Κριτική Onlytheater

Θεατροποίηση μιας μεγάλης κινηματογραφικής επιτυχίας, χωρίς όμως την προσαρμογή ρυθμού και ατμόσφαιρας των περιγραφόμενων καταστάσεων στα θεατρικά προαπαιτούμενα. Σύντομες και άνευρες σκηνές, αποστειρωμένος και επίπεδος λόγος, συναισθήματα που υπονοούνται και ερμηνείες που δεν προσεγγίζουν πνευματικά και συναισθηματικά το θεατή.

Παράσταση σύγχρονη που αποδίδει επιτυχημένα τις λεπτές αποχρώσεις του χιούμορ και της μελαγχολίας τριών απόμαχων στρατιωτικών, που προσπαθούν να βρουν νόημα στη ζωή τους.

Ατμόσφαιρα εποχής, πολύ γρήγορος ρυθμός, ατάκες με αυθεντικό και έξυπνο χιούμορ, συνεχής και ανάλαφρη κίνηση, έργο που απευθύνεται με αμεσότητα στο κοινό.

Απογλάρκωση. Γράφει ο Κώστας Γεωργουσόπουλος.

Μια παράσταση που είχε τη διάθεση να δημιουργήσει τις συνθήκες ενός ψυχολογικού οικογενειακού δράματος, αλλά χρησιμοποίησε συχνά λάθος μέσα για να πετύχει τους στόχους της.

Ένα σύγχρονο έργο, το οποίο δε διστάζει να ασχοληθεί με τη σύγχρονη οικογένεια και κάποια από τα προβλήματά της, με τρόπο άμεσο, καθημερινό και ευθύ.

Η ζωντάνια και το ενδιαφέρον της παράστασης, περιορίζεται στα τραγούδια. Η πρόζα υστερεί σημαντικά, παρά τις μεμονωμένες προσπάθειες κάποιων ηθοποιών.

Η παράσταση είχε τη διάθεση να ταξιδέψει το θεατή στους ψυχολογικούς λαβυρίνθους των ηρώων και να εμβαθύνει στα αδιέξοδά τους, αλλά παγιδεύτηκε, έχασε τις ισορροπίες της και δεν ολοκλήρωσε την αποστολή της.

Έργο που ευτύχησε να έχει έναν Θανάση Τσαλταμπάση, στην καλύτερη ίσως ερμηνεία της μέχρι τώρα καριέρας του.

Ένα σημαντικό κείμενο, παρουσιάστηκε με απλή, αλλά σαφή ως προς τους στόχους της σκηνοθεσία, από μία ερμηνευτική ομάδα με δυναμική, ταλέντο και συνοχή.