Κριτική Onlytheater

Στη μικρή σκηνή του Θεάτρου Άλμα, είδαμε το έργο του Δημήτρη Οικονόμου ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΗΣ ΚΙΚΙ, βασισμένο πάνω σε γεγονότα της ζωής της Κίκι του Μον Παρνάς, σε σκηνοθεσία Κ. Τσονόπουλου.

Ο Γιώργος Χριστόπουλος ταξίδεψε μέχρι το Garrick Theatre του Λονδίνου, για να παρακολουθήσει το ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ του Shakespeare, σε σκηνοθεσία R. Ashford και K. Brannagh.

Ο Γ. Κακλέας δεν αποφεύγει ένα βιντεοκλιπίστικο μοτίβο που συχνά κουράζει και που τον στοιχειώνει σε όλα τα project που αναλαμβάνει προσφάτως και δεν είναι μιούζικαλ.

Έμπνευση του έργου, η ταραγμένη Ρωσία των αρχών του προηγούμενου αιώνα. Ο Γκόρκι το έγραψε στη φυλακή, όπου βρέθηκε για τις πολιτικές του πεποιθήσεις.

Μια μαύρη κωμωδία, με κείμενο περιορισμένης δυναμικότητας και σκηνοθεσία που ξεκινάει με κέφι και διάθεση, αλλά προς το τέλος αφήνεται να λιμνάσει παρέα με το κείμενο.

Όσοι περιμένετε έναν ακόμα κλασσικό Τσέχωφ, θα απογοητευτείτε, οι υπόλοιποι θα περάσετε καλά, έστω και αν στο τέλος έχετε κάποιες ενστάσεις.

Στο Θέατρο της οδού Κεφαλληνίας, δείτε μια παράσταση, με δυνατό και αιχμηρό κείμενο, υψηλή αισθητική, ενδιαφέρουσα σκηνοθεσία και πολύ καλές ερμηνείες.

Ο Παπακωνσταντίνου, συνεχίζει ακάθεκτος με το ίδιο κέφι και διάθεση, που είχε και ως έφηβος. Η φωνή του πιο ώριμη, μεστή, αλλά αναλλοίωτη στο μέταλλο και την αισθαντικότητά της έχει γίνει σήμα κατατεθέν για γενιές και αποτελεί σταθερή αξία. Ξέρεις ότι θα περάσεις υπέροχα ακούγοντάς τον..

Η σκηνοθεσία απέτυχε να μεταφράσει με επιτυχία την ιδέα που την κίνησε. Οι ηθοποιοί παρέμειναν δέσμιοι μιας στημένης τοποθέτησης στο γυμνό, γεωμετρικό σκηνικό χώρο. 

Υπέρμετρη προβολή στην παράσταση της "αστικής" Σμύρνης, σε βάρος της "πνευματικής", με εξαίρεση τη σκηνή της όπερας. Οι τόνοι μελό δεν αποφεύγονται.