο.

Ένας μονόλογος, που απευθύνεται στο μέσο θεατή, στη σκέψη και το θυμικό του.

Ο σκηνοθέτης υφαίνει μια σκηνική σύνθεση που κρατά το ενδιαφέρον του θεατή σε ικανοποιητικό βαθμό και δίνει τροφή για σκέψη.

Αντιπολεμική κωμωδία, με κάποιες μικρές αφέλειες στο κείμενο, αλλά με διάθεση να διασκεδάσει και να προβληματίσει.